QK, l t ?'" (Vtrwlg van-fag. zo) ,;ën ik Weet net zoo zeker, als ik hier sta.." ,;je zit" zèir Sanne. ?* je zal hem verteren hebben, toen je tusschen die twee gidsen hing', vrouwtje," dacht . Heldenaar. Of, toen, je 'op je. knicëen viel...." zei Sanne.' Maar dat zoif ik toch wel gezien hebben ?als-ie viel...." protesteerde Marie. Gezien... ?" herhaalde Sanne. Mensch, 4e had.aldoor,je oogen stijf'dicht". Och," zei Heldenaar met kennis van zaken, en je begrijpt, als zoo'n hoed valt, die is zoo in de diep te'verdwenen...." en als Marie, ?die nu toch zichtbaar aan zichzelf twijfelde, -zweeg, .besloot:hij: '?Bovendien, 't was je. ^sZondagsche niet .'...en 'k vond niet eens, ?dat hij je erg stond." Nee, dat vond ik ook nooit" viel Sanne bij. 't Is alleen maar, dat ik nou in mijn bloote hoofd " begon'Marie 'al wat zachter en '-*dan plotseling lachend: 't Zal je toch -overkomen, dat je zoo maar ineens zonder «dat je 't merkt, je hoed verliest!" Beter je hoed, dan je hoofd", zei Sanne. Marie knikte en dan plotseling geanimeerd tot haar zuster: ,,'k Weet, wat ik doe; ik ga -dat hoedje koopen, dat we beneden in dien sjieken winkel zagen; je weet wel dat lieve igroentje, met die leuke pluim van achter.." Sanne knikte maar vaagjes belangstellend. God nog toe !" schaterde Marie het ineens uit. Waar zou die ongelukkige hoed van mij nou liggen?" Dat wisten ze niet; Sanne dacht bij de afgekloven beenen van de Amerikaanscbe dames; Heidenaar deed er het zwijgen toe en -stak met eetr plezierig gezicht een sigaar op. Hier kun je ansichten krijgen," zei Sanne, die altijd alles het eerste zag, even later. Koop er '-wat, Jan," zei Marie. Hoeveel?" vroeg Heldenaar opstaande. Nou, 'n stuk of wat, voor de van Hekelingen's.. en voor juffrouw van Buuren en voor de van Wayeren's een en...." Nou, maar niét te veel " zei Helde naar 't loopt ongemerkt toch op met port en zoo " want hij begon te denken ? aan dat lieve groene hoedje met die leuke pluim van achter. Hij kocht er drie en bracht ze aan zijn vrouw -die zijn vulpen te leen vroeg en zich dadelijk 'aan het werk zette. Och de menschen zijn er toch altijd blij mee" sprak ze, net zooals de van Hevelingen, -die kunnen zelf nooit eens uit en dan zien ze tenminste zoo nog eens wat.... 's kijken, o, hier dat's een goeie voor hen vanden .gletscher, net of wij zelf er opstaan gut, 'precies, Sanne kijk.... dat ben jij.. met dat ventje". ;>Je bent gek," zei Sanne en dan op een ander figuurtje wijzend en op een toevallig vlekje daar dicht bij: Dat ben jij en daar leit je hoed!" Ze lachten toch alle drie en Marie schreef verder, . 'iTeeken jij ook maar bij voor de van Heve"Ijngens" sprak Marie wat later, je kent ze wel niet, maar dat vinden ze toch wel aardig". : j,'s Kijken.. ..nou een voor juffrouw van Buuren, 't goeie mensch die krijgt die mooie, die gekleurde " Die is ook duurder," zei Heldenaar. ,.,,Nou ja," «prak Marie goeiig die stumper heeft ook niks in de wereld, zit altijd maar op, haar achterkamer te koekeloeren. Die mag wel wat extra's hebben dan is d'r dag weer goed en dan deze, van de Pas zelf, voor de van Waveren's". Zend die liever die mooie," sprak Helde naar, dat zijn menschen, die 't waardeeren kunnen; juffrouw van Buuren ziet toch geen verschil tusschen mooi of leelijk " Nou " zei Marie wat twijfelend, maar ze deed toch, zooals hij voorstelde. Heb jij nog postzegels?" vroeg ze, toen de adressen geschreven waren, en als Heldenaar er geen meer vond in zijn portefeuille: Vraag es aan dat juffertje". Maar 't juffertje had er ook geen. Beneden wel in orde maken," zei Helde naar, d'r is hier toch geen bus ook". Even later gingen ze door schaduwrijke laantjes weer dalwaarts. In het dal was het weer heel warm en daar er bij de halte geen treintje kwam op dagen, slenterden ze te voet terug naar Chamonix, dat in de zon lag te blakeren. Ze zouden in het hotel alle drie wat gaan , rusten," toen Marie ineens zich herinnerde, dat haar man de ansichten nog in zijn zak had. Toe, post ze nog even, als je niet te moe bent" zei ze. Heldenaar schreed door de blakerende stra ten naar het postkantoor dat gesloten bleek te zijn; wijl de weg erheen hem lang was ge vallen, zocht hij een korteren terug en maakte zoo een omweg van een kwartier. De juffrouw in het hötelbureau had toe vallig juist geen postzegels meer, maar de welgezinde Ober bezat ze en stond iets af van zijn kleinen voorraad. Heldenaar likte ze er op en trotseerde ander maal het hittegeweld der zon om een nabije bus te zoeken, die eerst onvindbaar en toen veraf bleek. Toen hij terug kwam op de hotelkamer deed hij zachtjes, want Marie sliep, doch ze ont waakte, toen hij voorzichtig een stoel ,om. schopte. it O " geeuwde ze; zijn ze gepost?" en als hij bevestigend antwoordde: Gelukkig och je doet er een goed werk mee, weetje. De van HevelingSMS zullen er wel mee in hun sas zijn en de van Waveren's ook en die goeie j^tteouw.van Buu ren " /?;'?' Heldenaar knikte en kjfeèp een spons met koud water uit boven zijn kalen knikker. II HOE ZE ONTVANGEN WERDEN Wil je nog thee?" vroeg Mevrouw van Hevelingen aan haar jichtigen echtgenoot, die wat humeurig in een illustratie bladerde, omdat het binnen zijn hem irriteerde en hij het buiten met dien kouden wind niet kon uit houden. Nee " antwoordde deze, veel onvrien delijker dan hem paste. Ja " sprak ze, terwijl ze voor zichzelf inscnonk Je zou eigenlijk eens naar Spa of Vittel of Vichy moeten " Zoo " antwoordde hij, nijdig opkijkend zoo Vittel, Vichy, Spa en en wie zal dat betalen ?" Ze haalde haar schouders op. Ja dat is het juist " Nou zanik dan niet," sprak hij met een pijnlijk gezicht naar zijn voet g.ijpend. Heb jij soms geld ?" Ja !" riep Mevrouw, doch niet in antwoord op die vraag, maar wijl het dienstmeisje klopte. Ze kwam binnen, bracht de post, gaf de brieven aan meneer, en vertrok. Wat bij?" vroeg Mevrouw, over haar lorgnet kijkend. Een rekening van de wasscherij", bromde hij allemachtig, dat 's 'n ruïne.... waarom laat je dat de meid ook niet doen...."dat doet iedereen.... Hm ..prijscourant van sigaren ze zijn gek ik rook al in geen zes jaar meer O, maar wat 's dat? " O 'n ansicht 'k dacht, dat 't heel wat ....Vort met de rommel" en hij smeet de brieven op tafel. Mevrouw greep naar de ansicht. O van de Heldenaars.." zei ze en dan schamper. Ja, die kunnen reizen...." Oweeérs", bromde haar man. Vroeger 'n kale apotheker en nou gaat-ie naar 't buitenland. Je voelt de bluf toch wel in die kaart? Hier kijk es.... dat kunnen wij en jullie lekker niet!" Mevrouw knikte, las de namen nog eens. Weet jij wie Panne of Fanne of Tanne is?" trroeg ze. Welnee.... hun hond misschien," ant woordde hij op verachtelijken toon.' Idioot, om je naam op een briefkaart te zetten aan menschen, die je heel niet kent," sprak ze. Ze bekeek even de rekening, legde die in haar sleutelmandje, dan greep ze de ansicht en de sigarenaanbieding en smeet die tezamen in de prullemand. De van Waveren's kwamen haastig thuis van het congres, om zich nog gauw te verkleeden voor het officieele diner. Niets geweest, Mijntje?" vroeg me vrouw, terwijl ze door haar man gevolgd, snel door de hall naar de trap ging. Niets mevrouw; wil meneer de post soms boven hebben?" »Ja> geef maar kan ik onderhand " antwoordde meneer van Waveren. Boven op hun slaapkamer liep hij snel de adressen door. Iets bijzonders?" vroeg Mevrouw. Nee allemaal congresdingen, voor zoover ik zie.... de Groene.... en een bri;;fje van Louise geloof ik, uit Doorn". O ja 'n bedankje " zei Mevrouw. En nog een ansicht "besloot meneer, de post op tafel werpend, waarna hij naar zijn kleerenkast ging. Van wie?" vroeg mevrouw. Weet ik niet kan ik niet zien zonder lorgnet" antwoordde hij. Nee, ik ook niet" sprak mevrouw, de kaart terloops opnemend en weer neerleggend: O 't zal van Frits en Stize zijn, die zitten in Noorwegen die steenigen je gewoon met die vervelende dingen Goed voor Mijntje" Toen ze klaar waren belde mevrouw het binnenmeisje. Mijntje, we gaan uit. Je reddert de boel hier wel op, hè, want ik heb geen tijd.. en.. e.. daar ligt daar ergens een prachtige gekleurde ansicht, die mag je wel hebben voor je album hoor". Toen spoedden meneer en mevrouw van Waveren zich gelakschoend naar het officieele diner. Juffrouw van Buuren van drie hoog achter had juist haar aardappels afgegoten en schud de de feldampende pan volgens de regelen van de kunst, zoodat de twaalf melige knollen, het rantsoen voor twee dagen morgen 't restje stoven of opbakken door elkaar rol den, toen er gescheld werd en een grove stem beneden aan de trap riep: Van Buuren!" Foor mijn?" schrok ze. . Ze zette de pan neer. ; Van Buuren!" schreeuwde de stem nog eens. Goeie genade wat 'n ongeduldige men is det! Ja ja hier bin ik al l" riep ze, zoo snel de trap afdalend als haar qude bee nen gedoogden. Ónder aan de trap stond een postbode. . Meneer?" vroeg juffrouw van Buuren op 't eerste portaal staande. Is uwe juffrouw van Buuren?" Jewel". Hier is een poststuk voor uwe met zeven tien en een halve cent strafport". Ze kwam twee trapjes lager. Hoe seit uwe?" Een brief met zeventien en een halve cent strafport, juffrouw". Och 't is zonde meheer, dat is een vergis". Ze kwam nu nog meer naar beneden. Voor wat souen ze een mins as ik ben straffen?" Je kan 'm weigeren juffrouw". Seit u?" Je hoeft hem niet an te nemen". Ze was nu heelemaal beneden gekomen. Kijk" zei de postbode, een doorscheme rende envelop toonend, dit is' m". Ze knikte. En wat sit erin meheer, seit u?" Nou " antwoordde de bode, het ding tegen 't licht houdend ik sou segge van 'n ansiggie". Is dat w a nieuws meheer, dat je foor 'n ansiggie perseneele belasting mot betalen?" Dat 's geen belasting mensch, dat's straf port d'r zit te weinig op". O soo " Ze knikte met een gezicht of ze 't nu begreep. Dus juffrouw?" vroeg de bode. Seit u?" U wil 'm niet foor zeventien en een halven cent ?" As 't geen mottes is, meheer, dan liefer nie, uwe begrijp self " De bode knikte. Of-ie gelijk heb, mensch. Ik dee 't ook nie" Hij wendde zich om en wou heen gaan. Maar meheer ik ken daar toch geen kwaad mee ?" vroeg ze nog. Nee juffrouw, 't saakie-komp wel terecht, goeie dag, juffrouw". Dag meheer, dank u vrindelijk hoor!" En juffrouw van Buuren hijgde de trap weer op naar drie hoog achter. Seventien en een halve cent foor 'n an siggie se probeere maar van 't Rijk.... maar soo make se revelusie godnoggentoe en me aardappels!"