No. 2541 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 19 EEN DOKTER'S DILEMMA niet van Shaw, maar DOOR F. DE SINCLAIR P'OLDERVELD is gebouwd volgens * de wiskunstige formule, dat de kortste afstand tusschen twee punten de rechte lijn is; een streep-dorp kan je zoo'n plaats noemen. Polderveld is anderhalf uur gaans lang; het begint, zooals dat met elk fatsoenlijk dorp het geval is, met een kroeg, die hier De Groote Slok" heet en eindigt met een herberg, De Laatste Stuiver" genaamd. Maar ik kom terug op dat woord streepdorp, Want Polderveld heeft toch eigenlijk meer den vorm van een platgelegden horlogearmband, zonder gesp of gaatjes. Dat rondetje is de markt; in 't midden van de eene bocht staat de kerk en in 't midden van de andere een bouwvallige meestoof. Links en rechts van den armband Jiggen vette polders, rijke hoeven en een paar vlasfabrieken, die zögoed gaan, dat ze nooit hoeven af te branden; .kortom, aan beide zijden lacht de Hollandsche welvaart tot aan den horizon. Er Wonen notabelen van alle soorten, ?Werkende, pottende en rentenierende en «daaronder behooren twee dokters, die ?Werken, potten en eenmaal hopen te rentenieren, wat wel lukken zal. Dokter Mil woont tien minuten van De Groote Slok", Dokter Mol tien minuten van De Laatste Stuiver." Ze leven zér vriendschappelijk, uiterst collegiaal, ze concurreeren niet. Ze hebben door den horloge-armband ?een cliirurgicale snede gegeven, die zoowel de kerk als de meestoof juist halveert en zich voorts links en rechts uitstrekt tot aan den horizon; ze nemen eikaars praktijk bij ontstentenis be langeloos waar, prijzen elkanders wijs heid, ontkennen elkanders blunders en roepen elkaar trouw in consult, zoo ze een welgestelden patiënt hebben, die toch dood gaat. Rechts van de meestoof staat de pastorie, waarin een predikantsgezin huist met aangenaam veel mazelen, bevallingen en blinde darmen, links van ?de meestoof woont de burgemeester met een goed rendeerende leverkwaal en een vrouw, overvloeiende van loonende kleine ongemakken. En dat gaat zoo links en rechts aan beide kanten door in een wisselvallig heid, die, verzameld, uiteindelijk toch hetzelfde cijfer geeft. Morgen, collega !" zei Mil, die even in de pastorie moest zijn. Morgen, collega !" zei Mol, die een :spoedboodschap had gekregen van de burgemeestersvrouw. Hun auto's hielden juist stil voor beide deuren, met de neuzen naar elkaar toe, doch met de breedte van ??de meestoof correct als tusschenruimte. Op het dak van die oude meestoof waren mannen, die de pannen er aflichtten en ze omlaag lieten glijden Jangs een plank. Ze gaan 't zaakje afbreken", zei .Mil. Schijnt wel zoo", zei Mol. Bonjour!" .?Bonjour !" De oude meestoof afbreken? Waarom? .?De nieuwe school komt er", zei er een. Welnee, d'r komt niks", zei een ?ander, 't wordt tuin, de dominee en .de burgemeester elk de helft !" D'r «komt''n huis" Wist een derde. .Van wien? Dat wist niemand. Maar toen het puin van de afbraak ?vervoerd was, werden er bestekpaaltjes ?met rooie eindjes geslagen op de plaats waar eens de meestoof gestaan had en vele wagenvrachten mooie metselsteen appelbloesem ! werden daarbij :Opgetast in hooge massieve stapels. .?Morgen, collega", zei Mil, die even iin de pastorie moest zijn, omdat de .dominee de mazelen 'had. Morgen, collega", zei Mol, die naar ?de burgemeestersvrouw moest, die over val" zoó'n pijn voelde. De ruimte tusschen de auto-neuzen was een tikje versmald, nu de meestoof geen scherpe grens meer stelde. Ze gaan hier bouwen," zei Mil. Schijnt Wel zoo", zei Mol. Bonjour". Bonjour." Ze gingen inderdaad bouwen en weldra rezen uit den bodem muurfragmenten met latterige deuren-cn-venster-geraamten. Voor wien? Mal.de Polderveldsche architect, bouw de het voor rekening van Mei, dien rijken boer uit Vlaskerke, maar of die er zelf inkwam of 't zou verhuren....? Tja, dat wist Mei zelf nog niet goed, maar hij bouwde nu maar, zei Mal, omdat het nu een goeie tijd was om te bouwen, de meestoof had-ie voor een krats gekocht en de afbraak viel nog lang niet tegen en 't was een beste stand ! 't Ging vlug; twee maanden na de eerste steenlegging woei de vlag al van het dak en waren alle bouwlieden dron ken, en weer twee maanden later, toen Was er een groote verhuiswagen gekomen en die loste zijn meubels in het deftige heerenhuis, dat nu Huize de Meestoof" heette. Morgen, collega", zei Mil, die even naar de predikantsvrouw moest kijken, omdat die een tikje verhooging had. Morgen, collega", zei Mol, die bij den burgemeester een goedaardig galsteenkoliekje ging bezweeren. De auto's waren nu per ongeluk wat doorgeschoten, raakten bijna eikaars neuzen voor de deur van Huize de Meestoof", of ze elkaar besnuffelden als wantrouwige paarden. Zoo terloops en toevallig keken ze allebei naar 't huis, waarbinnen een behanger gordijnen ophing. 't Wordt al bewoond" zei Mil. Schijnt wel zoo" zei Mol. Bonjour". Bonjour." En inderdaad Huize de Meestoof" was al bewoond en wel door meneer en mevrouw Mul, jonge menschen met een loopend dochtertje, een platte twee ling en een hoopvol perspectief. Ze hadden het huis gehuurd met recht op koop, ze kwamen van Amster dam, stond er op het verhuisbiljet, meneer was zonder beroep en ze kwamen hier wonen, had meneer Mul aan den burgemeester verteld, voor de gezond heid van Mevrouw Mul, die polderlucht moest hebben. Toen 's Zaterdagsmiddags de gordijnen hingen, stonden Zondagmiddag dokter Mil en mevrouw gelijktijdig op de stoep van Huize de Meestoof" met dokter Mol en z'n vrouw en ze glimlachten ge vieren tegen elkaar in blijde hartelijk heid. Bonjour." Bonjour". Ook es kennis maken?" Och ja Anders zoo onvriendelijk hè? .... Nieuwe menschen...." Keurig huis!!" En zoo'n aardige stand !" En ze keken over het ronde pleintje heen naar de kerk, waardoor de chirurgicale snee liep. die ook de nieuwe meestoof, evenals de oude, zoo keurig halveerde. Tot de meid opendeed en ze gezamen lijk binnentraden. Meneer Mul en Mevrouw, welke laatste reeds zichtbaar geprofiteerd had van de polderlucht, maakten pront en cor rect op eenzelfden middag contra visites bij Mil en Mol. Ik vind 't erg prettig, dat u gekomen is", zei Mevrouw Mol, en mijn man is zoo blij, niewaar vent, dat u ook aan postzegels doet. U moet eens gauw komen ruilen." Ik hoop, dat We elkaar veel zullen zien", zei Mevrouw Mil. U schaakt, daar is mijn man ook zoo dol op en hij heeft hier nooit es iemand, met wien hij kan spelen." En korten tijd daarna schaakten Mil en Mul geregeld de belangwekkendste partijen en ruilden Mol en Mul de zeldzaamste zegels. Alles wel thuis, Suus?" vroeg Me vrouw Mii, als ze Mevrouw Mul met den tweelingswagen dicht bij De Groote Slok" tegen kwam. Dankje Marianne, perfect", zei Suus. Ze noemden elkaar op voorstel van Marianne al bij den naam. Anders zoo stijf, gut, en we voelen ons toch al zoo eigen, net zusters", had ze gezegd. Kees is toch goed?" vroeg Truida Mol, die wat later Suus met den tweeling wagen ontmoette in de buurt van De Laatste Stuiver". Ja Trui, dank je," zei Suus. ,,Hij had wat correspondentie. Jan op 't pad?" Natuurlijk !.... Zoo druk !. .. . vier maal opgebeld vannacht !" Hier noemden ook de mannen elkaar al bij den naam. Net broers, die twee" had Trui gezegd. En zoo waren Mol en Mil met Mul gelijkelijk bevriend geraakt en even intiem en de gelijkheid dier vriendschap pen maakte de puzzle steeds grooter in welke richting eenmaal de cliirur gicale snede zou afbuigen, eer ze haar rechtzinnigen loop daarachter door de vette polders zou voortzetten. Ik vind, dat Truida en haar man de Muis walgelijk aanhalen," zei Marianne Mil. Suus vertelde me terloops, dat ze er pas hadden gegeten, maar ze hadden zoo idioot uitgepakt!" Laten ze bij Mol hun maag maar overladen," zei Mil, 't zijn eventueel toch patiënten voor mij. 't Huis staat in mijn wijk. De pastorie is A 299 en Huize de Meestoof" is A 300, 't laatste nummer. De Burgemeester is B 1. Trouwens ik kan me niet voorstellen, dat Mol op een unfaire manier zou intrigeeren". Nou .... 'k weet niet," zei Marianne. Hoe bespottelijk toch van Marianne om die Muis zoo na te loopen," zei Truida, daar Wordt je nou zeeziek van. Suus Vertelde me toevallig, dat ze al tweemaal oesters van de Mils hadden gekregen. Waar dat nu goed voor is?" Mol haalde zijn schouders op. Och, wat zou er in kunnen zitten?" sprak hij glimlachend, Mil zal geen gemeenen streek uithalen. Het huis staat op mijn terrein. Ik heb het vandaag nog nagekeken. Als je voor de kerk staat, zie je duidelijk, dat de deur van Huize de Meestoot" heelemaal aan onzen kant binnen de lijn valt." Nou, maar de Mils doen opvallend sjo", zei Truida snuivend. Edoch, daar n meneer Mul en het loopende dochtertje en de platte tweelingen n het hoopvolle perspectief door de polderlucht zichtbaar gedijden en zelfs niet een symptoompje van de onschuldigste verkoudheid hun ge stellen even ontredderen wilde, zoo bleef het raadsel maar steeds onopgelost, in wiens wijk, ook naar het oordeel der familie Mul, Huize De Meestoof" nu toch stond. Inmiddels wies gestadig de hartelijke intimiteit van Mil tot Mul en van Mol tot Mul. Toen werd het winter, de sneeuw viel en dooide viezig weg, toen viel de vorst op de dooi en werd het glad: Polder veld werd n ijsbaan ! Mils auto zigzagde aan den eenin kant en Mols auto slipte staag aan den anderen. Tot ze gelijkelijk aan het eind hunner morgenpraktijk op de markt kwamen, waar Mil even moest kijken naar den dominee, die de rooie hond had en Mol naar den burgemeester, die te bed lag met zijn vrouw en de bof. Juist liep daar over het plein meneer Mul, die blijkbaar van de post kwam, met een plat pak in zijn hand. Terwijl de twee auto's langzaam laveerend zwenkten en naderden, liep hij daar precies tusschen in, groette links. groc;te rechts, stapte op zijn huis af. gleed uit, viel op de stoep, het pakje rinkelde naast hem en Mul bleef even liggen. Mils auto vloog er op at' ! Mol's auto vloog er op at ! Met een krakende knar* b.itsten de OVERHEMDEN NAAR MAAT FR. SINEMUS 20 Leidschestraat 22 - Amsterdam N. V. PAERELS' jMeubileering AMSTERDAM COMPLETE M e u b 1 1 e e n n JD e ti mm c Rokin 128 ~ Tel 44541 Spoor's Mosterd W. A. Spoor Jr.( Culemborg: DE GROENE AMSTERDAMMER Weekblad voor Nederland kost slechts f 3.?per kwartaal of f 10.?per jaar bij vooruitbetaling wagons net voor de stoep, de dokters sprongen er uit, vlogen naar den ge vallen Mul. Pardon.... !" zei Mil met een ver wonderden blik op Mol. Pardon?".... vroeg Mol met een verwonderden blik op Mil. En ieder greep den gevallen Mul bij een arm, wat eigenlijk niet noodig Was, Want Mul stond alweer overeind. Bezeerd?" vroeg Mil. Pijn gedaan?" vroeg Mol. Geschrokken," zei Mul luchtig, een ontvelde knie, denk ik...." Even wat voorschrijven", zei Mol. ,,'n Oogenblikje," zei Mil. En beiden trokken hun recepten boekje te voorschijn. Ahum", zei Mul. De wind woei het gescheurde papier op van het pak, dat Mil juist van het postkantoor had gehaald en dat een geëmailleerd naambord bleek te zijn, dat terzijde van de deur van Huize de Meestoof" moest worden bevestigd. Ahum. ..." zei Mul nog eens. .. . Laten jullie maar, zeg.... tja.... ik had er jullie over willen schrijven.... het heeft geen zin mijn plannen langer geheim te houden.... me dunkt dat het kan.... ik heb de kat eens uit den boom gekeken, een welvarende streek .... toenemende bevolking. .. . jullie zijn ons allerhartelijkst tegemoet gekomen.... maar jullie zullen toch ook blij zijn als je taak iets verlicht wordt.... waarde collega's...." Collega's?" vroeg Mol, die ver bleekte. Collega's?" vroeg Mil, die aschgranw werd. Toen sloeg een rukwind het papiei heelemaal van het gevallen bord en lazen Mol en Mil gelijkelijk: Dr. |. MUL Art!. rin. <) II)