No 828 DE AMSTERDAMMER, WEEEBLAD VOOR NEDERLAND. ?' 1 zachte gefluister van. den wind als den machtigen storm der elementen voor onze oogen toovérr, worden'deze regelen, uit dankbare herinnering ge wijd, door Prins Albert, Buckingham Palace." Men ziet het, ware Mendelssohn voortgegaan ons de geheimen van het tooverrijk der Elfen binnen te leiden, men zou gezegd hebben dat hij op dwaalwegen was geraakt, doch velen zijn tot een ander inzicht gekomen. Dat hebben dunkt mij ook weer de uitvoeringen van de SommernachtstraumMmik door de Maatschappij Caecilia en van Elias. door de zangvereeniging van de Maatschappij t. h. d. Toonkunst bewezen. Hij zij verre van mij, iets op de waarde van Elias af te dingen, of dit werk niet op 'de juiste waarde te schalten, doch ik wilde alleen in het licht stellen dat thans voor velen de meesterwerken van Mendelssobn andere zijn dan men vroeger oor deelde. Het ble<k echter dat liet publiek gaarne een werk hoort dat het zeer goed kent, want het on gelooflijke had thans plaats. Ook de koren werden geapplaudisseerd. (Dit feit toch is te zeldzaam om het niet te releveeren). Oe uitvoering was echter wat de koren betreft ook zeer goed. Bfthoudens een enkele weifeling zongen de kooiieden friseh en vast; zij hebben m. i. op deze uitvoering het beste in dit seizoen gegeven. Ook met de solisten was men voortreffelijk ge slaagd. Eerst liet het zich niet gunstig aanzien. Mevr. Uzielli (sopraan) werd ongesteld, doch daar voor kreeg men mevr. Wilhelmi, die zeer voldeed. Ook de alt-zangeres, mej. Huhn, seinde dat zij verhinderd was ; een poging bij eene andere alt zangeres, mej. Hahn, gelukte niet, doch eindelijk slaagde men met mevr. Fleisch, die bleek een zan geres te zijn met een zeer schoune altstep) waar van de ontwikkeling vooral in het tweede deel in het volle licht verscheen. De tenor Hennk Westberg (ons van vroeger bekend) bracht zijne schoone stem. goede zang kunst en goede voordracht in de lyrische momeuten weer mede, terwijl de heer Messchaert (Elias) zijne partij weder vertolkte met al de zesginsskracht van den krachtigen profeet en later met al de diepgevoelde smart van den moedeloos geworden mensen. Over deze uitvoering, waarbij in de kwar^tten en in het trio ook de dames Loman en J. v. E. D. medewerkten, heerschte een gelukkig gesternte. Vooral de ensembles van solisten slaagden ook zeer goed. Het was eene uitvoering waarmede men den dirigent den heer Röntgen zeer kan gelukwenschen. Het opera-seizoen is thans gesloten. In de Fransche opera werd na de veel succes hebbende Cavalleria-uit voeringen nog een extra uitvoering voor het afscheid vau mevr. Cognault gegeven, die in Lakméoptrad. Deze voorstelling bereikte geen doel, noch wat de talrijke opkomst Van het publiek betreft, noch om vau mevr. Cognault's .zang nog eens volop te kunnen genieten. Dit was ui. de eeuige maal in dit seizoen dat deze zangeres niet zeker van liare partij was. Meermalen vergiste zij zich en in de derde acte gaf zij al den indruk, hare partij niet meer uit bet hoofd te kennen. De opvoering verloor daar door zeer aan kleur en belangrijkheid. Tocli bracht men mevr. Cognau.lt en deu lieer Samaty met hartelijkheid hulde voor de wijze waarop zij de Fransche Opera-voorstellingen ten onzent aan trekkelijk hebben gemaakt. Het is niet mijn voornemen thans uit te spre ken wat ik in het volgend saizoen van de Fran8che Opera venvacht. De heer Merteus is een kunstenaar, die door zijn wijze van dirigeereu getoond heeft als zoodanig hoog te staan. Hij weet dus het best wat, men van eeue Opera verlangen mag. Laten wij dus hopen dat er geen stoffelijke bezwareu zijn voor den theater-directeur Mertens om alles zoo in te richten als de kunste naar Mertens dit wenscht. Dan ik twijfel er niet aan zal het volgende jaar ons veel goeds en belangrijks kunnen brengen en zullen wij ook wellicht de noviteiten nog hooren, die ons dit jaar wel waren aangekondigd, doch waaraan men niet is toegekomen. De Ned. Opera rust eveneens tot September. Het gewichtigste feit was voor haar in dit saisoen de opvoering vau Van der Linden's Opera Lelden ontzti. Ik hoop dat deze opera, die eerst op het laatst kwam, een volgend jaar weer op het programma zal prijken. Wel heeft men gezegd, dat liet niet vol was en dat men daarom de opvoering staakte, doch het bleek dat de aanwezigen dit werk met warmte toejuichten en dat het dus //pakte". Ik geloof bovendien niet, dat het//niet vol zij u" in de Ned. Opera een juiste maatstaf aangeeft. De vele voorstellingen voor verminderde prijken, die dit jaar weer hebben plaats gehad, kunnen niet anders dan nadeelig werken op de gewone voor stellingen. Hoe het ook zij, ik hoop dat het volgend saizoen ons die verbeteringen moge brengen, waarvan men de noodzakelijkheid zelf moet hebben ingezien. Er is bij dit gezelschap een niet genoeg te roe men ijver en toewijding. De leden spannen zich zeer in, eu ik heH weinig gezelschappen gezien, waar zoo zelden zangers, door verkoudheid of ongesteldheden, op hun post ontbreken. Ik weet dat men mij wel eens hard vond in miju oordeel, m verband met de groote werk kracht, die allen hier openbaarden. Ik stel er daarom prijs op aan die energie eii werkkracht thans alle hulde te brengen. Doch in kunst moet men dikwijls meereischeu; men moet ook verlangen dat de vertolkers door gaven en ontwikkeling berekend zijn voor hetgeen zij te vertolkeu hebben, en daarom zij hier nu uiting gegeven aan hetgeen ik reeds lang heb willen zegden en waarvoor ik het nu het incest geschikte tijdperk acht. Het is toch een feit, dat ieder nieuw seizoen ons eea clubje jonge zangeressen ea zangers brengt, die nog nooit een voet op het tooneel hebben gezet en waarvan enkelen bruikbaar zijn, doch waarvan vele volstrekt niet opgewassen blijken tegen hel geen rnen van hen verlangen mag. Dit ziet de directie dan langzamerhand zelf in en laat zulke krachten (?) weer los, doch zit er niettemin een geheel seizoen mede opgescheept. Ik geloof dat het inwinnen van deskundige voor lichting in dit opzicht heel wat teleurstelling kan voorkomen. De voorlichting van den orkest-direc teur, de heer Van der Linden, en de wenken van een zoo ervaren en begaafd kunstenaar als h et lid van de dramatische commissie, de heer R. Hol, zou men toch in de eerste plaats dienen in te roepen. Ik ben echter overtuigd, dat de heer de Groot dit zelf reeds zal begrepen hebben, want Lok voor hem is het onaangenaam zich gedurig bedrogen te zien in personen, waarmee men gehoopt had het saisoeu glansrijk te voleindigen. Met de hoop dat de glanspuuten van dit gezel schap (Orelio en Pauwels) en de verdere goede krachten ervan zullen behouden blijven en dat vele verbeteringen bij de heropening zullen ziju op te merken (men mag vooral wel eens aandacht aan het koor wijden) wensch ik der Ned. Opera eeue gelukkige keuze van nieuwe krachten toe, eu spreek tevens de hoop uit dat de zoo volijverige orkestmeester Van der Linden een volgend jaar niet meer zonder plaatsvervanger blijve die hem zoo noodig geheel kan vervangen. Zijn taak toch. zoo. als die nu is, is op den duur door niemand vol ' te houden. VA V MlLLIGEN. Het nieuwe Iheater de Vereeniginy in de Kal verstraat is dezer dagen geopend met een invitatie-voorstelling en trekt sedert, zooals te verwachten was, veel bezoekers. 't Is een zeer gelukkig denkbeeld van den on dernemer, den heer Muller, geweest om midden in 't drukste gedeelte der stad van alle kan ten gemakkelijk te bereiken een keurig net theater te bouwen, waar men zich met zijn dames eenige oogenblikken aangenaam verpoozen kan, door 't zien en hooren van allerlei specialiteiten, chansonnetten, kleine operetten, muzikale excen triciteiten. acrobaten, clowns fin de siècle enz. Men heeft zoo dikwijls geklaagd: »is er dan hier in Amsterdam geen café-concert waar men mot vrouw en dochters eens een uurtje kan gaan zitten?" Welnu thans is er een en wel een zér goed; comfortabel, electrisch verlicht, goed rookvrij geventileerd en geheel naar do nieuwste eischen ingericht. Het Th'ater de heeft ruime, gemakkelijke fauteuils, sterk amphitheatersgewijze geplaatst, zoodat ieder een goed zien kan, oen aardig fraai gedecoreerd tooneel en een keurig netten, huiselijk gezelliaen foyer, goede en billijke consumptie en de entree 75 en 50 cent valt onder ieders bereik. Het gezelschap dat er thans optreedt biedt, door de verschillende goode krachten, aangename afwisseling. De Serpentine-dance wordt er o. a. voortreffelijk uitgevoerd. De directeur heeft door zijn vroegere onderneming bewezen er steeds op uit te zijn, bet nieuwste en beste in 't genre «spectacle varié'1 te kiezen. Het is dus te verwachten dat men voortdurend in 't Thentrr '/e Vereeniqing iets goeds, iets vroolijks en iets bijzonders zal kunnen zien of hooren. We vertrouwen daarom dat een druk be zoek den heer Muller moge bewijzen hoe het publiek zijn ondernemingsgeest op prijs stelt. In de plainte, tegen do IIII. Kreeft en Buderman, directeuren van den Artis-schouwburg in gediend, wegens het spelen van operette-ver talingen, aan het repertoire der IIII. Prot direc teuren van den schouwburg Frascati ontleend, heeft de rechtbank Vrijdag uitspraak gedaan. Van 'de drie aan de directeuren van den Artis-schouw burg ten laste gelegde overtredingen word slechts n als voldoende bewezen beschouwd, en de H. II. Kreeft en Buderman tot eene geldboete van 250 gulden veroordeeld. De aanstaande Duitscho »Tonk nstler-Versammlung'' en de daarbij voorgenomen uitvoerin gen zullen van '2(> tot ,'id Mei aanstaande te Miinchen plaats vinden. Als feestdirigenten zullen fungeerfin Herman n Levi, Porges, Franz Kischer, Auer, Abel en Keilerman ; als solisten zullen meclowerken de dames Carrnno-d'Albert, Ilalir, Louisc Ileuss on Ferninn, do heeren d'Albert, Auer, Sandberger, (Jura, Vogl, Giesseri, Hul i r en Schwartz, en twee kwartetvereenigingen. Voor do concertopvoeringpn zijn voorloopig de volgende werken vastgesteld : Lis/t, Die, Lle'tle, symplionische Dichtung. en do 1,'ïe psalm voor sol i, koor en orkest; \Vagner, HuJ/lir/nnf/-;- en K't/sermarsch ; Berlioz, Scène uit de opera, Le.-i Troyr «s ; lirahms, kamermuziekwerken ; Uiehard Stranss, Wanderer's S'urmlied ; Tcbaïkowsky, Fntnsexiia di Rimini en Vioolc meert ; Smetana, Strijkkwartet ; Lassen. L'ed'r; Alex. Hitter. M/>«;>/w«/«c'ie \Vnlzer; HobertFranz, Liever; ISriickner, Atlaginuti de C-moll Si/m,phnnie, ; d'Albert, Kln.rii">c»nnerf, So nate en 8tri/jkktoi.rtet : lïobert Kalm, Kluner kwartet: en Sandberger, f>'>natr, voor klavier en viool. In het >Hofthoater'' zullen de opera's: Barbier von Bagdad, on do Cii van Oo-.-nelius, en Sonnb.iqsmorgen van Schjolderup worden op gevoerd. In Ifannover is met succes onze landgenoote Mej. fhr. Schotel, in een drietal -Lieder und Duett-Abende'' met den heer Herm liruno op getreden. Behalve liederen en duetten van lirahms, Mendelssohn, enz. zong zij ook eene aria van IliVndel met ttuitbegelo.idini;. De bekende musicus Iviuanl Goltermann vierde dezer dagen zijn veertigjarig feest als muziek directeur van hot stadstboator te Frankfort. 'lij begon zijn loopbaan als violoncollist, on was voor compositie de leerling v.in Laclnior. In 1S.~>I had eene symphouie van hem te Leipzig iti het Gcwandhaus buiten ge\voon succes, na verschillende wisselingen werd hij in 1S5:! kapelmeester te Frankfort on bleef daar, steeds in rang ver hoogd, tot heden directeur. Onder zijne leiding werden te Frankfort tal van belangrijke werken gecreëerd, o. a. Schubert's Iliiti^lick", Kfifi/, Schumann's Manfred en Cfenofera ; van hem zelven is er voor het tooneel slechts n stuk, Ehtn werden im Mimmzl genehltissen, tekst van Julius Rodenberg, maar talrijk zyn zijne instru mentale werken, eene symphonie, twee ouvertures, zeven concerten en vele sonaten voor violoncel, voorts duetten, mannenkoren, liederen, enz. Men heeft te Frankfort van dezen dag een groot feest Wij vestigen gaarne de aandacht op de uitvoering, die de heer S. van Milligen, met welwillende medewerking van zijne Dames-Zangvereeniging (opgericht '28 Nov. 1892), op Zaterdag II) Mei a.s. in de kleine zaal van het Concertgebouw zal geven. Als solisten zullen aan deze uitvoering hunne medewerking verleonen mejuffrouw Joh. H. Kempces en de heer Joh. Messchaert. Het programma zal o. a. bevatten: La S'tlitniite, vrouwenkoor met sopraan-solo, van Chabrier, benevens vrouwenkoren van lirahms (met bege leiding van harp en twee hoorns), Julius Röntgen en César Franck, zoomede de Rotmecnsclit L te derCyclus voor sopraan en baryton van S. van Milligeii, terwijl door den heer Joh. M. ^Messchaert twee balladen van C. Lowo zullen worden voorgedragen. MliiiimiiiliiniiiilMiiiiiiilliiiillllil &-&. Zeker zeer voelbaar gedaan door een artiest, maar toch van dien artiest een dwaling, is het particuliere linnen bandje, zooals Isaiie Israëls het voor den bij \Y. Versluys uitgegeven bundel Dansen en Rliytmen door Frans Erens, afge leverd heeft, liet is volkomen oneigenlijk, ccn hoezeer ook rijn-expressieven pittoresken krabbel, zoo maar te doen reproduceeron voor eenstempelband. Evenzeer als b. v. ook alle muziek toch noodwendig gezet wordt naar den aard van het instrument waarop zij wil worden uitgevoerd, evenzoo is het fondamenteel dat elk teekenaar in den stijl van hot ontworpene, geheel zich richte naar het karakter in aard en grondstof van zijn werk. Een in linnen af te drukken stempel nu. is iets dat hard in stugge stof geprent wordt, en daardoor a! vaste kontoeren vraagt, en het vierkante buitenste van een boek, het stijve schuttende, hot schild dut door de handen gaat, eischt ook vanzelf naar den aard van zijn be stemming dnt kantig gestempelde, dat bouwkunstig principieele, dat decoratief stevige van lijnenvulling. Dus begrepen nu in het decoratief verband van een boek, is de geestige kriebeldekrabomtrek, waarop mot eigenaardig schim-enden ka dans de draaiende paartjes zich laten rond?,vi«gei: naar het spelen der kroegmuzikanton, begrepen in de architectuur van hot bonk, is die vlotte, schilders-krabbel vol subtiliteit van be weging, al zoo weinig mogelijk. liet smakelijk zich voordoende bandje schijnt ons waarlijk, juist mi in den laatston tijd de artiesten deze dingen we<.r zooveel beter gaan be grijpen een opmerkelijke dwaling van den zooveel vermogenden en approfondeerenden teekenaar. Wat Israëls bij de proza-schetsen van Erens wilde laten. zien, is bizonder, maar zooals hij het gaf, is het als boekband-decoratie zeker niet op zijn plaats. ICn dat bij versiering van het deel in een geheel, alles toch door de plttuts bepaald wordt, niet waar V dat is wat algemeen te constateereu b-ijft, en waaraan dit geval raakt. In vroeger dagen toen de plastische kunsten organiesch voortkwa men uit de behoeften van het leven, en zij te zamon door een algemeen architecturaal begrip geregeerd bleven, zou het niet denkbaar geweest zijn, dat, zooals men thans zooveel gebeuren ziet, werkelijke artiesten in versieringswerk de plank zoo misslaan. Dat komt nu alleen van de zegeningen van het individualisme of de losloopingsleer, een leer, die, iri een tot spotvorm uitgewassen vrijheidszin, voorbij zag, dat juist de bizondero gave van het individu, alleen op den breeden grondslag van algemeen ingewortelde begrippen zonder keus van tuimelen, kunnen uitgroeien tot iets groots. Van de hand van Charles Saunier is een aar dig boekje versehecnen over Ilenry Gabriel Ibels, | waarin het uitstekende begin zoo raakt aan wijder verschijnselen, dat het ons waard schijnt hier te laten volgen. »0ndcr de jonge kunstenaars, wier stoutmoedig zoeken naar een nieuwe intellectueele kunst in den laatsten tijd de teederen van smaak veront rust hebben, komt de naam van Ilenry Gabriel Ibels beteekenisvol naar voren. Feitelijk legt hij, terwijl de meesten van zijn strijdmakkers hunne concepties laten beheevschen door het toeval van de lijn, of de verleiding van ! do kleur, zich toe op een straffe teekening. Niet ! academisch gestold waarlijk, maar vol uitdruk king en leven, gevend het meerzeggende der din gen, de rillingen van hartstocht. Zoozeer als iemand wil hij de mooie kleur, maar deze zal, om do termen van eene andere kunst te bezigen, niet anders zijn dan de symphonie omhullend het drama, dat is de lijn. Dat nerveuze hangen naar de kleur, naar de zeldzame tonaliteit, zal de karakteristieke ziekte zijn der artisten van dezen tijd. De oorsprong er van ligt in het excessieve zoeken van enkele impressionisten, en ook in de onvolkomen bekeken, mooie Japixnsche kunst, zij die zoo rationeel is in haar bouw van lijn en kleur. Doch die uitsluitende kleurbemoeiingen, wat hebben zij een dwalingen moeten veri ontschuldigcn, hoeveel werken werden bedorven j in haar begoocheling! De voorgangers zelven l zijn er niet ongedeerd door gebleven. Wanneer Ci'zaime somtijds fijner havmoniën, Paul (iauguiu zeldzamer eft'okten verkrijgen mocht, wat afdwa lingen in de laatste manier van Henoir! ? Waar z\jn de vrouwelijke elegances van voorheen, de paarlemoeren vleesch-schyn, de diamanten blik der oogen ? De positie van Ibels is dus zeer bizonder, doordien bewogen door dezelfde bemoeiingen, opgaande met de hardnekkige volgelingen van Gauguin en Gézanne, hij er vroeg toe. gekomen is, de ongeschonden lijn. het overwicht toe te kennen. Men mag het nieuwe Bestuur van Arti den lof geven, van dadelijk met kracht te zijn opge treden, liet angstig kruimelen van vroegere be windvoerders is er volkomen aan gegeven. De koe werd bij de horens gevat. Van de hard handigheid die hierbij juist niet in alles werd vermeden, hebben we thans niet te spreken. We willen eerst wijzen op het goede reeds gedaan, om straks met meer recht een misslag te mogen aanduiden. Het goede : terwijl de nieuwe direc tie nog maar enkele maanden aan hot werk is, ging er de zaak reeds door dat het al te muffe huis geheel herbouwd zal worden, zoodat men kans krijgt, in het zoo gunstig gelegen pand midden in de stad, een goede localiteit voor tentoonstellingen te verkrijgen. Bij gelegenheid van een expositie die in de bestaande zalen nog moest gehouden worden, werden deze intusschen nog met zulk een lust opgetuigd, dat zij nog verrassend oogelijk waren. Over de medaille, welke zij op die tentoonstelling nu eenmaal verge ven moeten, beschikten bestuurderen exceptioneel verstandig. Niet een gangbaar handelsmerk, maar het werk van een artiest inderdaad, werd bekroond. Een nieuwe moeielijkheid stond te overwinnen in liet uitschrijven van het programma voor den jaarlijkschen wedstrijd Willink van Collen, en ook hier toonden de nieuwe beheerders een radicale reorganisatie aan te durven. Men weet het resul taat. Het vorige nummer van dit blad drukte het programma af. Het is goed dat we voor de ge bruikelijke ergerlijke exposities, die door dezen weds-trijd in het leven wordt geroepen, ditmaal verschoond zullen mogen blijven, het is goed dat het Bestuur van Arti in de opvatting der bedoe ling van den erflater zoo ruim mogelijk is geweest, het is goed dat men, (waarschijnlyk de renten van eenige jaren vooruit aansprekend) ditmaal een werkelijk rlinken prijs heeft uitgeloofd, het is goed dat men het maken van een kunst werk met een feitelijke bestemming uitlokt, maar het praktische inzicht is hier niet gelijk geweest aan den gooden wil, en de wijze waarop het plan werd uitgevoerd is opvallend gebrekkig. Indien de uitkomst ons ongelijk mag geven, zullen we de eerste zijn dit te bekennen, maar voor het oogenblik wenschen we te voorspellen dat deze prijskamp tot geen resultaat zal leiden. Zoo als het programma daar ligt zal degene die hier iets moois zou kunnen leveren zich onthouden. Wie heeft ooit gehoord van zooveel kans op verloren werk en moeite 'i Is het ooit vertoond dat men een wedstrijd uitschreef voor een >tamibeelfl, en de mededingers vroeg, niet modellen of schetsen, maar voorvast de uitgevoerde standbeelden zelve in te leveren'? Bovendien heeft de ondervinding nu toch al lang geleerd, dat die prijskampen voor oen onbeperkt aantal mededingers tot niets leiden. Men is zoover gegaan in de vrije interpretatie van den ernater, dat men nu ook den eenigen stap nog had moeten doen die kans gaf op eenig resul taat. Men had, wilde men wezenlijk in het nieuwe gebouw van Artis op een decoratief kunstwerk van waarde kunnen wijzen, aan oen drietal in de termen vnllende schilders behooren op te dragen een ontwerp in te leveren, en aan den maker van het beste ontwerp de uitvoering moeten op dragen. Nu wacht ons slechts een kurieuze variant op de Willink-van-Collen exposities, meer dan levensgroot, met keur van lappen i>.4()X;> meter. Welk artist van waardigheid waagt zich inèe te doen aan die vertooning, ook al was het denkbaar dat hij kant en klaar zoo groot een schilderij zou kunnen leveren met zoo vage kans van slagen. Arti kan niet beter doen dan dit wilde programma weer spoedig in te trekken, en een ernstiger wedstrijd uit te schrijven. Dit zij ons dringend, ongevraagd advies. V. Bij de firma K. J. v. \Visselingh & Co., Kalverstniat, is geëxposeerd een schilderij van Bon vin -Intérieur." Marion. Marioii, Artixta di ('o/féConcerto, vertaald uit. het Italiaansch van ANMK VivAN'ii, door DIDO. i'trecht, J. L. Beijers. >Aan mijn broeder Italo. Herinnert ge u nog den tuin bij ons huis in Kngeland ? dien tuin, waar moeder mij in een lang, geborduurd jurkje en een mutsje op de blonde krullen, ronddroeg ; weet ge nog, hoe ik toen reeds, gillend en van mij afslaande, de kleine, roode, gebalde vuisten de menschen vóór hot ge zicht hield, en welk een pleizier gij er in hadt op den muur te klimmen en de straatjeugd met steenen te werpen ? «Herinnert ge u nog de achter den tuin gele gen groote, eenzame weide, vol >gele bloemen, wa.'tr het ons kinderen verboden was een voet te zetten? De tuinman, ten einde ons te doen gehoorzamen, maakte ons wijs dat al die bloo men vergiftigd waren. >-Maar, op een ochtend, stond ik vroeg op en kroop, o. zoo behoedzaam, door den sluimerenden tuin naar de weide, waar het hooge, natte gras tot mijne knieën reikte. De vergiftige bloemen waren wel wakker, en staarden mij met haar roinle, met (lauw gevulde oogen aan. Eensklaps begon ik ze te plukken, zooveel ik maar kon en, toen mijn schortje vol was, keerde ik terug om ze jou te brengen, en ik was wel beangst, maar toch blij! Gij hebt mij zachtkens beknord en mij tevens een zoen gegeven, er bijvoegend dat ik niet be hoefde bang te zijn. voor vergiftige bloemen, maar dat ik zoet in den tuin moest blijven spelen.