2 Aug. '14. No. 1936 DE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND AUTOCARS diverse modellen, als: open Torpedo, Cabriolet, Cabrio-pbaef on, Landaulette | p vier en zes eylinders. Onmiddellijk voor aflevering gereed.\ iiiinitii i iiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiMnniiHiiHHiMiiuiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiHiii Het voorbericht van het Reisebuch des Deutschen Lehrerverein" waarin men zelfs gegevens vindt over onderwijzerscent ra vór wintersport en hóteladressen, die aanbevolen zijn zoowel door Lehrër- als Offizierverein", zegt het zoo juist: . Der Lehrër ist schon von Berufswegen verpflichtet, hiriauszuziehen in die Welt und andere Lander, Stadte 'und Menschen kennen zu lemen, nêue Eindriicke in sich aufzunehmen, Seinen Gesichtskreis zu erweitern; die gewonnenen Anschauungen, Erfahrungen und Kentnisse wirden sicher nicht unwesentlich dazu beitragen, den Unterricht zu beleben und zu befruchten." En zelfs het bekende antirevolutionaire partijblad, de Standaard, schreef in den zomer, van 1911 nog: dat het zoo'n.ver blijdend teeken was voor 't bijzonder onder wijs en zoo'n heerlijk gevolg van het ver beterd subsidiestelsel, dat enkele hoofden van scholen, in hun vacantie, zij het nog maar een bescheiden uitstapje, buiten de landspalen hadden mogen doen; want niets komt het onderwijs zoo ten goede als een alzijdig ontwikkelde en beschaafde onder wijzersstand! En wie beter dan the great old man of the Standard', die zelf zoo graag buitenaf" gaat, zijn Reis om de Oude Wereldzee" en z'n Varia Americana" schreef, kon zoo kernachtig het groote be lang van 't onderwijzerstourisme steunen en de intellectueele, moreele en aesthetische waarde ervan voor t volksonderwijs, in de toekomst, beter propageeren! 't Reizen brengt niet alleen kennis aan, maar 't verheldert en veraanschouwelijkt juist zooveel schoolsche, hyperintellectueele wetenschap; 't leert selfhelp, verruimt den gezichtskring'1,schenkt kennis van menschentoestanden en bedrijven, behoedt voor chauvi nisme en maakt geschikt voor alles wat schoon is en lieflijk en wel luidt!" Het is dus niet enkel van individueele maar ook van sociale waarde en zoo goed als men het getal analphabeten, misdadigers en 't alcoholverbruik als maatstaf neemt om den graad van yolksbeschaving te bepalen, even zoo goed ' zoo niet beter zou het nationaal tourisme als criterium kunnen gelden. In Duitschland en Zwitserland waar de volksontwikkeling op hoogen trap staat, bloeit ook het nationaal tourisme! Van dit standpunt uit, is het zelfs plicht eener regeering die het wel meent met volks welvaart en volksopvoeding, het tourisme te bevorderen en krachtdadig te steunen ... zoo goed als zij de verbetering van den veestapel b.v. begunstigt. In ons land worden helaas zulke zaken meer overgelaten aan 't particulier initiatief Maar wat zou bij subsidieering b.v. van de echt democratische Nederlandsche ReisVereeniging niet veel goeds tot stand worden gebracht en Harderwijksche of liever Hol landsche baldadigheid uitgeroeid! Het maken van een buitenlandsch zomerreisje is voor de meeste Hollanders iets buitengewoons, iets afschrikwekkend duurs en onbereikbaars! Omdat ons volk niet heeft leeren reizen! Ook in deze richting heeft de onderwijzer volksopvoeder een rol te vervullen. En coöperatie wijst hier allereerst den weg, zooals de N. R. V. zoo goed heeft begrepen en 't ieder jaar honderden van ons volk leert. Maar de man, die het den Nederlandschen onderwijzers geleerd heeft, is hun Belgische collega CyrieïVarendonck geweest! Daarvóf heeft hij indirect bijgedragen tot ver heffing van den oaderwijzersstand en ons volksonderwijs! In 1906 schreef Varendonck, toegerust met hebben en hem toevertronwd hadden aan Rose's hoede, dachten zij aan 't verleden en nog veel meer dingen. Mevrouw had roodbeschreide oogen; Reboullet zag er geelbleek uit. Nauwelijks waren ze buiten in de vinnige koude, of ze begonnen de pas er in te zetten, de avenue Trudaine af. Zij hadden niet den moed den moord te zien, maar evenmin om aich te verwijderen. Het liep tegen 't einde van 't Parijsch beleg. De stad zag er triest uit in al de winterlijkheid. Bijna leeg strekte de avenue zich uit. Nu en dan ging een troep voorbij, in dansende rijen, de hoofden onder de kepis tegen de kou ingewikkeld. De blanke sneeuwdaken druipten op de trottoirs. Boven: een grijze, loodkleurige hemel, waaraan een kouwelijke zon van achter nevels druilde. En aangezien de Duitschers de stad sinds eenige dagen bombardeerden, kwam van de zuidzijde bij tusschenpoozen een zwaar ge rommel. Geheel in beslag genomen door hun som bere gedachten en ongevoelig voor alles rondom hen, liepen meneer en mevrouw Reboullet, zij aan zij, zonder spreken. Plot seling klaagde het kinderstemmetje van mevrouw: Nu moet het afgeloopen zijn!' Reboullet keek op z'n horloge, 't Wees elf uur en tien minnten aan. Stilzwijgend aanvaardden ze den terugtocht. 'n Weinig later stond mevrouw Reboullet met schrik stil. Wij hebben nog iets vergeten!" Iets vergeten?" Ja: iets heel gewichtigs ! Wij hebben niet aan Rose gezegd wat ze moest doen met onzen armen Adolphe, na?" HiiiiiiiiiMimiii iimniiiiiin ttartinit".1LABTINITPLATEN zfin: brand-, trek- en . - , krimpvrij. " VraAgft pr||acen en monatexw. ADRES'. 4Jruqiu»weg 113, Amsterdam. OCEAH Ongevallen Aansprakelflkheid Ziekten ROKIN 151 - AMSTERDAM Automobiel Brand Diefstal IANO op RIJWIEL.. RIJTUIG.cn AUTOBANDEN ? waarborgt «olidltelfi Hevea, 80UWT n NUNSPEET. Mooie boschrijketerreinen. Spoor.Tram, Electrfsch licht, Telephoon. Inlichtingen M.ij DE VELUWE", Nunspeet. 10 JAAR GARANTIE i.VL[UGELS,sHEIA08SS _ HEK. TILBURG VRAAGT CATALOGUS - OOK TERMWKTU.INS GRANDS VINS DE CHAMPAGNE ; ^ Epërnay. Con;ce$°sion'naires; Sauter &-PoIfs, Maastricht. AUTOMOBIELEN. Hoofd-Agent voor Nederland: J. LEONARD LANG, Stadhouderskade, AMSTERDAM. lllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIII zijn durf, organiseerend talent, zijn reiser varing.en zijn warme vriendschap voor zijn Hollandsche collega's, maar bovenal bezield met zijn groote liefde voor 't volksonderwijs, zijn tweede reis uit door België en zich ieder jaar een stapje verder wagend, door Frank rijk, Zwitserland, Tyrol, Italië, Haute Savoye, Engadin en dezen zomer naar de Pyreneeën en Noord Spanje. Meer dan 300 collega's, en bloedverwan ten of vrienden van hen, heeft hij zoo in de laatste jaren rondgeleid en de schoonste natuurwonderen doen aanschouwen. Moeiten en zorgen gaf hij om niets. Wat er voor de reissom, (varieerend van ? 47 tot ? 132 voor zeven a tien dagen,) overbleef, stortte hij in de schoolsoep" voor het arme school kind, tenminste als hij door een onvoorziene omstandigheid, een enkele maal, stilzwijgend uit eigen zak niet moest bijpassen. Van den Minister van Onderwijs in Zwitserland, van dien van Spoorwegen in Italië en van 't Gemeentebestuur van Parijs wist hij als Di recteur van een Onderwijzersreisclub allerlei faciliteiten, reducties of vrijen toegang te verkrijgen. De Italiaansche Minister van Spoorwegen liet zelfs speciale biljetten druk ken met buitengewone reductie. Zou dat ook in ons land mogelijk zijn! Wij betwijfelen het, zelfs, indien onze spoorwegen geen par ticuliere waren. Wat de inrichting der reis en de ver zorging betreft, deze zijn uitstekend. In hotels door Baedeker, Jorem en Qriden als Ie rang aangeduid wordt gelogeerd en een kuddedier", dat wordt voortgedreven van 't eene monument naar 't andere, van 't mooie naar het schoone en het schoonste, zooals dit door sommige reisbureaux ge schiedt, die hun karavaan" beschouwen als klanten, is geen sprake. Een voordeel ook is dat in alle plaatsen bij eventueele acci denten of voor bijzondere inlichtingen men nog kan rekenen op de internationale colle gialiteit van den schoolmeester". Toch is de Onderwijzersreisclub niet exclusief! Vrien den en kennissen kunnen op dezelfde voordeelige voorwaarden zich doen inschrijven. 't Gezelschap is dan ook vaak zeer gemengd. Naast onderwijzers zagen wij er fabrikanten, winkeliers, postambtenaren, politie-inspecteurs, studenten, artisten onder, ja zelfs eens een wethouder en een Amerikaansche onder wijzeres, die met drie maanden verlof in de Oude Wereld was ! Zoo blijft de onderwijzer geen nboom, geen type meer uit een wél nuttige maar onaanzienlijke kaste zoo wordt hij mensch onder de menschen en een volmaakten opvoeder van toekomstige menschen t Aan Cyriel Varendonck de eere en ver dienste daarbij als leermeester van zijn Hol landsche collega's te zijn opgetreden. Hij is de auctor intellectualis van 't Reisbureau, dat door den B. v. N. O. een paar jaren ge leden is opgericht! Daarvoor ontvange Varendonck, thans bij zijn tiende en laatste zomerreis, die hij op 't punt staat te ondernemen naar de Pyreneën en Noord-Spanje, uit naam van hon derden zijner Hollandsche collega's, een dankbare hulde! En een publieke hulde, omdat hij in niet geringe mate ook ons volksonderwijs aan zich heeft verplicht! Amsterdam D. VAN UNNIK *) Dat was de heer Ketelaar, destijds Secr. B. v. N. X). * * * immiiiiiiiiHtiii Na ?" Ja, waar ze hem begraven moet " 't Is waar ook. Ik had er niet eens aan gedacht." Toen, na een oogenblik nagedacht te hebben, sprak hij: Welnu, daar zal ik me mee belasten. Vanavond ergens in onbebouwden grond of op de glooiing van de fortificaties. Dit laatste is waardiger. Wees gerust, Virginie! Adolphe zal een begrafenis hebben, zooals hem toekomt." Langzamerhand was 't weer wat opgeklaard. De zon brak door de wolken en z'n schuchter heid verwarmde en verhelderde een weinig de stad. Een droge noordewind stak op. In beslag genomen door hét aanzien van de straat en door de pittige morgenwandeling, die 't bloed warmer deed stroomen, be gonnen meneer en mevrouw Reboullet wel niet Adolphe te vergeten lieve hemeltje, nee! maar toch minder uitsluitend aan hem te denken. En zoodra juist om twaalf uur zij zich voor hun woning bevonden, riep meneer Reboullet: Ik heb honger!" En ik ook!" zuchtte mevrouw. Maar op 't zelfde oogenblik keken ze el kaar aan met een blik, die hen weer deed denken, waaraan zij moesten denken in de tegenwoordige omstandigheden, aan Adolphe In de kleine licht-eikenhouten eetzaal, gingen meneer en mevrouw aan tafel zitten. Zij deden de ringen van hun servetten, braken een stuk van 't onwezenlijke" brood van 't beleg, waarin men van alles vond, uitgezonderd meel. Was is er te eten ?" informeerde Reboullet. Toen zij 't vertrek binnen kwam, vol oude mm^mn^^mmmmmmmmmm^ \ iiiiiHiiiiiitiiiiiiiutiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiHiiiiniiiiiiiiinMiniiiiiiiiniiiiiMnnniiiiiiMuiiiiiiiHiiMiiiiiniiiiiiiMMiMiiiMiiiiiUHMriiiuiiiiiiiiHiiitin Ingezonden Levensreeheid en examineerwoede De heer F. C. beteekent dit Fransje Contrarie? is in zijn jongste kroniek weer eens de onzinnigheid van onze exa mineerwoede telijf gegaan, en heeft meteen geklaagd over onze nog geringe levensreeheid. Nu is het eerste altijd welkom, en een flinke stimulans kan onze langzame Hollandschheid nog altijd gebruiken. Is het echter wel heel gelukkig, die twee aaneen te koppelen? En is F. C's methode om ons een duwtje te geven wel de meest paedagogische ? Want uit welke overwe ging de examineerwoede ook moge volgen, het geëxamineerd worden is toch altijd een getoetst worden aan onze parate kennis: Weetjes, die we bij de hand hebben, en elk oogenblik benutten kunnen. Zoodat ik me zou kunnen voorstellen, dat iemand, die groot voorstander van al die examens was, al was het maar alleen vanwege wat het hem als examinator inbrengt, precies de tegengestelde stelling zou kunnen verdedi gen, en met meer recht dan F. C : De onmiskenbare toeneming aan levensreeheid, sinds het begin dezer eeuw in ons volk duidelijk aanwijsbaar, is niet weinig te danken aan de paraatheid, door de vele examens der laatste 25 jaren aangekweekt". Dat we toch in die laatste 13 jaren ontzag lijk aan ondernemingsgeest gewonnen heb ben, blijkt allentwege. Onze industrie, scheep vaart, handel, landbouw, tuinbouw, veeteelt, onze vakvereenigingen en onze stichtingen, onze sport en lichaamsoefeningen, dit alles bewijst dat we heel wat minder: eigenwijs, onpractisch en onzeker" geworden zijn, en als F. C. wat meer in de praktijk van het leven stond, zou hij van dien verhoogden levensdurf zeker ook wel het zijne bespeurd hebben. Maar stel nu dat hij in dit opzicht vol komen gelijk had, dan nog zou zijn felle verkleineering van ons volkskarakter immers het tegendeel uitwerken van wat wij wenschen. Als een dokter een zenuwpatient bij zich krijgt, die lijdt aan een nerveus gemis aan zelfvertrouwen, dan gaat hij zoo'n stakkerd toch niet uitschelden, en hem betoogen, dat hij niets kan ? Hij zal, integendeel, hem aanporren; zijn latent zelfvertrouwen wek ken; hem laten gevoelen, dat hij wel degelijk kan, als hij maar wil. Ons zelfvertrouwen en onze durf, onze wil, verbeelding en gevoel" moeten dus in ons aangekweekt worden. Niet door afsnauwen verder gedood. En terwijl het dringend npodig blijft te waken tegen de zelfvergoding, waarmee, bij het eerste wat we eens goed doen en waarvoor we een pluimpje krijgen, vele onzer persmannen al te gretig hun lezers bedwelmen, moeten we het tegen deel ook wel vermijden. We moeten voor de reeds gebleken verbetering, allerhande ontstaan, de oogen niet sluiten Maar zeg gen: verder vooruit. Je kunt wel!" Waar ik, meer dan dertig jaren geleden, gewaarschuwd heb voor Jan Salie, die weer van zijn hofje ontsnapt leek, mag ik ditmaal wel eens waarschuwen tegen de miskenning van de ontwaking van Jan Cordaat. HOLLANDICUS MimiliiiiiiMiti herinneringen aan Adolphe, werd mevrouw opnieuw door verdriet overvallen. En sta melend, buiten adem door de lange wande ling en het trappeloopen, antwoordde ze: Ik weet niet, beste man. Ik heb geen orders gegeven. Ik was elders met m'n ge dachten, dat begrijp je." Reboullet schreeuwde: Rose, je kunt opdienen!" Rood, plomp en ruw trad de meid binnen, terwijl de keelbandjes van haar muts wap perden. Alsjeblieft; 't zal wat heerlijk zijn." Op de tafel zette ze een groote schotel neer, boordevol met een gelige saus, waar verspreid ledematen in dreven. Een zelfde gedachte schoot door het hoofd der beide Reboullets. Wat is dat?" Nou, nog al natuurlijk: hij! Ik had hem geroosterd denken op te dienen, maar omdat mevrouw niets gezegd had " Reboullet was half van zijn stoel opge staan. Heb je de moed gehad ? " Nu nog mooier! Hij was er toch om op te eten. Oh ! als ik dat geweten had. Hij had in deze tijden minstens twintig francs opge bracht." Ga ga weg!" schreeuwde mevrouw Reboullet, met bijna gesmoorde stem. Rose haalde de schouders op, keerde op haar voetstappen terug, en terwijl ze de deur achter zich dicht liet kleppen, bromdeze: Wat een drukte... en dat voor een hond." Meneer en mevrouw Reboullet bleven alleen, stil tegenover elkaar zittend. Er heerschte een lang en akelig zwijgen. De schotel dampte, prikkelende geuren stegen op. Zij had gelijk, die ellendige meid! Het eten zou voortreffelijk zijn... maar, oh ! Zeer zeker, maar weten, vooral schoolsch weten, beteekent nog niet precies kunnen, vaak eerder het tegendeel, en wat men den enkelen patiënt niet zou willen aandoen, kan voor een geheel volk geen kwaad. F. C. * ? * Nieuwe Uitgaven Onze Koloniale Landbouw", No. Vil: De Koffiecultuur, door J. HAGEN, 88 pag. Prijs f 1.50. Haarlem, H. D. Tjeenk Willink & Zn. De Wet tot heffing eener algemeene In komstenbelasting" en tot wijziging van art. 10 (het tarief) der Vermogensbelasting (Wet op de Inkomstenbelasting 1914) zooals deze Wet door de Tweede Kamer der StatenGeneraal is vastgesteld. Met, als bijlagen, uitgewerkte tarieven van beide belastingen. Tekstuitgave van E. J. EGGINK. Prijs 30 et. Zutfen, W. J. Thieme & Cie. Vondel's Spelen", deel III, 2 (Batavische gebroeders, Faëton, Adam in Ballingschap). Met portret van VONDEL. Amsterdam, Mij. voor Goede en Goedkoope Lectuur. H. GERVERSMANN JR., Morgendauw (Ver zen) 132 pag. Sittard, fa. J. K. Alberts. BASIL KING, De straat genaamd de rechte. Voor Nederland bewerkt door J. P. WESSELINK-V. ROSSUM, 370 pag. Utrecht, W. de Haan. GOUVERNEUR MORRIS, De Boete. Een ver haal uit het hedendaagsch New-York. Ver taald uit 't Engelsch door M. V.-G., 261 pag. Utrecht, W. de Haan. DORA DUNCKER, Een liefdesidylle van Lodewijk XIV, 272 pag. Utrecht, W. de Haan. Mr. L. H. J. LAMBERTS HURRELBRINCK, Limburgiana, 245 pag. Prijs ing. ?2.50, geb. ?290. Amersfoort, Valkhoff & Co. Vondel Spelen", ingeleid en toegelicht door C. R. DE KLERK en L. SIMONS, deel III, 3: Zungchin, Noak, Huygh de Groot's Sophompaneas. Nawoord en register. Nederl. Bibliotheek, No. 285-287. Amsterdam, Mij. voor Goede en Goedkoope Lectuur. MAURITS SABBE, Caritate. Tooneelspel in drie bedrijven, 129 pag., f 0.90. Bussum, C. A. J. v. Dishoeck. ELSE BERNER, Lieder aus Holland, 69 pag. Amsterdam, P. N. v. Kampen & Zn. FRANS BASTIAANSE, Overzicht van de Ontwikkeling der Nederlandsche Letterkunde. Met bloemlezing en illustraties, deel I, Ne derl. Bibl. No. 290?298. Amsterdam, Mij. voor Goede en Goedkoope Lectuur. MAX EISLER, Die Geschichte eines Hollandisches Stadtbildes (Kultur und Kunst). Mit 2 Karten und 61 Abbildungen, 290 pag. Den Haag, Mart. Nijhoff. Kasteelen, buitenplaatsen, tuinen en parken van Nederland, afl. 1?4, bewerkt door H. JONGSMA. Amsterdam, Scheltema & Holkema's Boekhandel. Het Onderwijs aan de Academie voor Beel dende Kunsten en Technische Wetenschap pen te Rotterdam in 1913, 40 pag. en J4 platen. Rotterdam, W. L. & J. Brusse's Uitgevers Mij. Dr. H. J. SMIT, De Opkomst van den handel van Amsterdam, 318 pag. Prijs ing. f3.50, geb. f4.50. Amsterdam, A. H. Kruyt. ROBERT KENNEDY DUNCAN, Moderne Wetenschap, 3e uitgaaf, geheel bijgewerkt door dr. E. H BÜCHNER, 310 pag. Wereldbibl. No. 287?289. Amsterdam, Mij. v. Goede en Goedkoope Lectuur. Mededeelingen uit het Kanker-Instituut te 's Gravenhage, No. l : Kanker. Zijne oorzaak; zijne bestrijding, door A. P. L. VAN LANGEiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii nee! nee nooit! Maar wat te doen. Hem aan die Rose geven die hem zeker zou opeten of liever in haar zucht naar 'n voordeeltje verkoopen aan den een of ander vervloekten hoyder van een gaarkeuken ? Hem eenvoudig op straat gooien ? Wat een vernederend einde ? Hem begraven ? Je gaat toch geen ragout begraven ?" De damp van de schotel ging door om hoog te stijgen, heerlijk. Gepijnigd door den honger, verbrak Re boullet het eerst de stilte: Heb je nog iets anders voor 't déjeuner, Rose?" Ruw schreeuwde ze van achter de deur: Iets anders in deze slechte tijden; meneer wil schertsen!" Schertsen ! oh! neen, hij heeft geen lust tot schertsen, de arme Reboullet. Eenige minuten verloopen nog. Dan bedeesd, terwijl hij een stukje brood naar den schotel be weegt : Laat ons tenminste de saus eens proeven!'' Mevrouw laat hem begaan zonder zich te verzetten. Goed, uitstekend!" zegt hij. En een tweede sneetje wordt in den schotel gedoopt en gegeten als het vorige. Goed, ga zoo maar door!" zegt mevrouw Reboullet. Je bent altijd trouwens zoo gevoelloos geweest!" Reboullet barstte los: Gevoelloos ? Ik ? Wil ik je eens wat zeggen ? Rose heeft gelijk: kort en bondig. En een hond is een hond. En wij verkeeren in een buitengewoon geval. Parijs wordt niet alle dagen belegerd. Hondenvleesch! Maar tegenwoordig is iedereen blij als hij 't kan eten, evenals ratten, katten, nijlpaarden en ROOD, 63 pag. Rotterdam, Nijgh en Van Ditmar's Uitgevers Mij. J. C. VAN SLEE, De Geschiedenis van het Socinianisme in de Nederlander. (Bekroond door TEYLER'S Godgeleerd Genootschap) 336 pag. Prijs ing. f 3.50. Haarlem, De Erven Bohn. Zr.-. A. KERDIJK, 30°, Het goed recht van de Vrouw in de Vrijmetselarij, 15 pag., f 0.20. Amsterdam, Maconnieke Uitg.Mij. Hermes.''' VARDE Ljus, Och det vardt Ijus. Akta Parlan" eller lifsgatan vid dagsjlus lost medelst sanning af sanning, 100 pag. G teborg, Elanders Boktrycheri Aktiebolag. Lucht en Licht. Hygiënische wenken door J. P. MULLER, bewerkt door ALBERT PERDECK, 135 pag. Rotterdam, Nijgh & Van Ditmar's Uitg. Mij. J. W. ALBARDA, De Enschedesche Textiel industrie. Antwoord aan de Kamer van Koophandel en Fabrieken te Enschedé, 60 pag., f 0.30. Enschedé, Electr. drukkerij De Nieuwe Tijd." JACQUÉS DE COUSSANGE, La Scandinavië. Le Nationalisme Scandinave, 336 pages. Prix f3.50. Paris, Librairie Pion. Gos. DE VOOGT, Nederland-Alèanië, 47 pag. Amsterdam, M. M. Olivier. S. J. HULSENBOOM, De Vogelwet. Met aanteekeniagen, verklaringen en toeiichtingen, 130 pag. Dokkum, Schaafsma en Brouwer. Mr. J. D. VEEGENS, Schets van het Nederlandsch burgerlijk recht. Derde deel, afl. III. Bewijs en verjaring. Haarlem, H. D. Tjeenk Willink & Zn. 70ste Jaarverslag van de Nederl. Ver. tot afschaffing van alcoholhoudende dranken. lle Jaarverslag der Rijkscommissie tot het opmaken en uitgeven van een inventaris van de Nederl. Monumenten van Geschiedenis en Kunst (l Januari-31 December 1913). ?»# * Correspondentie Voor wat betreft abonnementen, adver tenties, bezorging van het Weekblad, uitbetaling van het honorarium e. d., wende men zich uitsluitend tot de ADMINISTRATIE van De Amsterdammer, Keizersgracht 333, Amsterdam. Men gelieve bij opgave van adresveranderingen te vermelden of deze van blijvenden of van slechts tijdelijken aard zijn. Bovendien geve men niet alleen de nieuwe maar ook de oude woonplaats op. Voor wat betreft artikels en ingezonden stukken, wende men zich uitsluitend tot de REDACTIE en uitsluitend Keizersgracht 333. Om teleurstellingen te voorkomen is het gewenscht, dat de inzender iederen keer, dat hij een bijdrage zendt zoowel op zijn brief als op zijn bijdrage zijn volledig adres duidelijk leesbaar vermeldt, dat de inzender een voldoend bedrag in postzegels toevoege (los in den brief) indien bij niet-plaatsing terugzending ver langd wordt. Op anonieme zendingen of berichten wordt geen acht geslagen. alle andere dieren! Zeker, ik zou nooit ge wenscht hebben, dat Adolphe in dezen staat op onze tafel verscheen. Maar het feit is er nu eenmaal. En dan, sapristi I als we hem niet eten, wat zullen we er dan mee doen?" Mevrouw Reboullet zweeg, ontroerd. Lang zaam prikte Reboullet een stuk met zijn vork en zei bij 't proeven: Kostelijk, er valt niets van te zeggen ! Ben je zoo dwaas om koppig te blijven ? Als hij koud is, is hij niets meer waard. Toe, voor den drommel, neem er iets van." Bijna met geweld, legde hij een stuk op haar bord met saus en twee sneetjes brood. Zij aarzelde, ondanks de kwellingen van haar maag. Maar haar zachte en lijdelijke natuur was niet tot weerstreven langer in staat. Op een gebiedenden blik van haar man, nam zij mes en vork, zuchtend: Ik had nooit kunnen gelooven " De zon, nu niet langer wolken haar dekte, blikkerde en schitterde, en drong helder het eetzaaltje binnen. In de verte zwegen de kanonnen. Een kalmte scheen op til te zijn in deze sombere dagen. Rose had zorg ge dragen een ontkurkte flesch Vourray, de beste wijn uit de kelder, op tafel te plaatsen. En ze deden den wijn eer aan. En een half uur later zei mevrouw Reboullet, terwijl ze keek als gewoonlijk naar de methodisch gerang schikte beentjes op den rand van haar bord, droomend en verteederd en met een- ont roerende naïeveteit: Arme Adolphe! Wat hield hij er altijd van!" *