2 D 12 A M S T E R D A M 1*1 E R W E E K B L A D VOOR NEDERLAND. Na 1206 bi} zeldzame gelegenheden en vertoonde zich gewoonlijk in bur^erkleeding. En met dat agressieve uiterlijk en die onheilspel lende stem zeide en deed hij de vrien delijkste dingen. Hij was zich volkomen bewust van de grenzen zijner talenten en liet de zorg voor kunsten en wetenschappen f aar n e over aan de zeer begaafde, heoorlijke koningin Margherita. Met zijne eenvoudige, eerlijke natuur was het posee ren als universeel genie allerminst overeen te brengen. De- zinspreuk van zijn huis: ?aSempre avanti Savoia"1 werd voor hem een »doe wel en zie niet om". Bij den voorlaatsten aanslag op zijn leven zeide koning Umberto glimlachend tot zijn begeleider: »Sono c/lincerti del mestiere' »dat zijn de kwade kansen van het métiei'1. Dat mitier, zijn métier de roi. heeft hij tot zijn dood met onveranderlijke nauw gezetheid en toewijding uitgeoefend. itiuiumiiiiHitmiiiHiiiiiiiiniMiiiitiiiiiiitti Sociale* Ora fle rente Hie met fle Aistertecli Krot woningen gemaakt wordt en over de eigenaars dier woningen, Welke rente werd er met de Jordaanwoningen gemaakt? Teneinde dit na te gaan zouden wij eigen lijk moeten weten de prijzen vóór welke de eigenaars indertijd hunne huizen kochten. Dit te weten te komen brengt echter vele bezwaren met zich, temeer daar slechts een deel der huizen door den tegenwoordigen eigenaars werd gekocht, terwijl een ander deel den eigenaars toegewezen, werd bij boedelscheidingen als anderszins, zonder dat publieken verkoop heeft plaats gehad. De waarde die in de laatste gevallen aan het huis werd toegekend berust dan vaak op minnelijke schatting. Ook is het, bij becijfering der rente die van de huizen gemaakt wordt, wenschelijker de waarde van het huis in rekening te brengen zoo als die nu is, dan die welke het huis voor b. v. 30 jaren had. Stellen wij daarom dat de huizen, die door de «Bouwonderneming Jordaan" uit de hand gekocht werden, betaald zijn 20 pCt. boven de waarde die zij in veiling zouden opbrenfen, dan meen ik dat wij niet te onnauweurig schatten. Ik vermoed dat er eige naars zijn die iets meer dan 20 pCt. boven de veilingwaarde ontvingen, terwijl weer anderen iets minder kregen. Van n eige naar weten wij, dat hij niet, meer ontving dan 10 pCt. boven het bedrag, waarvoor het huis in een kort te voren gehouden veiling werd opgehouden. Rekenen wij verder dat de grootte der onkosten die de eigenaar jaarlijks heeft, zijn, in percenten uitgedrukt van de bruto huuropbrengst, als volgt: Assurantie 1,5 pCt.; grondlasten 4 pCt.; ofiuill&ton. ZIJN LAATSTE WIL. Naar het Dttitsch VAN ISABELLA KAISER. De zieke huivert en trekt den wollen shawl dichter om de schouders. U moet naar binnen, mijnheer," waarschuwt de verpleegster, die bij hem zit op het strand. Een hoffelijk hoofdkLilge bewijst dat de ver manende stem gehoord is, doch da oogen blij ven onafgebroken gericht op de zon, die lang. zaam, weemoedig langzaam ondergaat. Aan gindsche zijde van de zee gaat zij op in het r^jk der duisternis, steekt zij den fakkel omhoog en deelt van haar purper uit aan water,"lucht, en bergen met een innigheid, een gloed, die haar dagelijkFch sterven tot een triumf, tot een vreugde des levens maakt voor de aarde. Hoe groot en eenvoudig is zulk een ster ven," denkt Douglas Lindsay. Doch naast hem vermaant wederom de stem: Kom, wees verstandig, ga nu naar huis, mijnhee-1" Want dit is het voor zieken zoo nadeelige uur van den dag, met in het zuiden iets winterachtigs; het verraderlijke uurtje, als de schoonheid haar met goud doorweven sluier en de Dood zijn netten over het strand werpt. Loom rijst de zieke uit zijn badstoel overeind. Dat hij vannacht weer hoesten zal, weet h\j; of hij morgen die zon weerziea zal, weet hy niet... De hemel en de Middellandsche Zee hullen zich in een zacht zijden gewaad vol etherische kleuren; de slanke masten der jachten, die voor anker liggen, steken af tegen gouden achtergrond, de bergen staan daar trotscher, voornamer dan ooit. Douglas Lindsay heeft de zuster den arm gegeven, en keert met langzame schreden naar het hotel Albion terug. Voor de vüla met de Grieksche zuilenrij blijft hij even stilstaan en vraagt: Hier is immers dezer dagen uw jong meisje plotseling gestorven?" Ja, mijnheer; ik hoor, haar vader en haar aanstaande moeten ontroostbaar zijn." Gelukkig schepseltje!" prevelt hij. Zoo te sterven ... bemind en betreurd!" De pleegzuster zwijgt. Er spreekt zooveel oneindige droefheid uit die enkele opmerking! Niemand zal hem betreuren, den armen rijke! Zyn hooge gestalte buigt zich reeds ietwat naar de aarde, doch uit heel de houding van dezen verslagene spreekt het type van den voornamen Engelschman. Van het bordes van het hotd slaat hij r.og n blik achter zich. Het schoone is weg; het water heeft een grauwe kleur gekregen; de wolkenpaleizen zijn tot asch vergaan, strak en somber vcrhefc zich het gebergte als te midden van een lij kstaatsie. Het licht is dood. De nacht begint. De zon sterft eiken avond, en heel de wereld betreurt haar," denkt de zieke, terwijl hij de weelderig gemeubelde vestibule binnen treedt, waar gedienstige kellners zwijgend deuren voor hem openen. straatgeld 1,5 pCt., duinwstor 2 pOt., huurinning 2 pCt., herstellingen 15 p(>. en leeg staan 10 pCc. D.it maakt totaal 30 pO,. 1). De netto ontvangsten zouden dan Gl pCc. der bruloontvangsten bedragen. Volgens deze schatting varieerde de rmi te die met de'huizen gemaakt werd van 5.67 pCt. tot 1224 pCt. en bedroeg gemiddeld 7 36 pCt. De eigenaars maken gewoonlijk belang rijk meer rente van het kapitaal dat zij in de huizen steken. Zij pomen meestal peld op tegen hypotheek. Veelal vrhypothekeeren zij gemiddeld - i der waarde van het perceel, waarvoor zij dan pi. m. 5 pCt. rente betalen. Dit berekend voor alle eigenaars geeft als de gemiddelde ren te die zij mankten ruim 12 pCt. Want zij ontvangen 7,30 pCt. van de geheele waarde vati het Pt-rceel en be talen den hypotheekhouder 5 pCc. van - ??, dier waarde, of wel 3,35 p(J>. list verschil van deze cijfers zijnde 411 pCt. is de rente die een kapitaal groot ';; der waarde van het perceel opbrengt. Dj rente die den bezitter van zijn kapitaal maakt is dus 3 X 4,11 pCt. of' 1233 pCt. Het nemen van het hypotheek is zoo goed als regel. Een der vorige eigenaars, veronderstellende dat de oude buizen ge kocht werden voor geldbelegging, deelde ons (eeliige weken na den koop) mede, dat er met de van hem gekochte perceelen, niet tegenstaande de hooge koopprijjen, toch nog 10 pCt. rente te makeii zou zijn. .£ Ik wil ten slotte nagaan wat ons uit de proefnemingen van de «Bouwonderneming Jordaan" is gebleken omtrent hetgeen in een onlangs gehouden zitting van den Amsterdamschen Gemeenteraad is betoogd, en waarbij beweerd werd, dat de bezitters der krotwoningen gewoonlijk niet tot de gefortuneerden behoorden. Vooraf' dient er opgewei'.en dat onze proef zich slechts bepaalde tot 17 eigenaars. Het geen voor dit kleine aantal geldt, heeft natuurlijk geen bewijskracht voor de geheele klasse der bezitters van krotwoningen. Daarom behoeft ons betoog uadere beves tiging. Volgens notarieele akten werden gekocht 32 perceelen (waarvan 16 inpandig waren) totaal behoorende aan 17 personen. De perceelen waren als volgt over de eigenaars verdeeld : 11 personen bezaten ieder l per ceel, l persoon bezat 2 perceelen, 3 bezaten 3, l bezat 4, en nog l bt-zat O perc^elen. Het feit dat 3, 4 en O perceelen telkens voorkwamen in n'hand, wijst, er op dat waarschijnlijk minstens 5 der 17 eigenaars zich bezighielden met het txploiteeren van oude dagloonerswoningen. In 6 gevallen bewoonde de eigenaar 'n kamer in zijn eigendom; 8 der andere eige naars woonde of in de onmiddellijke nabij heid, of in hetzelfde Stadskwartier (Goudsbloemstraat, Marrixstraat, \Vestnrstraat, Brouwersgracht, Palmsranht. Lijnbaangracht en L^liegracht). Slechts n eigenaar woonde een goed eind van zijn eigendom verwijderd (Spaarndammeidijk) en van twee eigenaars is de woonplaats mij onbekend gebleven. Toen dokter Hielen, een autoriteit in Cannes, eenige uren later lord Lindsay's kamer verliet, wenkte hij de verpleegster en kondigde haar aan: Men moet op alles voorbereid zijn. De zieke heeft hoogstens nog eenige dagen te leven." Zal hij veel lijden?'' vroeg zij Ptysiek weinig, moreel veel," klonk het antwoord van den arts, een scherpzinnig psy choloog. Er is sedert eenigen tijd een zieke lijke sentimentaliteit over hem gekom?, die men bij dergelyke patiënten in-er aantreft. H\j huivert bij de gedachte dat hij de laatste reis zoo eenzaam beginnen moet. Doe wat u kur.t, Zuster, om hem deze laatste uren zoo veel mogelijk te verlichten; het is de eenige hulp, die wij geven kunnen. Doe het uit medelijden." Wat kan ik voor hem doen?" O, u is vrouw, en aan ht-.t ziekbed wordt elk-i vrouw moeder, weet zij wel de rechte woorden te vinden om als door een wiegelied het lijden in slaap te su^en. Daarin kan ik u geen aanwijzingen toeven!" i'einzend keerdo zij lerug in de ziekenkamer die, vorstelijk ingericht, ae sporen droeg van een man aan de grootste weelde gewend, en van zorgende vrouwen handen. Overal stonden bloemen, onschuldige anemonen, de kinderen van het duin... Zij bukt zich over het bed, waar de Ver oordeelde met gesloten oogen nederligt. Ja, bij draagt het merk van het schimmenrijk reeds op het voorhoofd. De krachtige neus is reeds dun en schraal geworden, de bloedelooze lippen zijn verschrompeld, maar lange wimpers rusten op de wangen en het blonde haar is nog altijd mooi. n over het geheel rust die heilige schoon heid van elk gelaat, dat de Dood met zijn meesterhand beroerd heeft. Zg laat het zware gordijn vallen, plaatst een schermpje voor het liclit, maakt een en ander voor den nacht gereed en zet zich met een boek in een stoel, om hare nachtwaak te beginnen. Hij had onderwijl de oogen geopend en haar in al wat zij deed, gevolgd. Da harmonische bewegingen dezer vrouw doen hem weldadig aan, 't was als gir:g er rust van uit, voor hém. Soms zelfs scheen het a's hield haar tegen woordigheid de ziekte in toom. De vijf maan den, die zij hem nu had verpleegd, waren do beste voor hem geweest. Ilij had in de laatste jaren verscheidene verpleegsters gehad, maar niet eene had indruk bij hem achtergelaten. Zusttr Marie was al zelfverloochening; nimmer een oogenblik dacht zij aan zichzelf. Zij be hoorde tot eene Inrichting voor Zieke,.ver pleging, waar men enkel beschaafde, ontwik kelde jonge meisjes als pleegzuster aannam en allen tot den deftigen of gegoeden stand behoorden. Misschien echter voelde hij zich meer tot deze aangetrokken, omdat zij een landgenoote wcs. Maar zij zorgde r.iet voor hem als eene die hem diende, geUi'K een zuster ging zij met hem om, een zuster, die gekomen was om een broeder het lijden te verzachten. En hij sprak tot haar niet ais tot een mindere, maar zooals hij spreken zou tegen een vrouw uit zijn eigen kring, die hem de eer bewees, te trachten zijn droevig lot door haar hulp en bijzijn te ver lichten, Hij sloot de oogen en trachtte te slapen, luisterend naar het ruischen der zee, dat tot in de ziekenkamer doordrong. Ch'er beroep, leefwijze en stand der eige naars het ^olgc-nde: No. 1. E in rentenier'je dat van zeer weinig rente moest rondkomen, een bejaard vriigezel. (Eigenaar van l hui?). No. 2. Een lompen koopman en hande laar in oud mest, rommel, afbraak enz. (Eigenaar van 3 inpandige huizen) JSo. 3 E^n kroetrhouder, timmerman en speoulatiehouwer. (K gen u ar van l huis). No. 4. Een rnak< la'ir in goeden doen. (E'getiHïir van 2 huizen). No 5. T-vee gebroeders op leeftijd, han delaars in p"nfeelen, varkenshaar en kof fV'vmakevs. Nette liuien in goeden doen. (E'genaars van 3 inpandige huizen). No O E-TI weduwe in kommervolle omstaMÜgUden. (Eigenares van l huis.) No. 7. Een timmerman en makelaar, die het vroeger beter had m thans van de opbrengst zijner huizen leeft. (E'get aar van l huis en van 3 inpandige h ui/.en.) No. 8. Een meiselusir-kni dit, die heivroeger btter gehad hetft. (Eigenaar vun l buis ) No. i) Een gewezen boer uit NoordHolland die zich als nif-lkslijter iri Amster dam vestigde en later zijn me] k zaak over gedaan heeft. (Eigenaar van 2 huizen en 4 inpandige huizen.) No. 10. Een weduwe, vroedvrouw, wier man gehandeld heeft in E igt-lsche bieren. Zij kan van de huuropbrengst van liet huis niet leven en maakt daarom werk van het verzorgen van minderjarige kinderen-(Eige nares van l huis.) No. 11. E^n timmerman en makelaar die vele perceelen in de Jordaan bezit en en van de opbrengst leeft. (Kigenaar van l huis en van 2 inpandige huizen.) No. 12. E m makelaar wiens foituinop een half' imllioen geschat wordt. (Eigenaar van l huis ) No. 13. K 'n kastenmaker, dronkaard. (Eigennar van l hu<s.) No, 14. Een grondwerker.(Eigenaarvan l inpandig huis.) No. 15. Een gewezen zpptnan, thans steenkoleiihuwielaar; hij is Ihiantitöl ach teruitgegaan door misplaatst vertrouwen. (Eigenaar van een huis) No. 10. Een gewezen timmerman. (Eige naar van l huis.) No. 17. Dd eigenaar van dit huis was de hypotheekhouder. Het huis stond nog ten name van iemand, die het reeds ineo schade verkocht had aan een loodgieter, die het opnieuw verkocht had aan een blinde jultrouw. Aangezien de rente en aflossing der hypotheek niet betaald werden, was het huis door deii hypotheekhouder ingekocht, Volgens hun fortuin beoordeeld kan men de indeeling' als volgt maken : l Geforiuneerd (No. 12.) 4 Burgerlijk, in goeden doen (No. 4, 5, 9 en 11) 8 Fmaiitirel niet sterk (No. l, 2, ?>, 7, S, 10, 15 en 10.) 4 Finamierl zwak (No. O, 13, 14 en 17.) Van de 17 eigenaars waren er dus 5 financieel in staat, iiuli.cn zij trilden-), de huizen goed te onderhouden. De/.e eigenaars bezaten tezamen 15 huizen. l>\j de overige 12 eigenaars, tezamen bezittende 17 huizen, Zuster Marie las in haar boek: WaiiiiKer uw lijdende broeder de bevende banden naar u uitsteekt, zult gij z^ a*nnemen, zelfs van den vreemde!,ng, opdat hij naast u leven moge ...." De uren kropen voorbij. Midden in den i a<-,lu ontwaakte de zieke eensklaps door een hevige hoestbui. De zuster steunde hem, was bij hem. Het holle geluid van den hoest klork haar in de oiren als d B >tem van den naderenden Dood. Uitgeput viel hij achterover in de kussens. Zij wilde schehen, otn hulp roepen. Maar met een gebiedend gebaar hield hij haar terug. Waartoe? Zij gaf hem zijn zin. Hij wilde geen getuigen hebtien hij zijn strijJ met den Dood; dat was waardiger. Zijne vingers pinkten aan du dekens als wilden zij het wegvluchtende leven bij zich houden. Zij nam ze in do hare, de arme handen, zuclitkens 7.t wrijvend, als wilde zij van haar eigen gezonde Ijven er aan mededeelou. J1.n de oogea van den zieke werden dai kbaar naar haar opgeslagen, e.n traaen, de laauten, rolden over zijn wargen. M immer nog had zij hem zoo aangedaan gezien. Zuster Marie,'' fluisterde hij, is het niet verschrikkelijk zóó te sterven, zonder iemand bij mij die mij liet hetft, geheel alleen.... allén ? .... Gelijk een iiklank hoorde zij diep binnen in zich do bede van den dokter: Doe -wat gij kunt om hem de laatsta uren te verlichten; doe het uit medelijden," En zij antwoordde vriendelijk: Ben ik dan niet bij u V U ! O, u.'" sprak hij, met de levendigheid van iemand die plotseling ontwaakt, ja, u zorgt zeer goed voor mij, met zjoveel liefde, dat het mij dikwijls is alsof ik een na familie lid bij mij had, maw ik weet dat u precies hetzelfde h;ht gedaan voor wie u vóór mij verpleegd hebt, en dat u vanavond hetzelfde medelijden hebben zoudt met een stervenden bedelaar. Is het niet zoo ?" Het was zoo. Zij had gerust kunnen antwoorden Ja", maar die blik uit de stervende oogen hing aan haar met een uitdrukking van vrees, als wachtte hem óf bemels-che vreugde, f r' bittere ontgoocheling. Zij voelde dat de waarheid een beul en de leugen een vertrooster wezen zou, en dat in dit troosteloze uur bet ideaal te bereiken was door n enkel woord: Liefde. Was zij niet de zuster van den rijken man geworden, en was haar godsdienst niet een godsdienst van zeltVorlonch<-ning ? En zacht lispte zij Keen"; zeer zacht, als legde ze een belofte af. Toen ontspande zich eensklaps het angstig vragende gelaat, zooals wanneer een luik ge opend wordt en de zon naar binnen schijnt, en terwijl hij achterovr in het kussen zonk, drukte hij de ha;id der verpleegster aan de lippen en duisterde: Dank! dank!" Toen de kamerdienaar den volgenden morgen in het ziekvürtrck kwam, vo:ul hij zijn hoer overeind zitten in liet bed. verlangend om op te staan. Men haalde de stores op, en de groote zon der Riviera, die hij gisteren hal zien sterven, vierde wederom haar ops'andingsfecst voor hem, drong zegepralend zijn kamer binnen om hem met hare liefkoozingen te verwarmen. moest liet onderhoud uit den aard der zaak te wenschen overlaten. * * De groote helft der perceelen was dus in handen van dat deel der kleine burgerij dat weinig draagkracht heeft, dat een huis beschouwt als een hezit waarvan men. op welke wiize ook, een grooie rente moet maken. Het is dezen lieden onmogelijk de opbrengst, hunner peict-eien aanmerkelijk te verminderen door het voldoende verrich ten va» soms zeer «? 'weiischte verbeteringen. .inoodig is het hier bij te voegen ditt ten gevolge van de groote vra*g naar Jordaanwoningen het, behoorlijk onderhouden en verbeteren dor woniugv-n zeld/.aatn voor komen. De hui /.en mof-ten zoo weinig mogelijk kosten en zooveel mogelijk rente opbrengen. Het lihjkt dat van de 5 eigenaars die in goeden doen waren, er 3 (No. 4. 11 en 12) makelaar zijn ; d. w. z. htdtn «iie uit den aard v;in hun bc-ro> p in de gelegenheid zijn deze buizen weer te verkocpfii, zoodra zij er «at aan kunnen veidienni. Zij' beschouwen de ptTceelen dus vaak als een zier tijdelijk b'-zu, dat men, zoodra men er winst mede behalen kan, wet-r\aii de hand doet. Van fl.nke reparaties is ook bij de/.o bezitters gewoon lijk geen spra.ke. Volgens de/.e beschouwing blijven er dus slechts 2 eigenaars over (No. 5 en No. 9) die mogelijk «en waarlijk belang stellen in hunne peiceelen en tegelijkertijd in staat zijn ze goed te onderhouden. Deze beide t igenaars btzaten 2 perceelen en 7 inpandige perceelen. * * Uit dit alles zou dan volgen: dat de treurige toestanden, icnuronder de Amster(Ininsc/ie </ tyloni/'-r iruoni, bestendigd icorden duur It'l /ril (Lit de linnen i'oor liet kleinste (jfdcette lirlio'ii'en, ann Iten die (jcldclijk in staat ',-Jjn v, gord te omlerliondm, lencijl ?xe voor Itft grootste <jr.d<'i'lle in hel bezit zijn v-in, ltp.de.il,, t/i'i, lic/.'.ij cil.i it/u/;e!tiat\ hetzij als liidsjimiiidke,i\ de kuiken, bezitten uitsluitend om ei' zoo/'cel. tnoiji'hjn ai.iti te verdienen, of om er eene zoo yroot mogelijke rente van te trekken bij zoo tceiitiy moyclijk onkosten. I's. liernaai dal onze waarnemingen zich bepalen tot een te klein aantal eigenaars om deze conclusie «Is een va-te regel te willen doen gelden. Gaarne zie ik <le be vestiging of weer.sprekuig van deze gevolg trekking' te geinoet. IIó:el Ijellevue, Wiesen hei Davos, J. E. VAX DEK PEK. 15 Juli l'JUO. 1) Berekend is alsof alle huizen duinwaier hadden; de huurinning, bier op 2 pCr. geschat, wordt meestal door den eige naar zei ven verricht. Ook een groot deel der herstellingen, geschat op 15 pCf., worden gewoonlijk voor een groot deel door de eigei;a:irs zelven gedaan. 2) Ik herinnw mij een gefbrtuneerd eigeraar van Jordaanhuizen gekend te hebben, die steeds weigerachtig was aan zijn bezittingen eenige kostbare herstel lingen te laten verrichten omdat het maar Jordaanhuizen waren. Reclames. 40 cents per regel. Hij liet zich zorgvuldig kleeden; ontbeet met den eetlust vaa ean herstellende, en liep den dokter, toen deze binnenkwam, te gemoet mee de woorden: , ik bea van ochtend veel beter." Uit medelijden gaf de arts geen verwonde ring te kennen. Hij had ze meer gezien, die wangen, die zich rooder kleuren dan de blade ren, eer zij verwelken. Hij kende de over drijving van teringlijders. - De Dood heefc dergelijke gunsten voor zijne uitverkorenen. Hij stond hem toe een uurtje in de zon te gaan rijden. Da zuster kreeg een kleur toen zij den blik jag waarmede Douglas Lindsay haar ontving toen zij hem afhaalde; zij voelde eensklaps den druk eener groote verantwoordelijkheid. Z\j wilde ais gisteren met h ;m spreken en omgaan, maar hij legde haar blos uit als een bewijs van verlegenheid en z«g haar aan met een smeeken den buk, die haar herinnerde aan hare belofte den vorigen avond en haar de verplichting opleude tiaar woord door de daad gestand te doen. Marie!" Daar zij niets wist te zeggen, lachte zij vriendelijk en bleef haar heilig voornemen ge trouw, wat het haar ook kosten mocht. Hij wierp in het rijtuig den reiscieken van zich, en hield zich recht overeind, als wilde hij de genezing te gemoet komen en den Dood trotf.eeren. In langzamen draf voerden de paarden hen. over den Bjulevard de let Croisette. Het was eeti dier Februaridagen, wanneer zelfs de lucht schijnt te trillen van vreugde, wanneer de mimosen in feller kleuren schit teren, de palmboomen blij hun kruin ontplooien voor het licht, en de zacht ruischende zee den mensen, allerlei beloften toefluistert.... Douglas Lindsay snoof de heerlijke lucht in als een verjongingsdrank. Hij ontdekte telkens nieuwe schoonheden in het landschap om hem heen, en al die pracht en heerlijkheid was als een zonnige omlijsting van het lieftallige kopje eener vrouw. De zachte, vriendelijke uitdruk king van haar gelaat veranderde zijn hoop in vertrouwen, in levenskracht. Het gevoel van eenzaamheid, van alleen te staan ia een groote wereld, was weg. Een oude vrouw hief een mand met viool tjes naar hem omhoog, met een: Koop ze, koop ze, zij brengen u geluk aan!" Ilij ledigde heel den mand in Marie's schoot. Maar zij wilde het niet, zij weerde de bloemen af, fluisterend: Neen, mijnheer, neen!... Dat niet!..." Ilij werd bleek. Noem mij toch niet langer mijnheer', Marie! Onwillekeurig ontsnapte hem een zucht. Ik heb niemand meer die mij Douglas r.oemt!" Hij had onder de bloemen hare hand in de zijne genomen. Zij beefde onder die aanraking; zij kon hem op dezen weg niet volgen. Maar smeekend klonk liet: Als j» mij slechts een \yeinig liei'hebt, zal ik beter worden". U ~nlt beter worden," lispte zij, zonder de oogen nai'r hem op te slaan, En dan zul je mij nimmermeer verlaten, en mijn vrouw worden?" Zij rilde. Zij was op het punt uit te barsten. Miar neen ! Het was enkel een schim die aldus tot baar sprak. Hij was den dood zoo nabij, dat hij diens nadering reeds niet meer bemerkte. alleen echt, indien direct van mij betrok ken Zwart, wit. en gekleurd van 45 et» tot. 13 1I.1O per Meter. Aan ie-Ier franco en vrij van invoerrechten in huia. Stalen ommegaand OJIenneberg^Zijde-Fabr. (k. & k. Hofl.) Zürich. ? De behandeling van Jicht, ^^ liucnmatiek, Piszure Dia^^^ tlie.se, Nier-ea Blaaslijtlen, Soik.erzl.ekte is de speci aliteit van Let Bad Assmannshausen a/Rhijn. Prospectus or/er de dritkkuren in huis en het gebruik er van in Bad Assmannshausen verzendt de BRONNEN-DIRECTTE. Piano-, Orpl- ea MuzieiteÊl HIEYROOM «fe KAL.S1IOVEX, Arnhem, Koningsplein. VLEUGELS en PIANINO'S in Koop en in Huur. Rppareeren Stemmen Ruilen. NAAR Nieuwendam. Scheüingwoude, Oranje Sluizen. Eiland Marken. Zorgvliet. 't Kalfje. Ouderkerk, Uithoorn, PLEIZIERTOCHTJES, Voor het raaknn hifrvm is een prachtig ingericht STOOM,!ACHT dagelijks (be halve Zondags) te Is u u r. Te bevragen Kantoor Haven-Stoombootdienst, 127 O. Z. Voorburgwal, Amsterdam. liitero. Telefoon O84. immiMMiHiMilHl In de zeilen, die ginds zich strekten naar het verre, het beloofde land, in het ruischen der pijnboom?, in het sombere der gesloten. luiken van villa's die zij voorbijreden, kwam eea stem tot haar die sprak van medelijden . . . Zij trok haar hand niet vaa onder de bloe men terug. Het gelaat van den zieke kreeg zijn vorige uitdrukking van vrede en stil geluk terug, a!s klemde hij een belofte van leven tusschen zijn vingeren. Hij lette thans niet op de stervende zon, noch op het onverbiddelijke vallen van den nacht I .... Den volgenden dag ontving lord Liudsay veel bezoek Toen d? zuster 's avonds aan zijn bed zat, sprak bij met gedempte stem, die reeds uit een andere wereid scheen te komen, over de toekomst, o<er niets dan de toekomst. Over een villa aan het strand te Bournemouth, wair zij zouden gaan wonen, als hij beter was en zij zijn vrouw. Zijn borst was beklemd; de ademhaling ging zwaar en moeielijk; toch leed hij niet. Er was iets liefelijks in dit onbewust sterven; het was als een lofzang van den dood. D.ior het opsn raam, dat den oneindigen sterrenhemel zien liet, voelde zij hem als het ware binnenkomen, hem, den gruwzaam opper machtige, die tot een ied^r op aarde doordri^gt... Toen boog zich de jonge vrouw over den stervende, en drukte, met heiligen ernst, hare lippen op de zijne, bezield door die eene gedachte: Arme man, in u kus ik al de smart van heel een menschenwereld". ... Hij sloot de oogen in een zalig gevoel van gerustheid . . . Een kille windvlaag verkondigde het aan breken van een nieuwen dag. Douglas Lindsay ontwaakte niet meer. .Met een glimlach om de lippen had hij den Dood ontvangen. * * Bij de opening van bet testament van lord L'mdssy, den avond vóór zijn overlijden door den ei Hater gemaakt en onderteekend, deelde de notaris in tegenwoordigheid der getuigen. mede, dat de overledene zijn eerste testament, waarin hij zijn vermogen vermaakt had, aan de armen en lijdenden in zijn graafschap, had herroepen. Hij opende een verzegelden brief en las: Ik benoem tot mijn universeele erf gename, de vrouw die mij liefheeft, Mary Sullivan, mijne bruid". Aller gelaat toekende de grootste verbazing, en aller oogen werden op de jonge pleeg zuster gericht. Deze stond op, doodsbleek. Nimmer had zij er aan gedacht dat haar daad van mede lijden deze gevolgen zou kunnen hebben. Zij nam het testament den notaris uit de hand, las het, en scheurde het toen rustig door, terwijl ze langzaam, met heldere stem, het oog op de mannen van de wet gericht, ver klaarde: Hier is een vergissing, heercn. Het ccr&te testament van lord Lindsay is volkomen geldig. In zijn laatste zegt Lij: Ik vermaak mijn vermogen aan de vrouw die mij lief heeft." Ilij is heengegaan volkomen gelukkig. Ik ben beloond, maar ? ik heb hem nimmer lief gehad.1'