17 Mei '14. No. 1925 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND VROUWENRUBRIEK «HiiiiiuOmiHiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiinitiiiiiiiiiiiiiiiiiii Schoolcantines Het middaguurtje in een Schoolcantine te Parijs Groote afstanden hebben de kinderen die de gemeentescholen te Parijs bezoeken ge woonlijk niet af te leggen. Bij de inschrijving op de matrie van het arrondissement wordt het altijd wel zoo geregeld, dat'de kinderen geplaatst worden op die school, welke het dichtst bij hunne woning gelegen is, zoodat ze slechts enkele minuten behoeven te loopen. Toch is het aantal kinderen dat tusschen half twaalf en een uur naar huis komt, betrekkelijk gering. In de eerste plaats, omdat heel dikwijls de ouders zelve beiden een betrekking hebben en niet thuis de jeu neeren, in de tweede plaats, omdat de Parijsche straten op de driftke uren voor kinderen gevaarlijk zijn. Zógevaarlijk zelfs, dat bij de scholen, op het uur dat deze uit gaan, een afzonderlijke politiedienst is om de kinderen zonder gevaar de straat te doen oversteken. Daartoe worden de leerlingen in de school in groepen verdeeld volgens de richting die ze moeten inslaan om naar huis te gaan. Op hun beurt verlaten deze groepen oider geleide van een onderwijzer of onder wijzeres het gebouw en bij het eerste kruis punt staat een agent gereed om het verkeer te doen stilstaan, totdat de kinderen veilig aan den overkant zijn. Intusschen is het zeer begrijpelijk dat vele ouders hun kinderen niet vaker alleen op straat laten komen dan onvermijdelijk is. Het meerendeel trekt er dan 's morgens p uit, voorzien van een mandje, dat even traditioneel is als in Holland het blikken trommeltje, waarop met sierlijke krulletters Mijn Twaalfuurtje". Bestaan ze nog, die trommeltjes ? Wat heb ik ze verfoeid, inder tijd, toen ik nóg school ging en tot het kleine aantal overblijvers" behoorde. En dan dat afschuwelijke glas lauwe melk, soms nog aangebrand op den koop toe t Neen, de kinderen die hier op school déjeuneeren, hebben het wel veel aangenamer. Hun mandje bevat een fleschje drinken, soms melk, meestal wijn, dikwijls bier, wat men hier een bij uitstek geschikte drank voor kinderen schijnt te vinden. Verder een stuk brood, een of ander dessert in den vorm van wat vruchten, een paar biscuits, een taartje, een paar bonbons of een stukje kaas; UJT^'NATUUK' DLXXX. Bloemen en bijgeloof Er zijn van die planten, die al door hun naam belangstelling weten te wekken. Het zij dan doordat hij aangenaam klinkt of hoogere gedachten wekt, of doordat hij iets kenmerkends van de bloem op geestige of tenminste kernachtige wjjze aangeeft; ook wel, doordat aan den naam litteraire herin neringen of legenden en wonderlijke ver halen' zijn verbonden. Een van zulke plantennamen, die in bijna ieders geheugen blijft hangen, ook al is de voorstelling van bloem en blad er nooit geweest of sedert lang verzonken, is ongetwijfeld: Maagdepalm. Daar klinkt iets liefelijks, iets goeds en verhevens uit dien naam, niet waar? Wie zich evenwel een denkbeeld heeft gemaakt Maagdepalm. Bloeitop, bloem dan een servetje, een kroes en een kindercouvert. Op school wordt hun het warme déjeuner verstrekt, bestaande uit soep, vleesch en §roente of aardappelen, tegen een zeer illijke vergoeding, twee sous voor de coles maternelles, vier sous voor de jongens- en meisjesscholen (resp. 5 en 10 cents). De schoolcantines verschillen dus wel hemelsbreed van de Hollandsche kinder voeding. Alleen, in zooverre is er overeen stemming, dat het warme déjeuner ook gratis aan behoeftige kinderen wordt verstrekt. Maar dat gaat heel discreet toe. Niemand weet het, niemand ziet het, zelfs de schoolkameraadjes niet. Zoodra het hoofd der school weet dat een kind het warme déjeuner noodig heeft maar er niet voor betalen kan, gaat er een biljet naar de mairie en de zaak is in orde. De schoolkas bekostigt dat, en de armoede der kleinen wordt niet tentoongesteld, hun trots wordt niet gekwetst. Even goed als de anderen, die dagelijks betalen, schikt hij mee aan om dezelfde tafel en zonder eenig onderscheid wordt hij voorzien van alles wat hij noodig heeft. Beter nog, de surveilleerende onder wijzer of onderwijzeres, de bedienende femme de service stoppen aan ces enfants malheureux" nog wel eens een extraatje toe. De cantlnes der scholen vór grootere kinderen vertoonen wel eenige overeenkomst met een klein restaurant, vooral omdat veel kinderen nog wel eens een schoteltje van huis meebrengen, dat dan op het groote fornuis der schoolkeuken voor hun wordt klaargemaakt of opgewarmd. Behalve het uniforme déjeuner voor allen ziet men dan ook een paar spiegeleieren uit de keuken komen voor mademoiselle Yvonne (want een nest van zeven of acht jaar is mademoiselle) en mademoiselle Blanche komt aandraven met een biefstukje en een ander heeft een aluminiumschoteltje met gebakken aardappeltjes zóvan het vuur en weer een ander heeft nog wat anders. Uit den aard der zaak kan men zooveel vrijheid niet toestaan op de coles mater nelles, de coles enfantines, kortom op alle inrichtingen waar de zeer jonge kinderen onderwijs genieten. Daar gaat het meer reglementair en meer uniform toe. Half twaalf is het uur van het dejeuner. In de préau, een ruime zaal, die gelijkertijd dient als kleedkamer, speelzaal en eetzaal, worden door de femme de service de lange lage tafels op schragen opgeslagen en de banken ter weerzijden aangeschoven. Als dan de handjes, vuil van 't spelen in den tuin en 't wrijven over de schoolbanken, netjes schoon gewasschen zijn, mag ieder zijn eigen mandje gaan halen en aan de tafel plaats nemen. Uit groote ketels wordt de soep op de blinkend geschuurde metalen bordjes ge schept en dan zorgt de onderwijzeres van dienst dat er gegeten en niet te veel ge praat wordt. Na de soep volgen de twee schotels, waaruit het dejeuner bestaat. Op de kleuters-scholen is dat altijd gemakkelijk te verwerken, licht verteerbaar goedje, want er zijn zulke hél kleine kleuters, tweeëneen-half of drie jaar, die nog maar pas van de crèche komen. Ze krijgen fijn gehakt vleesch, macaroni, rijst in bouillon of met suiker, puree van aardappelen, erwten of boonen, ragouts van zacht vleesch, groenten die het jaargetijde oplevert. Wie aan n portie niet genoeg heeft, mag den vinger opsteken en wordt nog eens royaal bediend, maar 't brood dat ze van huis hebben meegekregen moet worden op gegeten. Om de beurt een hapje brood en een hapje van het bordje, zóhoort het. De toeziende onderwijzeres heeft het niet altijd gemakkelijk met die kleine bengels. Eén verzint allerlei kunstgrepen om onge merkt zijn brood ongezien in het mandje terug te moffelen omdat hij 't middageten iiHiiiiiiiimiiiiiiHiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiii van de plant, gemodelleerd op den naam zooals mij zelf indertijd gebeurde, ik kende den naam sedert lang uit de Fransche thema's en andere literatuur vór ik de plant had gezien komt verkeerd uit; want die staat raar te kijken, als een kenner hem tegen Paschen op een wandeling langs het bosch wijst op een glimmend blaadje of een blauw, stervormig bloempje en daarbij zegt: Hé, daar heb je de maagdepalm al!" 't Is niet te verwonderen, dat de eerste indruk een teleurstelling geeft. Een palm! Is dat laag-bij-de-grpndsche, half kruipende, half hangende plantje, dat haast niet onder de oude braamstengels en jonge anemonen weg kan komen, een palm? Ja, dat komt er van, als de dingen van aard en daardoor van naam veranderen. Het woord palm" is langzamerhand gaan aan duiden: een plant om met Palm-paschen te gebruiken. Alles wat in het begin van April al groen is of bloeit, kondienst doen ter versiering van al taar en beelden. De kleine Vinca, de vinca minor nu, blijft ook in den winter groen; de blaadjes, die vroeg in 't jaar uit de smeltende sneeuw der bosschen en uit het puin en slib der bergbeken komen opduiken, glinsteren zoo frisch en zijn zoo helder van kleur, zoo heelemaal zonder bruin of geel, dat het schijnt of ze zoo pas ontbot zijn, of ze zoo uit den bladknop komen. Daar bij zijn de stengels lang, ze rekken zich meters ver over onder en door alle struiken ea struikjes heen; dit maakt ze bijzonder geschikt voor kransen, slingers en kronen. Ze decoreeren inderdaad bijzonder goed, die maagdepalmplanten, ook al doordat de blaad jes klein en glad zijn, dikwijls bij vele tege lijk in n vlak liggen (waar de stengel kruipt en niet stijgt), en twee aan twee tegenover elkaar staan. Bij dat vroege, glan zende, sierlijke groen, komt, in Maart al, zoo veel lekkerder vindt, een andere verbeeldt zich dat zij niet van rijst houdt en ze on mogelijk eten kan, een derde praat met vollen mond, een vierde eet met twee elle bogen op tafel, een vijfde overtreedt het gebod : gij zult niet begeeren uw naasten . . . dessert eap,probeert het hem afhandig te maken. In het algemeen echter zijn alle partijen tevreden. Als eindelijk al wat eetbaar was is verdwenen, de fleschjes leeggedronken, de mandjes opgeborgen, de handjes gewas schen zijn, stuift de heele bende den tuin in om tot n uur met de luidruchtigheid van gezonde kinderen te spelen en te ravotten. W. P. * * * Tutti Frutti Sinds eenigp maanden verschijnt een nieuw 14daagsch blad de Nederlandsche Vrouwengids" genaamd, onder redactie van mevr. C. Bakker- Van Bosse, dr. Mia Boissevain, Mevr. H. v. Biema?Hymans, Johanna W. A. Naber en M. C. Reesse. De illusie was een tijdschrift te verkrijgen, dat rechtstreeks het orgaan van den Nationalen Vrouwenraad kan genoemd worden. Dit stuitte echter op het bezwaar, dat vele vereenigingen de invloed hunner eigen propagandablaadjes niet konden missen en zich dus niet in het groote geheel konden oplossen. De namen der redactieleden geven echter wel aan, dat toch in die richting zal gewerkt worden. De tentoonstelling de Vrouw 1813?1913" heeft mede een stoot gegeven tot oprichting van dit blad, daar vele vrouwen, die daar elkanders werk hebben leeren kennen en waardeeren, die samenwerking gaarne wilden voortzetten. Aan d« redactie nu de schoone taak een heid te brengen ook op journalistiek gebied en de vele kleine vrouwenblaadjes weldra tot n gids de Vrouwengids samen te brengen. In antwoord op een mij gedane vraag diene het volgende: De Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht is aangesloten bij den Wereldbond voor Vrou wenkiesrecht. Als zoodanig is ieder lid der Vereeniging ook lid van den Wereldbond. Persoonlijk lid wordt men door betaling van l pd. st. = 12 gulden 's jaars. Doch het Maandblad van den Wereldbond ontvangt noch de eene noch de andere categorie gratis. Daarvoor moet men zich apart abonneeren voor f 2.50 per jaar. Men kan dit opgeven aan het hoofdbureau (headquarters) 7 Adamstreet, Adelphi, London, alwaar ook losse nummers (single copies) te verkrijgen zijn, tegen toezending van 20 et. (4 d.) plus porto. N. MANSFELDT?DE WITT HUBERTS Kerk voor vrouwen Het kan geen verwondering wekken, dat de kerk, waarin den man het leeuwenaan deel van invloed en bestuur is toegedeeld, de Engelsche vrouwen ging tegenstaan. En hun ontstemming hebben zij metterdaad bewezen door de stichting van een door vrouwen bestuurde en bediende kerk, The Church of the New Ideal, in Cheshire. Rev. Hetty Baker, tïe predikster bij de feestelijke opening, betoogde dat deze kerk broodnoodig was en dat men verzekerd kon zijn dat door vrouwen God's glorieuze idealen" niet zouden worden versjacherd. Vrouwen zijn groote idealisten, groote droomers, en waar zij den wil van de mannen richting hebben gegeven, waren steeds goede resultaten te vermelden. In het koninkrijk der Hemelen en in deze kerk zullen mannen en vrouwen volkomen gelijk zijn en elkaar aanvullen." dra de sneeuw smelt, de mooie bloem, de groote blauwe bloem met het witte hart. 't Is een teer gekleurde bloem met meetkundige vormen, raadselachtig en begrijpelijk tegelijk, poëtisch en nuchter decoratief, lokkend tot plukken voor het knoopsgat en tot styleeren voor een boekversiering, al naar de stemming en de gedachten van den mensch, die ze ziet bloeien, als voor het eerst de zon weer aan den zomer doet gelooven. Blauwe bloemen op altijd groene bladeren : de hemel en de eeuwigheid zijn verzinnelijkt; meer is er niet noodig, om van een veel voorkomende plant, die bloeit in het vroege voorjaar als de aarde sedert lang niets moois en goeds voor den mensch heeft over gehad, een talisman, een wonderdoener, een geluksbloem te maken. Er worden er wel leelijker en onwaardiger gehuldigd. De vijf slippen van de kroon staan of ze verstijfde molen-wieken waren, of betpoverde spaken van een snel draaiend wiel; het witte pentagoon in het hart, waar de diepte begint, is geheimzinnig afgesloten door blauwe en witte zijde. Dat alles was al genoeg om de aandacht te trekken en de bloem tot een mathematisch mirakel te ma ken voor de naïeve denkers der oudheid en middeleeuwen. Het gewone volk zag er meer de hemel-kleur en het eeuwige in; ook het standvastige de hoop en de liefde, die niet sterft, zelfs niet van honger en ellende en koude. Zoo werd de maagdepalm al in de oudste tijden gevlochten om het hoofd van een ge liefde doode, en de legende verhaalt van een jong meisje in Verona, wier lijk moest wor den opgegraven na vijftig jaren; de priester opende de verrotte kist en de omstanders sloten de oogen; maar het gelaat van 't meisje was volmaakt onveranderd gebleven, evenals de frissche maagdepalm, die het omsloot. In de Appenijnen, in Tirol en andere bergstreken van Midden-Europa, waar heen zich de oude gebruiken en het wondergeloof aan planten en dieren schijnen teruggetrokken te hebben, worden ook nu nog de ongehuwde dooden omstrengeld met maagdepalm. De plant heet dan ook nog hier en daar Totenveilchen;" de doodenkransen van maagde palm worden vooraf onder een misboek gelegd, dan eerst hebben ze de kracht, de ontbinding tegen te gaan en dus als doodenbalsemkruid te werken. Dat deze plant met eeuwig groen en hemelsch blauw ook tegen heksen kracht kon oefenen, spreekt van zelf; en waar nu nog heksen spoken in de hard-leersche koppen van de jagers, herders en boeren van berg en dal, daar staat ook de maagde palm in goeden reuk. Een allerzonderlingste kracht wordt aan de maagdepalm toegeschreven in de Alpen Behalve dan in het kerkbestuur. Dat blijft voor de droomsters van the new Ideal" gereserveerd. M. C. 999 Verbeterd record In uw Rubriek Allerlei," las ik onder Record," een en ander over een bier-race te München. Is het niet griezelig," vraagt Allegra, zooveel bier in zulk een korte spanne tijds te verzwelgen? Wanneer wij vrouwen eens een wedstrijd in het taartjes-eten gingen houden, wat zouden de heeren der schepping, daarvan wel zeggen? En tot 27 taartjes zouden we het dan nog zeker lang niet brengen!" Wees gerust, Mevrouw, in Brabant en Limburg overtreffen de heeren der schepping u ook daarin. Op een teer-avond door een kaart-club in een der Brabantsche provinciestedfen gehou den, verorberde een twintig-jarig jongmensch 25 worste-broodjes (sausijzen-broodjes) en dronk daarbij 15 Liters oud Dommelsch bier. De maaltijd begon om 9 uur 's avonds precies en eindigde middernacht, toen deze veel belovende eter (en drinker) den eersten prijs, een rood-koperen rookstel in ontvangst mocht nemen. De poedel-prijs werd gewonnen door een brouwer, die wel is waar 30 liters bier naar binnen slokte, doch na het tiende worste-broodje den schotel liet passeeren. Van dit banket, hetwelk af en toe door een spelletje pandoer werd onderbroken, was ik oog-getuige, en ik kan u tevens de verzekering geven, dat het jonge mensch" den ochtend, volgende op dien feestavond zeer wel voer." Of de sport ook in deze dingen mettertijd verandering zal brengen? Ik wil het hopen. A. B. Er blijkt uit de mededeeling van den geachten inzender, dat man en vrouw (ge lukkig) niet aequivalent" zijn in het drinken van bier en het eten van worste broodjes !... ALLEGRA Allerlei Muislievend Een oude Engelsche dame heeft een prijs uitgeloofd van ?1200 voor de uitvinding van een muizen- en rattenval, die de kleine dier tjes welke er mee gevangen worden, niet martelt, maar ze op zachte en minzame wijze naar het jenseits" verhuist. Haar eigen woning werd eenmaal door een ware muizenplaag bezocht en haar dierlievend hart had een zwaren strijd te strijden, toen ze tot verdelging van de kleine wezen tjes moest besluiten. Maar nog grooter was haar beproeving toen ze zag, op welke wreede wijze dit geschiedde, en zij wenscht thans boete te doen, door ernstig te pogen, dezen toestand te verbeteren. Reisduitje In een voorgaand nummer heb ik met een paar cijfers aangetoond, hoe duur de koningen en keizers als gasten zijn. Ik verneem echter thans, dat 't aan hun land zelf nog Veel meer geld kost, om hen op reis te sturen. Toen koning Edward VII een aantal jaren geleden als kroonprins een reis door Indië maakte, kostte dit aan de Engelsche natie het dierbare sommetje van een millioen vier maal honderd duizend gulden. Koningin Victoria vond echter, dat Z.K.H. nog een ander zakduitje noodig had, om een goed figuur te maken onder de donkerhuidige vorsten van het Indische Keizerrijk en zij schonk hem dus uit haar privéknipje nog 2VS millioen gulden, om goede sier te maken, en aardige cadeautjes mee te brengen voor de Radjahs.... Zijn Indisch reisje ver slond dus in 't geheel driemaal honderd duizend pond sterling of drie millioen zesiiiiiiiiiMiimiimiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHimiiiiiiiHiiimiiiii (Freytag heeft het indertijd vermeld in zijn Pflanzenglauben in den Alpen). Er spoken daar in Tirol nog steeds oude vrou wen, die het hoofd zoo dragen, dat het gezicht naar achteren is gekeerd. Maar dit is alleen zichtbaar voor de ingewijden; een gewoon mensch voelt zich alleen akelig worden met hevige krampen en ook het vee wordt plotseling ziek, als zoo'n verdraaide" voorbij komt. Ontwijken gaat niet, daar men die keerheksen" niet onderscheiden kan; een bloemslinger van maagdepalm evenwel, mits onder zeer bijzondere omstandigheden geplukt, zal het verkeerde-gezicht verraden, indien hij opgehangen is, met de noodige hocus pocus natuurlijk, boven de deur waar zoo'n keerheks doorgaat. Op dat moment wordt de verkeerde" ontmaskerd. Zulk een oud, onzinnig bijgeloof heeft meestal een historischen achtergrond, maar in dit geval zal de oorsprong wel heel moeilijk zijn na te gaan. Verkeerde goden" kwamen echter al bij de oude Egyptenaren, ook nu nog in de Brahma-dienst voor. Een liefelijk gebruik, onschuldig bijgeloovig, maar niettemin zeer poëtisch, wordt er nu nog in Hannover gemaakt van maagdepalmkransen. Daar danst men nog met Palmpaschen den kransdans. Er worden twee kransen ge vlochten, n van maagdepalm d.i. het volle, herboren leven; en een van stroo, die het leege en doode voorstelt. Die twee kransen worden door een jong meisje zoo op een tobbe met water gelegd, dat zij drijven. Terwijl het water in draaiende beweging wordt gebracht, danst het meisje, dat het noodlot en de toekomst ondervragen durft, met den blinddoek stijf voor de oogen, driemaal om de tobbe en grijpt daarna naar een krans. Vat zij de maagdepalm dan wordt zij spoedig de bruid; en zij zal als vrouw haar man groot geluk aanbrengea. Grijpt zij den strookrans, dan is haar kans voor het loopende jaar verkeken, en trouwt ze toch, dan wordt het ongeluk. In enkele streken wordt de proef tot iets somberders en ernstigers gecompli ceerd. Daar wordt tusschen de kransen een hand vol asch op een water-lelieblad gelegd. Grijpt het geblinddoekte meisje in de asch, dan sterft zij, of hij, dien ze heimelijk lief heeft, in dat zelfde jaar. Vol gens Wüttke en Reling was - dit gebruik weinige jaren geleden nog in zwang. Van den al genoemden doodenkians of het doodenkruid of de doodenmyrthe, alle maal maagdepalm, wordt al in 1535 verteld, in een oud kruidboek; en nog worden aan den Rijn gestorven jonge meisjes met Vinca minor om het hoofd begraven. Dat de plant gevoelige naturen aantrekt, blijkt wel uit de hevige aandoening, die Rousseau ondervond, toen hij op zijn ouden Firma Gebrs. NEFKENS ADLER AUTO'S in diverse modellen voorradig. imimimiiiiiiiiimli iiiiiiiiiiiiiiiiiiin maal honderd duizend gulden. Hij maakt niettemin tegenover de Oostersche poten taten nog maar een sober figuur, want deze doen de gouden schijven nog anders rollen. Recordhouder op dit gebied was misschien wel de Shah van Perzië, die in 1873 een reis van 6 maanden door Europa maakte, en in dezen tijd kans zag, 24 millioen gulden stuk te slaan. Is zulk een man niet een ideaal voor een zuinige Hollandsche huisvrouw ? * * * Schotjes In een der kleinere Duitsche steden heeft men onlangs een hondententoonstelling ge houden, waarin een afdeeling voor bekro ningen voorkwam, die nog misschien nimmer op een hondententoonstelling is aangetroffen. Men had namelijk een extra prijs uitgeloofd voor het liefste hondje. De beoordeeling door de jury, die voor namelijk uit dames bestond, was natuurlijk lang geen sinecuur, en de geheele dag was ermee gemoeid, voor men een voldoenden kijk had op de verschillende hondenkarakters. Een kleine bruine Affenpincher slaagde er door zijn coquette beweginkjes en zijn geestig glunderkopje ten slotte in, de hoofden van alle jury leden op bol te brengen, en kreeg de gouden eerehalsband om zijn slank nekje. Deze halsband was zoo ingericht, dat de bezitster, van deze kleinen bekroonde, haar na den dood van het diertje tot aandenken aan haar lieveling als armband kon dragen. Merkwaardig, vertelt men, waren de lange epistels, die sommige inzenders bij hun inzending hadden gevoegd. Sommige harer brieven waren lyrische ontboezemingen over de aanminnigheden der kleine viervoetige vriendjes. * * * Boete In een kleine Fransche plaats, in het Zuiden, heeft de Overheid strenge wetten uitge vaardigd tegen het vloeken. Een vrijwillig politie-corps heeft zich gevormd, om daarop speciaal toezicht te houden. De straf tegen zulk vergrij p is boete: men betaalt 25 centimes per vloek. Voor de soms zeer gecompliceerde Fransche vloeken is dat waarlijk gén geld. * * * Gevaarlijke cijfers Ik wil u waarschuwen voor een groot gevaar, lieve lezeres !... Indien ge soms wat geheim met uw leeftijd zijt (wat ik zeer vergefelijk vindt) laat u dan nooit ver leiden het volgende listige rekensommetje te maken. Vermenigvuldig het rangnummer van de maand, waarin gij geboren zijt met twee, tel daar 5 bij op, vermenigvuldig dit getal met 50, tel er vervolgens het getal jaren van uw eigen leeftijd bij, en trek er ten slotte 250 af En... indien ge dan den vrager het eindgetal zegt, heeft hij het geheele raadsel van uw leeftijd opgelost, want de eerste twee cijfers rechts geven uw leef tijd aan en het cijfer (of de cijfers), die links daarvan staan, de maand, waarin ze ge boren zijn. Probeer het maar eens bij uw beste vrien din, wie weet, welk een verrassing dat geeft: de uitkomst, indien er geen fout in de be rekening wordt gemaakt, is onfeilbaar. ALLÉGRA iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iimmiiiiuiii'iiiiiiiiiiiiiimiiitiii dag op de plek terugkwam waar hij voor het eerst een maagdepalm plukte; voor hem werkelijk de- blauwe bloem der liefde. De uitroep O! la belle pervenche!" is een gevleugeld woord geworden. De naam Maagdepalm, eerst wellicht een toovermiddel en een balsemkruid voor lijken, later waarschijnlijk de Palm (groen blijvend kruid) voor het beeld van de Heilige Maagd, is vooral bij ons, in België en in Westfalen in gebruik. In Duitschland is de gewone. benaming Sinngrün. Dit komt van het heel oude woord Singruen, dat sterk of blijvend groen beteekend. Sin komt ook voor in Sinnau of Sindau een oude naam voor de Zonnedauw of het vliegenvangertje. In andere Streken wordt hij ook gebruikt voor het Vrouwenmanteltje, eigenlijk het LieveV rouwenmanteltje (Qoutte d'eau). Dit is een plant, waarvan de bladeren naar het midden toe ingevouwen zijn, en waarin ook op heete droge dagen vaak een droppel water au, eau, dauw, tau" schittert; het de rest van den regen o| den dauw van den vorigen nacht. Een gewone begrijpelijke naam is ook Immergroen, die evenwel ook toekomt aan Klimop, en ons Wintergroen of Pirola. Veel vreemder schijnt het Engelsche Periwinkle en ook de naam Barvink of Pervanger die op een enkele plaats in: Zeeland en Vlaanderen er aan worden gegeven. Hierop de bloem markt hoorde ik: Vinkoorden; en in Limburg Pervinken. Al deze namen, met het Fransche Per venche en het Engelsen Periwinkle; zijn ver basteringen of althans nabootsingen en op volksetymologische bedenksels gebaseerd van den ouden naam,dienPlinius algeeft,/>er vinca of vinca; wat beteekenen moet: die zich om iets anders heenslingert, een naam dus, aan het leven van de plant ontleend. Ieder die wil; kan in deze weken de blauwe bloem van de maagdepalm zien, de plant bloeit het mooist met Paschen, maar ook nog met Hemelvaart volop; later weerinden zomer tijd, soms nog, of al, met kerstmis. En men zal moeten toegeven, dat de prachtige bloem wel in staat is, gevoelige en eenvoudige zielen tot dweepen te brengen. Maar ook de botanicus en de gewone bloemenvriend, die er dieper in kijkt, ziet er een w nderbloem in, door de moeilijk verklaarbare uiterst samengestelde bestuivingsinrichting. Dat is weer een apart opstel; doch dit eischt een détaillèering, die misschien wat te veel zou vergen van de belangstelling van de lezers van de Groene; althans van diegene, die heelemaal niet aan plantenstudie doen. E. HEIMANS WWW