6 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND. No.828 Uit Dr. GrAJNnSTEF's Studeerkamer. (Het auteursrecht voor den inhoud van deze bladzijde wordt verzekerd volgens de wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 124). De oride mijnwerker. (Punch.) ? GI/AÜBTOHE (een oogenblikje uitblazend, na de tweede lezing van de Home Rule-Bilï): »Ik zou Wel eens willen weten, hoe iJc mijn werk gedaan zou' krggen, ala ik maar acht uur per dag mocht ?verken! Mijn yrouw's achterneef. Na lang zoeken in de voorsteden van Londen Tonden wij ten laatste een huis dat ons aanstond, «f liever dat mijn vr»uw aanstond. Om de waar heid te zeggen, ik hield niet van die buurt. Zij - was mij wat te ver van de stad, en ook te achter lijk. Niettemin was mijn vrouw in de wolken met haar nieuwe woning en de grasvlakte er vóór en den tuin er achter. Het grasveld was werkelijk groot en er liep een pad midden door, van de huisdeur tot de poort. Op eiken stijl van deze stond in grasgroene letters geschilderd De Kas tanjes". Zoo was de villa door haar vorigen "? bewoner, een medewerker aan een humoristisch blaadje, gedoopt. Wij hadden drie weken noodig om onze nieuwe woning in orde te brengen, en toen begon mijn vrouw een campagne van verteteringen". De tuin werd onderste boven gekeerd en een pad door het midden aangelegd. Maar van uit onze achterkamer gezien, voldeed het effect haar niet. Daarom liet zij het pad weer bedekken en een nieuw aanleggen langs den linkerkant. Na s >*en paar dagen verklaarde zij dat dit te oneffen ;. was «n gaf zij bevel het dicht te gooien en dat, door het midden weer te openen. Maar toen begon .onze tuinier, dien wij bij den dag gehuurd had den, strike te maken. «?U moet weten mevrouw," lesde hij uit, »ik ben al meer dan zeven jaar tuinier in deze wijk en ik heb een hoop klanten, die op mij wachten. Het is mijn drukste maand, en ik kan mijn tijd niet langer verknoeien met het aanleggen en dicht gooien van paden. Mijn andere klanten zullen ongeduldig worden en mij afdanken, als ik niet kom." »Maar, beste man, je kunt. onzen tuin toch zóó * niet laten liggen!" schreeuwde mijn vrouw. «Ja, mevrouw, het spijt mij altijd een dame in den steek te moeten laten, maar ik hoop dat u het mij niet kwalijk neemt het schijnt wel dat u niet weet wat u wil. Als u mij mijn eigen gang wil laten gaan, dan zal ik den tuin wel in orde brengen." Mijn vrouw zag in dat de man gelijk had. Zij -liet hem dus begaan en weldra zag de tuin er vrij netjes uit. Nu wilde mijn vrouw dat hij liet grasveld wat in orde bracht, maar de man zei dat "hij dat niet vóór de volgende maand kon doen. »Hè, wat jammer!" riep mijn vrouw uit. Ik 'had zoo graag dat ook nog opgeknapt gehad, en nu gaat die akelige man heen !" «?Maar wat moet er dan aan gebeuren ? ' vroeg ik haar. Zij wist het zelf niet precies, maar zij dacht toch dat er iets aan verbeterd moest worden. .--..- Goddank, de tuinman was weg, en ik begon al hoop te krijgen dat onze verbeterinse* ten einde waren, toen mijn vrouw's achterncef oJfi kwam be zoeken. Die neef droeg mooi lang haar en een lorgnet. Hij was een van die menschen die van alles Terstand heeten te hebben, en werd voor vreeselijk jjeleerd gehouden. Voor mij was liij een bluffer Tan de eerste soort, ofschoon mijn vrouw en haar . zusters hem bewonderden alsof hij tegelijk een Ruskin, Darwin en Sliakespeare was Toen hij plaats genomen had, wachtte ik met eenigen angst op hetgeen hij beweren zou. Eu het duurde niet lang of hij begon. //Heeft u al van mijn nieuwste studie gehoord? Neen? Dan kan ik u nu meedeelen dat ik profeet 'beu." »Wat P" vroeg ik. «Profeet waterprofeet. Natuurlijk, mijn waarde mijnheer, beteekent het woord profeet, meer dan dat. Zooals u weet komt, het van het Griekse!]. 'Maar ik heb mijn studie beperk tot waterprofetie. Ik houd eenvoudig een tak van een hazelaar in mijn hand zóó en loop, tot de beweging van den stok mij zegt dat daar beneden water is." //Hemelsche goedheid ! Is dat waar 'f' gilde mijn vrouw. //Ja, Marie, het is waar", antwoordde mijn neef. yuan dan denk je dat je daar water zoudt kunnen vinden ?" en mijn vrouw wees op het grasveld, «Slijk ! riep ik in angst uit. «Slijk!" echode mijn vrouw's neef met een me delijdenden glimlach. »Mijn waarde mijnheer, gij weet niet waarover ge spreekt!" »Let maar niet op hem, George," zei mijn vrouw. //Hij is altijd even prozaïsch !" //Marie" zei baar neef, //ik zal morgen mijn tooverstok meebrengen, en dan kan ik u zeker zeggen of er water is of niet. //O, als 't je belieft!'' riep zij uit. //En als er ie, dan zal ik er een lieve fontein laten maken." Ik zei niets meer. Den volgenden dag k«am George, gewapend met een tak van een hazelaar, en na er mee over het grasveld gewandeld te hebben, meldde hij dat er water kou gevonden worden op een zekere plek, zes voet ouder de op pervlakte. Mijn vrouw was verrukt en verklaarde dat, zij den volgenden dag een 'pompenmaker zou laten komen. »Je kunt doen wat je wilt, Marie" zei ik streng //maar ik betaal hem niet. Denk daaraan !" //Dat doet er niet toe, Marie" zei haar neef; ik zelf zal morgen ochtend komen en een man meebrengen om te graven. En wanneer hij op een zekere diepte is, zal ik mijn boormachine laten werken!" //Nou!" riep mijn vrouw mij triomfantelijk toe, //waar blijf je ?" Den volgenden morgen kwam George met zijn boormachine aanrijden, vergezeld van een man, die een spade en er n houweel droeg. Kort daarop zag ik dat de man in het midden van het grasveld ging graven, terwijl George er met zijn boormachine bijstond. Mijn vrouw, n en al verwachting, keek toe. ik trok mij terug naar onze achterkamer en zocht afleiding in het ochtendblad. Binnen een half uur stormde mijn vrouw bij mij binnen. //Ongeloofelijk! riep zij. //George heeft met zijn machine geboord, en is op een rots gestooteii! Maar hij zegt dat hij er recht door heen wil !" Ik wou juist antwoorden, toen een harde klap, gevolgd door het geluid van vlietend watar, mijn ooren trof. //Hij heeft door den rots geboord!" riep ik uit, naar het grasveld ijlend, gevolgd door mijn vrouw. Hemel! Welk een tooneel! Een. dikke water straal, zeker twintig voet hoog, sprong uit het gat dat zij gegraven hadden, terwijl George en zijn helper er uitzagen als een paar verdronken mannen, beide vaalbleek van schrik. Mijn vrouw schreeuwde en snelde terug in huis. Haar gegil en het geraas van het water trokken weldra de voorbijgangers aan. Een oogenblik later naderde ecu politieagent, Paderewski's nieuwe hoed. (Judge.) (Voor en dat de artist zijn haren had laten knippen). iiiiiimiiimitiiiMiiiiiiiinmiiiiiiiiiiiiiiiHiiiitHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiii Rule Britannia. Men bericht uit Lon den: Naar aanleiding van de mededeelinir, dat de bezitting Cliveden van den hertog van Westminster aan den Amerikaanschen millionnair Astor verkocht is. is het van belang te vernemen dat het Engelsche volkslied >Rule Britannia" daar voor het eerst in Augustus 1710 gezongen is. Do gelegenheid was een feest dat op l en 2 Augustus van dat jaar bij de troonbestijging van George I en ter eere van de geboorte van prinses Auffustn, gegeven werd. Cliveden was destijds de residentie van den prins van Wales. Bij deze gelegenheid werden twee toover-kluchtspelen uitgevoerd, waarvoor Arne de muziek gecom poneerd had. -.Rille Britannia" werd in het tweede stuk voor het eerst gezongen. Wie de dichter van het naderhand zoo beroemd gewor den lied was, is niet bekend. Verleden week sprong te Weenen een jonge Naar aanleiding van den dood van Lord Derby wordt in herinnering gebracht, dat hem, toen hij nog Lord Stanley was, een troon is aangeboden. De geschiedschrijver Froude vond namelijk voor twee jaren in de toenmaals nog niet openbaar gemaakte correspondentie tusschen Lord Beaconsfield (Benjamin Disraëli) en Mevrouw Brydges den volgenden brief van Disraëli, van 9 Decem ber 1802, aan de genoemde dame: »Men zegt dat de Grieken een Engelschen koning willen hebben. Daar prins Alf'red gewei gerd heeft de kroon aan te neman, denken zij. Lord Stanley tot monarch to kiezen. Mocht hij dit aannemen, dan zou ik in hem een mach tigen vriend en collega verliezen. Het is eene schitterende aanbieding voor het huis Stanley. De Stanley's bezitten intusschen geen verbeel dingskracht, en mij dunkt zij zullen Knowley verkiezen boven het Parthenon en Lancashire boven de vlakten \anAttica. Het is een voorrecht in onze eeuw met haar zoo snel op elkander volgende en schitterende gebeurtenissen te leven. Wat een dwaling is het toch onze eeuw voor pro zaïsch en utilitarisch uit te maken. Zij is vol romantiek. Tronen vallen en kronen worden als in een sprookje te koop en te geef aangeboden." In een anderen brief, twee maanden later geschre ven, zegt Disraëli: »De Grieken willen inderdaad mijn vriend .Lord Stanley tot hun koning hebben. Dat overtreft toch lederen roman. Mijne meening is, dat hij de kroon moet aannemen. Was ik jong, ik zou geen oogenblik verliezen, zelfs wanneer ik de grafelijke waardigheid van Derby in de toekomst had." Men doet wat men kan. (Triloulet.) die, rijkelijk door het vocht be>proeid wordende' i man in ll('t Donauknnaal. Schippers roeiden hem mijn naam en woonplaats opschreef. Het geheele grasveld was nu ondergeloopen, en ook de straat weg daarvoor. Eindelijk betrad iemand van het personeel der waterleiding het tooneel. //Wie heeft dat gedaan P" schreeuwde hij. //Wat P" vroeg ik. //Onze hoofdleidiiig vernield. Daar loopt de voornaamste buis van onze waterleiding li'.ngs. En die is uu verbroken !" Hij had ge'ijk. Die idioot van een George had door de hoofdbuis geboord, die alle villa's aan oiueii kant van den weg van water voorzag ! Die grap kwam mij op drieëntwintig pond en zes en een halve shilling te staan. Natuurlijk is mijn vrouw's achterneef na dien tijd nooit bij ons terug geweest. na en brachten hem zijn naam en adres. Was geht's rlich nn?'" antwoordde de geredde en sloot de oogen weer. Men bekl.ingde den levensmoede en gunde hem een kwartiertje om weder bij to komen. Toen werd de vraag herhaald. Was geht's dich an", herhaalde weer de drenkeling, en ook don ambtenaar van de politiepost gat* bij het zelfde antwoord. Men viel hem niet verder lastig, maar onderzocht zijn portefeuille, waarin men oen workinnnslivret ten ma me vnn AntoM Wasgelitsdichan". behangersknecbt, Magdalenastrasse zoovee', vond. De stichter van den familienaam werd waarschijnlijk door een zelfden bumoristischen drang gedreven, die hier te lande aan de Kieks, de Niemantsverdrieten en dergelijke namen het aanzijn gaf. Het nuttige en liet ?aangename. (Lustïye BliMer.) MAX. Het is toch meer dan erg ! Jij hangt alles aan je lijf, en. er schiet geen cent over voor die ongelukkige wurmen van kinderen ! VROUW (met verpletterende minach ting). Wacht jij maar eens, tot we Zondag naar de kerk gaan ! ! Keizer Wii.ina.3i: Neem me niet kwalijk, maar ge houdt er een wonderlijk muziekcorps op na ! Koning I'.MUMUTO : Uwe Majesteit houde mij ton goede; betere muziek kan ik niet betalen. Onder de wetsontwerpen, die op dit oogenblik op de onderteokening van den gouverneur van Oliio, den vermaardcn Mac Kinley, wachten, be vindt er zich een, onlangs door de wetgevende macht aangenomen, dat nog al grappig is. liet straft met een boete van 1000 tot '!'K)0 dollar of een gevangenisstraf van li maanden tot "2 jaar ieder gehuwd mp»n. die zich voor jonggezel zal hebben uitgegeven en die, aldus zijn. echtelijken staat verbloemende, een dame het hof zal hebben gemaakt. Toen het wetsontwerp in de Kamer kwam, had men een.amendement erop gemaakt, bepalende, dat dezelfde straffen van toepassing zouden zijn op de getrouwde vrouwen,die beproef den zich bij jonge lieden voor ongetrouwd te doen doorgaan. Maar de Senaat van Ohio, ga lanter dan de Kamer, wilde de schoone sekse niet met de sterke sekse gelijk stellen en heeft het amendement verworpen, dat nu niet meer in de wet voorkomt. Wanneer de wet ondcrteekend is, zullen zij, die in Ohio den Don Juan willen spelen, dus wel op hun hoede mogen zijn. Het is te Chicago slecht begonnen met de veiligheid, zoowel van personen als van goedereu; van dn nieuw gebouwde hotels zijn er op n dag twee ingestort, voornamelijk uit latten en stuc be staande. Volgens de ('hicago Ilerahl is er eene poging gedaan om de asch van Columbus te stelen, die in een kleine gouden urn in een glazen vitrine in het Convent in .lackson Park staat. De deur wachter hoorde gedruisch in de kamer waar de urn stond, vond uo deur open en zag een man wegloopen van het voetstuk waarop de urn staat. De vitrine was open, de urn was weg en de man stak haar juist in zijn zak. Do portier riep: 'Geef terug!'' en liep den man na, rolde over hem on beiden worstelden op den grond. De man ont vluchtte, maar de urn was behouden. Ook is een Russisch pakket, dat naar men meende, de kroondiamanten van don C'zar moest bevatten, bij aankomst ledig bevonden; de be ambten verzegelden het pakket en gaven kennis aan do Russische autoriteiten. Hot Vikingerschip, voor de tentoonstelling be stemd, is ;!o April van ISorgen in Xoorwegen uitge/eikl. om zijn avontuurlijke reis over den oceaan te beginnen.