DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. Na 817 Arnold Houbraken und seine Groote Schouburgh". Kritisch beieuchtet von DK. COBN. HOFSTEDE DB GROOT. Ongeveer een paar jaar geleden schreef de heer Hofstede de Groot, bij zijne promotie tot doctor in de Philosophie aan de Universiteit te Leipzig, eene dissertatie over Arnold Houbraken en zijne beteekenis voor de geschiedenis der Hollandsche kunst. Uit dat proefschrift is gegroeid het lijvig boek, welks titel boven deze regelen prijkt. M\jn oogmerk is niet, dit werk aan te kondi gen of aan te bevelen. Eerstens heeft het dit vol strekt niet noodig en ten tweede zou het geheel overbodig zyn, ook met het oog op het gering aantal personen in ons land, die van de geschie denis der kunst werkelijk studie maken. Wie dat doet kent dit boek reeds, en zij, voor wie Immer zeel en Kramm nog altijd de autoriteiten zijn, sullen het wel ongelezen laten! Iets anders dringt my om te spreken: de be hoefte om den schrijver hulde te brengen voor ajjn arbeid, en hem daarvoor een woord van oprechten dank te bieden. Houbraken's Schouburgh is de voornaamste bron voor de geschiedenis van het luisterrijkst tijdperk der Nederlandsche schilderkunst. Uit oudere boeken, ongedrukt gebleven geschriften, eigen ervaring en herinnering stelde hij, met be hulp van de schildergen, teekeningen, etsen, enz. die hjj kende, zijn boek samen. Door de nasporingen, sedert de laatste vijftien jaren gedaan, bleken zijne mededeelingen menigmaal juist en niet minder dikwerf onjuist te zyn. De aanwijzingen liggen verstrooid in tal van opstellen in binnenen buitenlandsche tijdschriften, catalogussen van Museums, monographieën, enz. Het was tijd, dat dit alles verzameld werd, en in handzamen vorm vereenigd. Maar die arbeid eischte eene belezenheid, eene kennis, eene scherpzinnigheid, eene volharding en nauwkeurigheid, als slechts weinigen geschonken is. En toch deed de heer Hofstede de Groot meer. Hij heeft den geheelen Houbraken bestudeerd, als schilder n als histo ricus; h\j heeft zijn «Schouburgh" regel voor regel gecontroleerd; z\jne opgaven vergeleken met de bronnen, welke bij gebruikt heeft, met de mededeelingen van anderen, en zoodoende aangewezen voor het geheele werk wat wél en wat niet geloofwaardig i». In zjjn boek vindt men alles, wat men bij het gebruiken van Houbraken's werk noodig heeft, en door drie zorgvuldig bewerkte registers heeft hy dit zoo gemakkelijk mogelijk gemaakt. Meer te zeggen, zal wel overbodig zijn. Bij de hulde en den dank, die wij den heer Hofstede de Groot schuldig zijn, ga slechts de wensch gepaard, meer QuMenstudien zur Holl ndischen Runstgesehichte van hem te mogen ont vangen. Rotterdam. P. HAVEKKOHN VAN RIJSEWIJCK. De Nette Freie Presse wijdde deze week een hoofdartikel aan het besluit van den Dusseldorfer gemeenteraad, om plaats te weigeren voor een Heine-monument. Men weet dat Heine, Duitschland's geestigste en w««no»digste dichter, zoowel als Lessing, de profeet der verdraagzaamheid, bij het antisemitisch Pruisisch hof in den ban is. «Lieve God," zegt de Neue Freie, »wat armzalig klein is in vergelijking met Lessing en Heine het geslacht van dwergen, dat thans den Olympus van het nieuwe Rijk bevolkt, en zich geroepen acht, bij den roem der veldslagen dien der litteratuur te voegen." En verder: «Wie zijn dat, die baas kleermaker en handschoenmaker, die zich in de senaatszetels van de Rijnstad tot rechters over Heinrich Heine ver heffen, en wat anders dan eene herinnering van belachelijkhcid zal van hen overblijven, wanneer de tijd weèrkomt waarop de stad Dusseldorf op den roem aanspraak maakt, de wieg van dengrooten Duitschen dichter geherbergd te hebben ?" »Verwjjdert, als ge kunt, uit den nationalen geestesschat van het Duitsche volk Heine's Lieder, en de Reisebilder, en het Wintermarchen, enAtta Troll; vernietigt, als ge kunt, de melodieën, waar toe Duitschland beste componisten door de lie deren van Heine geïnspireerd werden ; wischin de Duitsche taal de glansrijke sporen uit, die Hein rich Heine's proza erin heeft achtergelaten; zoolang dit echter niet mogelijk is, mag getroost de stad Dusseldorf een Heine-monument ontbe ren, nu haar dit sieraad door het antisemitisch gepeupel onder haar stadvaderen wordt onthou den. Er zullen wel andere tijden en andere stadvaderen komen. In zijn aandoen)ijk heimwee naar zjjne moeder zeide Heine zelf: Das Vaterland kann nicht verderben, jedoch die alte Frau kan sterben." De Frankfurter heeft een spotdioht (ook niet van een Duitscher, maar van een Zwitser, Karl Heckell), dat eindigt met de woord«n: Der Stumpfsinn kann den Geist nicht verd-au'n, In Dusseldorf am Rheine ; Er wird sich selber ein Denkmal erbau'n Anstatt des Heinrich Heine. liniiiNililMliiiiiiiiiiilliiliiiiiiiMiiiiiimmiiiuiHilimnniiiimimiiiiitiiiniii CHETSJES Nieuwe reclamemiddelen. l. Zeg! dring nou niet zoo, je zei je beurt wel krijge! Goddosie, man ! sta dan toch niet permelent op me voete te trappe . ..." ,Ken ik 't lielpe dat ze zoo opduwe ?" //Worssies! Worssies ! We motte worssieshebbe we staan al een uur te blauwbekke; maak nou toch voort, onze ceute bennc toch ook goed. Wors-ie-ies ! Olio ! wors-ies !" //Menschen hou jelui assicblief bedaard; iedereen wordt secuur geholpen, als je geduld hebt. Hé, zeg ! terug jij daar, je komt er toch niet in, voor 't je beurt is terug dan ! wat weerga mot jelui 't oas nou ook nog moeiclijk maken, terug! en achter mekander. Die er 't eerst is geweest wordt 't eerst geholpen terug dan!" Hoor nou zoo'n smeris! nou heit ie allemans praats wat 'n bereddering hij krijgt zeker van avond een extra pond worst." Hij krijgt 'r een om z'n helm, voor de ver siering. Worst, worst! we wille boter en worst! Worssie-ie-ies....!" Er was een erg gedrang en een curieus gedoe 's avonds in de 2e Egelantiersdwarsstraat, toen daar het nieuwe boter-depöt der firma A. Bluijssen (Asten, Noord-Brabant) geopend werd. Een groote menigte, meest vrouwen, maakte queue voor den keurig netten, zindelijken eu helder verlichten boterwinkel. Reeds van 12 uur 's middags af drongen de koopers, aangelokt door 't vooruitzicht van «prima worst cadeau" voortdurend den winkel binnen. Joelend, lachend, kibbelend, vech tend soms, stuwden ze elkander voort tot op de kleine stoep, waar twee agenten groote moeite en al hun bedaardheid uoodig hadden om de orde te bewaren. Ik kwam er toevallig voorbij en,bleef staan kijken. »Mot uwe bijgeval ook worst?" vroeg me een kil', rrig kijkende, grauw en smerig er uitziende vrouw, en toen ik glimlachend neen" schudde, zei ze vinnig: //nou je hoeft er niet vies vanteweze, al is 't geen rijkeluis ete. Wat doe je dan hier? Kijk naar je eige soort." .Stoor u d'r maar niet an meneer" zei 'n ander, dat's nijdige Heintje, die heit tegen iedereen wat, ze is bekend 't is een ruziemaakster. Wat 'n herrie hèmeneer! om zoo'n endje worst; maar afijn ! ik zeg ook zoo bijmezelf, waarom zou ik d'r niet van profiteeren, boter ken je toch altijd gebruiken; ze moet tamelijk goed weze en de worst ook." //Tamelijk!" riep eensklaps een erg zindelijk uitziende burgervrouw, die zich na gedanen inkoop. met haar schaaltje boter, weer uit den winkel en door het gedrang had geworsteld. //Neen kostelijk is ze, proef maar; echte margriet-boter" en terwijl ze handig op den nagel van haar rechterduim een kluitje boter wipte, bood zij het ons aan. Ik was zoo vrij om te bedanken, maar de juffrouw naast me proefde, met spitsbewegelijke lippen, rook toen aan de overige boter op 't schaaltje eu zei gewichtig: Ze is manjefiek.'' //Nou héen kijk es wat een heerlijke worst". Ga. toch weg met je gehakte hortsik," bromde een man, die bij ons was komen staan; zijn vettig dril-jasje en wit sloof verrieden den kleinen koomenijs-baas. 't Is wat inoois, kijk zoo'n winkel 't nou reis druk hebben; en 't is geen boter, 't is vet. Omdat de mensehen wat toe krijgen dringen ze d'r eigen half dood en loopen een ander, die goeie waar verkoopt, voorbij 't Is schande l" Zeker omdat we niet bij jou komme hè? Nee man we luste jou wagensmeer niet, als we goeie margriet-boter kenne krijge." n Wagensmeer ! ben jij mal ? Verkoop ik wagensmeer ?" Nou dan kaarsvet en jij geeft kwalijk 'n krummeltje kaas toe voor de kinderen schriele vetklep!" Een luid gelach volgde en een koopster die een groote worst had veroverd, hield die vlak voor den neus van 't koomenijsbaasje en hoonde : //Da's wat anders dan bij jou ! Zoo'n worst heb ik op n pondje toegekregen." «-Klets!" kwam eensklaps de hand van den ge sarden man tegen de kostelijke worst, en als uit een kanon geschoten, vloog zij, ver over de hoofden heen, op straat, waar een hond er zich dadelijk aan te goed deed. //Dat's 'u valsche gemeene streek!" Nou, hou dan ook je toet met je getreiter met die present-worst " Je bent een dief; 't was toch jou goed niet." Een dief! dat zal je me waar maken " In een oogenblik kwam er hevige ruzie; men trok partij vóór en tegen den koomcnijsman en intusschen drongen de vrouwen en enkele mannen sterk vooruit, schreeuwend, lachend en joelend. De agenten hadden de handen vol om te zorgen dat de ruiten niet werden ingedrongen. Geef nou toch worst!" riep de een '/eg help jelui me nou eindelijk, 'k sta hier al twee uur" gilde een ander en tusschen a] die drhi' gende en drukkende lui kwam een man op krukken in de //versukkeling" zooals een juffrouw, die zelf harder dan alle andere drong, opmerkte. //Wat doe je d'r tusschen in man, Au! je zet je kruk op m'n teenen ga naar huis en eet je broodje maar droog " En ik zeg maar," zei eensklaps een hooge stem achter me ze docne tegenwoordig al wat om de klandiesie te krijgen", omkijkend zag ik een vrij intelligent eruitziende, oude vrouw, die mij hoofdschuddend toevoegde: allemaal larie meneer nou denken de mense, dat ze die worst cadeau krijgen, maar ik zeg: ze betalen 'em; nie mand doet wat voor niemendal. Die fabrikant zal d'r wel z'n voordeel iu zien en margrienbotor Pu! dat is geen boter. Pu! ik zou ze nift lusten. Weet u wel waar ze van gemaakt wordt niet? Nou, ik heb dan voor waarachtig gehoord alsdat 't allemaal afval is van de Stéjericul'abriek op de Ruijsdaelkïi met 'n tikkie spurrieboter en 'n hoop scliapevet d'r in; dat maken ze met de electriek door mekaAr en als je ze smelt dau ken je de electriek duidelijk ruike maar 't is nou eenmaal de geest van den tijd ik zou ze niet luste, voor niks niet! Ik haal m'n botertje al zestien jaar in dezelfde komeuij; dan wordt je goed be diend ; al dat vreemdsoortige gedoe is toch maar om 'n burgervrouws zuur verdiende centjes te doen. Ziet uwe hier achter u no. 77 daar staat nog voor Hoterhuis" maar 't is uitge droogd meneer, finaal! Die begon net zoo als den deze nou, maar hij gaf een half pond kaas present. O mijn! wat 'u kaas, leêrcn lap pen waren 't, eu 'n smaak Pu! 'n scheut karremelk was d'r hartig bij. Ze hebben d'r eerst net zoo gedrongen als hier, maar 'n paar dagen later stonden ze te vloeken en te razen, met de heete koekepau vol braaiende boter voor de deur. Ze wouen hem te lijf, want als je die boter bakte, kon je 't niet harden van den stank reëel peterolie meneer. Ze hebben 'm de kluiten boter naar z'n kop gegooid en z'n kaas plakten ze tegen z'n ruiten. Och, mens 't is allemaal nieuwerwetsche maneuver i k mot 'r niks van hebbe.'1 Nee juffrouw Akers, ga nog niet heen, proef nou 'reis, daar heb je ze nou," riep een andere vrouw, die ons een bord vol boter voorhield, ze smaakt waarachtig goed en ze is goedkoop of 't nou margrien hiet of niet kan mij niet schelen, hier kommen ze der rond voor uit dat 't kunstboter is, da's eerlijk ; iu de komenij krijg je ze ook, maar daar zegge ze 't je niet goedkoop is ze en zuiver ook, proef maar.. ." Verder kwam zij niet, want met geweld werden we van elkander gescheiden door een aantal eens klaps aandringende vrouwen, die luidkeels boter en worst verlangden en ze waarschijnlijk ook wel zullen hebben gekregen indien zij geduld genoeg hadden, want tot na middernacht is men queue blijven maken voor den nieuwen winkel. De buren, de voorbijgangers hebben om die zonderlinge reclame gelachen maar toen de winkel gesloten was en de depóthouder zijn ont vangst natelde, was hij, meer dan waarschijnlijk, degeen die 't laatst lachte en die lacht het best. II. Onlangs van de beurs komend, werd ik zachtjes op den schouder getikt ??ik keek om ; een klein mannetje, met slimme, heldere oogjes, blozend gelaat en gitzwart kroeshaar, keek me vriendelijk lachend aan en vroeg, met den voorvinger even aan de klep van zijn pet tikkend : God laat je gezond uwéis immers meneer Mauliks ? Heit u «én oogenblikkie den tijd 'k wou u wat vragen ?" Zeker, ga maar even mee, m'n kantoor is hier vlak bij, . . . Zoo, ga nu zitten en vertel me, wat je wenscht. Wil je rooken zwaar of licht ?" //Uwe is heel beleefd graag; maar dan zwaar asjeblief! 'u vlammetje heb ik al, dank u ik wou dan 'reis met uwe spreken over n' nieuw idee u is toch die meneer Mauliks als wie geschreven heeft iu de krant over de Nuwmark ?" Om je te dienen !" Nee abuis! heelemaal abuis! uwéheit 'r mijn niks niet, mee gediend, 'k binsi'rdoorgesjochte." Hoezoo ?" //Gewoonlijk loop ik de stad door met negotie in oud-goed maar op marktdagen begon ik op 't Waterlooplein 'n beetje handel te maken en nou holt alles op eens weer naar de Nuwmark." //De algemeene wensch was toch ..." Algemeen? wat kan mijn dat schelen, ik ben niet algemeen; ik heb geen standplaats op de Nuw-mark en zoo bennen d'r nog meer. Wij ben nen op 't Waterlooplein onze negotie begonnen en wij zouën d'r liever zijn gebleven." Wel mogelijk, maar 't is niet iedereen naar den zin te maken ..." Gekheid ! waarom niet? waarom kennen d'r geen twee marken wezen; d'r beunen negotiemenschen genög." .Ia, maar geen koopers genoeg?" Niet ? Waarachtig wel als ze maar wil len komen; daarover wou ik nou juist komen spreken ik weet 'u best middel om ze te krijgen. Als mijn idee, dat 'k iu mijn hoofd heb geprakkiseerd, doorgaat, loopt regelier de Nuwmavk leeg eu de Waterlooplein vol. 'K ben benieuwd dat, te hooren?" 'k Zal 't u zeggen, maar u moet niet anme uit lachen en beloof me dat uwe d'r wat over schrijft... 't kan nooit kwaad, dat 't publiek op de hoogte is zal uwé't anrecommaudeeren ?" //Waarom niet, als 't 'n goed denkbeeld is." //'N prach-idée luister maar! Ik heb zoo 'reis uitgerekend dat er minstens'n goeie bonderdtwintig kooplui bennen, die op 't Waterlooplein wat zouën kunnen verdienen als d'r mark werd gehouwen met de voornaamsten heb ik gespro ken eu die, bennen 't eens, van harte die hebbe d'r wat voor over hoor je ! zoo zouën die dau ieder twintig echten uitleggen, op eiken markdag, dat maakt dau cirka /' 25 en daarmee halen wc 't plein zwart van de menschen hoor je ?" ^Hoedan?" Wacht nou! 'k zal 't je zeggen: Moos Pimentel, 'u neef van me, heit onderlaatst 'u heel knappe, halfsleten caroussel gekocht, zoo'n ouwerwetschc stevige, waar geen mekaniek auzit nou nemen we de paardjes d'r uit, leggen 'n vloertje op de houten 'u spie d'r in, van onderen, dat ie niet draaien kan 'n beetje vlaggedoek en wat groen erom en we hebben de mooiste muziekteiit die je zien kan. Ais nou de gemeenteraad maar permitteert als we 'm op markdagen gebruiken we redderen alles netjes weur op ook dan ben nen wc klaar, vat u ?'' Nog niet maar ga verder. . " //We zetten elkeu markdagouze kiosk op en maken muziek van twee tot vier uren daar heb ik me ook al op ingeformeerd ; voor/" 20 hebbe we fijn muziek fijn, waarachtig! Bram Voorzanger wil 't aan nemen en de direksie houwen ? dan krijge we Aron Strijker, [saiik Trompetter, Natan Blaser, Philip Bazuin, Levy Altman eu Sam de Bas om ile muziek te maken dat beunen allemaal goeie artisteu. Voor de fluit nemen we 't zooutje van Blaser en een trommelslager vinden we ge noeg onder de markmenschen ieder op z'n beurt, voor 'n keer. 't Wordt fijn, een prachorkest. Zoo zal je leven meiiser! help ous en schrijf d'r wat over. U weet de joden bennen liefhebber» van muziek en we spelen vaderlandsche liederen, hoorje! Opera's en walsen, galops eu vroolijke moppies maar allemaal lijn eu fat soenlijk, zoodat 't, publiek gerust meezingen kan, -- van 't lied van Mammie moeten we niks hebIx-'ii ; die 't zingt zal de koorts krijgen!" Maar ik begrijp toch niet reclit dat jelui door die muziek negotie zult doen." Niet? nou! ik wel, 'n vroolijk mensch is toch splondied, die gaat veel gauwer over z'u zak dau 'n kniesoor ??? en tegenwoordig heit 'u bur ger wel 'n opvrooh'jking noodig. Je wordt wee van den rommel ; de een eet den ander op van nijdig heid en afgunst. Ze maken je zoo goed als mis selijk met al dat gehaspel over verkiezingen en soosjalen. Ze schimpen op de polisic, op de regeeriiig, op mckandcren en als je niet mee doet zeggen ze dat je 'n sutl'ert bent. Doe je wM mee dau kan je mcjakim krijgen, 't J s hier 'n mooie boel! verdrietig eu naar, saai en vervelend; 'n burgermeusch hoort heelemaal geen muziek meer. De kermis is afgeschaft als d'r een enkele keer 'reis parade in de Plantage is, heb je geen plaats om te kijken of te hooren. Op den Dam dito en als je vooruitdringt, omdat je er absoluut bij wil, slaan ze de maat op je rug met den wapen stok. Is er wat te doen achter 't Rijksmuseum, dan heb je 'n schutting voor je ponem en klim je d'r over dan rukken ze je in. Je snakt 'r waar achtig naar dat er 'reis een officier begraven wordt daar is ten minste volle muziek bij maar dat's ook al een witte raaf tegenwoordig. Piano's hebben wijlui menschen niet wat blijft 'r over? Een orgel voor den sjlemiel! en dat's muziek zonder ziel kom! schrijf uwe d'r maar reis over wie weet of 't niet helpt 'k heb al zoo'n mooi toepasselijk program in m'n hoofd voor de eerste uitvoering." Zoo?" Nou ! b. v: We beginnen met de Ouver ture van la Juive, daar bennen de joden allemaal dol op. Dan speulen we, ,'/c heb d'r men geld op hoopen yenteld," ook heel toepasselijk op 'n mark wat zeit uwe ? Daarna: ^de mark van Richmond, Martha " en </« slag van Walerloó" van Coene uit 't Paleis, tot slot. Meneeer, Mauiiks, ik bezweer je, schrijf d'r wat over; maak als dat we permissie krijgen d'r is geen beter reclame voor ons op 't^ Waterloo plein dan 'n beetje muziek en meteen is 't eeu gezegende afleiding voor de mopperaars adjuus meneer, God laat je honderd jaar worden! dat andere lichte sigaartje zal ik maar meenenun en van avond op je gezondheid oprooken." JUSTUS VAN MAURJK Ja. liiiilliililimiimmiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiMiiiiiiiimniiiii iiiimniimitiiiii vo A ME S . Avondtoiletten. De tournure. Huwelijkfkans. Ue vrouw en de sociale hervorming. Voor avondtoiletten is het fluweel dezen winter een bijna onmisbaar toevoegsel; bij japonnen van lichte zijde, van satijn, zelfs van tulle en gaas, neemt men gekleurd tiuweelen mouwen en corsagerand ; wel wetend, dat fluweel het best schou ders, hals en gelaat encadreert. De liberty velvets concurreeren hier voordeelig met de echte Lyonsche, zij volgen ook eenige van de mooiste tinten van deze na, réséda, bleu-capucine, céléri, colibri, Alice ; men voegt daarbij een transparant onderjapon van sterk contrasteerende kleur, en verkrijgt de harmonie door het eigenlijke kleed, het doorzichtige, van zachte, goudachtige, rose, crème of ivoorwitte tulle te nemen. In Engeland, waar men van kleuren houdt, maakt men combinaties, die in Frankrijk te theatraal zouden gevonden worden voor echte dames, maar op zichzelf prachtig zijn. Van een Londensch feest wordt bijvoorbeeld gemeld: oranje zijden mousseline over oranje satijn, mou wen van zwart fluweel, om den rand van het mousseline een breed borduursel van paarlen en kristallen kralen, tegelijk dienend om de dunne stof zwaar te doen neerhangen. Het Empire-model wisselt af met Marie -Antoinette, ofschoon dit, met het lange puntlijf', eigenlijk het tegenoverge stelde is. Voor een der drawing-rooms is het volgend toilet bestemd, dat in Regent-street tentoonge steld was: vorm Marie-Antoinette; onderkleed van rose satijn, geborduurd met goud, zilver en kristallen kralen, afgewisseld met bleekgroene en wit tiuweelen begonia-bladen, geaderd met kleine paarlen en omzet met zilveren kettingsteken; corsage en paniers van gris-perle brocade, bijna wit, met pompadourstrepen van bleekrose en bleek groene bloemen; rok en paniers ingerimpeld om de taille, puntlijf van voren en van achteren; wijde mouwen van strepen brocade en rose satijn, afwisselend. Deze wijde mouwen zoowel als het gekozen motief, begoniabloemen, zijn een ana chronisme, maar zoo nauw kijkt men niet. Een Fransche correspondent beweert dat het heel gemakkelijk is, een oud baltoilet nieuw te maken tegenwoordig, met. een Figaro -Ilécamier en mouwen van cerise fluweel, en een cache-corset, een soort van kanten charpe, op de borst toegeknoopt of gestrikt. * * Te Parijs drukt de Panama-geschiedenis niet zeer zwaar op de gezelligheid; misschien omdat van de republikeinsche bewindvoerders maar heel weinigen in de eigenlijke «wereld" verkeeren, en deze integendeel liefst met de verschillende monarchistisehe oppositiön zou willen conspireeren. In een opzicht zou men meenen dat de gespannen toestand werkte; heel uitgebreide fees ten, bals, raouts, groote recepties zijn nog weinig gegeven; maar te meer intieme, zeer selecte di ners, zonder receptie. Toch laat men die diners die steeds korter van duur zijn, soms van half acht tot negen uur door een even intiem avondje volgen, men inviteert dan een beroemd musicus of een acteur, terwijl ook dilettanten zich doen hooren. Te Parijs beweert uien de crinoline en hare ergenisscn niet te vreezen; wel naait men in den rok een klein streepje paardcnhaar van voren, maar dat is omdat de rok weer een paar centi meter van den grond gedragen wordt, en dus de onderrand een correcten vorm moet hebben. De Kngelsc'hen, zegt men daar, zijn dit terstond gaan overdrijven tot breedo randen van paardenhaar; als zij dus tegen do crinoline ijveren, en er verbon den tegen gaan stichten, is dat alleen tegen hun eigen overdrijving. Wat veeleer dreigt, is weer de tournure. Men gaat tocli naar IH.'SO en de dubbele rokken; van de dubbele rokken wordt er al spoedig n opgenomen, met een strik, een passement, of een bouquet; dan is de panier spoedig hersteld, en deze brengt harmonisch de tournure mee. Een troost is het, dat men tegenwoordig gere geld om de vier of vijf jaren de jupc-fourrcau, aansluitend en mouleerend als een standbeelddraperie, terug ziet.