-ON 3N3ON9 sa orovd '9 31*1133 UVA ui9iuopnasd) ?diatMjuo spaaj _ '[a;i) uap a|i inrAJBBM, 'ajjaM ipsuoism -...~«.<2_._... t l ^ ? * '~ uaa JOOA 'P" 9JIVJ9)I[ )9q ITPA uvjVef U9)S. U9p UI UaiI9lpSJ9A SI 3[[3AOU Spj fa pUO )BM '3UIUU93)SIUI uaSvjp 9) ypiwe 9Z9p l pU9A9[ SU9)UI U99)«M 'U999J3) 9) 9)SJ«BMZ )9q 3fl q9l{ «J» p uatp UVA U9 (((8uija)noiu 9iz) 'pjo UfttU J9AO U9UIJO)SSU9A9I 9)SJ99 9pU9t)|flA UflUI do U»p do 3fJ9)S ITBA .mfuoij " 8I* SUBUIOJ ajaj uftui ut )VM '93fai)S^ui )9q xrau 2ui U99 )9UJ U9 jnnjttU ap )9Ut U99 (99t{ -?japuoAA ?)p99J) -J*«A\. COIHN3 a U9J99fU9S ;;p jaojf -fufsttfm jnaips 'J/ui// '7'P ' Soojp pjvvq 9p SI JDVJ i tunuy U3 U9J9p9O<f ST19V Ui 9 f yyjz hq (snitfUüwyoff) j ?uojD)vvd U91J9WIJU99 fjq vdSvup 9j i ;?i/ usSuuy 9ïfysfijocf ySiwwos U9<nt j j s; DU/ 'ajduiis }S9t3 -p9oy U98oon 9]99}3iffo ftq jpjom SJV^/S* '*»//» j: -U9(lOq V99Ü'8ulp99jyjapUO U99f) 'l U99 vvn fyiojp 9pU9jinjs}tn 9p jpj, S/D jVp 'U9J99SS9J9ÏV1 i N3Q ?uduu9: uaqqaq SuiABipsaq ap UFA s); uaufissaqy 3 P )?p 'si ip)Biu azap UB. J99pJOOA 93IU99 )3f{ 'PJO3 9I)59Ai3{-a9l -s9jd U99 aaiq ;aq JWM jaaui 3; ';qo^ uapaj^do japud)sre)joop uaa uappei ' soo 'pUO)S ' )m 3A9I 9Q uaq joop ap -uiy ap do U9)^99JM sjjaz qaiz fiz 'pp^pftjdsS ooz uaufissaqy jsp 3pt:pB: ap ua uap9qsfri[iaouiui9jja) ap aoo{ U9JVM uaUBIfB)! 9Q *pUOO)jaA SUO pJ9A 'U9)B[SOI J9pUB)SU939) uflZ de ?peq 9) jaaui S)9iu i^q^aoA ;aui )«p ' pj9))iqj9A U99 streq) uauuoSaq 'U9uio> 9) (p3ipapjaA pao3 )SJ9d aissups 9[t«^ joop) [aop aqosufTSsaqy ;aq fiq U9ppeq a;i9oui 3iTBAUBB uap ui aip 'uaueip)] SQ '{adsMnoqas 3ffip3[VM uaa JOOA ui9S )9q S9f)mdssc3 UCA ^mjqaS ;aq )9UI JB3 'JS3U«3JOOA UflZ UBp St U9p3jq -do ufiz ui J9pua)s?)joop aip' 'JOOA -piui 9Z9Q -ua3u^AjaA oii3opcg joop fiq pj9M ua u9)«[j(9A pj3A )9q ouog 93 ;s9oui ')3fBBUia3 pjaM jundpop aqosufis JOOA {9ds )aq Ut ufiz 9ip ' U99 qotz ftq 'J»wp do }qM|« oueg »Q 'U pooas o||6opeg *diqacuM|duini )tii >|t|)Mt umi» joop ptAutA umi e-te: 3INISS38V püBq uftui UVA atp 'uvuioj ua)Sjaa U9p ut u9Aajqas9q 'ift U99iu ')tp qaq m -jnn)vu ap joop ua3uippuvM U9 uaSutSiau a3iA{9zuaa )aui 'a^jasdaqas Suavuoojp 'PUI99JA U99 Sp»9J 3{I SVM pUISJ SJV ?uauuièaq snp aft )w*i ?UVAJ9 piaq3tfij3uv[9q ap do 800 )aq )9ui ufiz noz jauouvf ;VM 'uapjoM uauunii jaauj sajtouiaui uaa3 of een statengroepeering het uitbreken van een oorlog verhoeden. Waarmede wij tevens In het midden van het pro bleem zijn aangeland. De verhoudingen tusschen volken en staten onderling worden nog steeds door machtsfactoren en door niets anders beheerscht. Zoolang het zaken van ondergeschikt belang betreft, is iedere staat bereid om met andere staten te onderhandelen en het mercantiele element een woord te laten medespreken. Doch wanneer de onafhankelijkheid van den staat of de econo mische levensvoorwaarden van het volk in het ge drang komen, zwijgen alle andere overwegingen en beslist de vitaliteit, de krachtsontplooiing der be trokken naties. Hoe kan het anders? Zestig eeuwen historie hebben ons nooit iets anders doen zien. Zes tig eeuwen historie hebben het bewijs geleverd, dat geen enkele cultuur kon stand houden, wanneer zij zich niet in het uiterste geval met de wapenen in de hand kon doen gelden. Is iemand naïef genoeg om te onderstellen, dat beslissingen, die nu 18 jaar ge leden met wapengeweld zijn geforceerd, als uitgangs punt en fundament van een rechtsontwikkeling" kunnen dienen? Is er eenige reden om aan te nemen, dat de mentaliteit der Westersche menschheid ik spreek nog niet eens van de Aziatische en Afrikaansche volken in weinige jaren een zoo totale wijzi ging zou hebben ondergaan, dat men op de dwin gende kracht van een ,voor allerlei interpretaties en beïnvloeding vatbaar) rechtsgevoel" zou mogen ver trouwen? Sterker bestaat er wel een uit zichzelf levend internationaal rechtsbewustzijn, dat als bind middel van de Westersche volken is te gebruiken? Ik kan de vraag na een critische beschouwing van hetgeen zich in de laatste tientallen jaren heeft af gespeeld, niet anders dan ontkennend beantwoor den. Hoe gaarne men ook tot een andere conclusie zou willen komen de feiten spreken een andere taal. Het ware een krankzinnigheid onze oogen voor de werkelijkheid te sluiten. Die werkelijkheid ver toont een bijkans eindelooze variatie van volken, die ieder op zichzelf, met gebruikmaking van de hun ge schonken natuurlijke en technische gaven, den strijd om het bestaan strijden. Economische, politieke, godsdienstige en rastegenstellingen beheerschen af wisselend den toestand. Overal stijgen de krachtigen omhoog en zinken de zwakken omlaag. Waar heen onze blik zich wendt Is strijd. Wat baat het hierover te treuren? Het is altijd zoo geweest het zai tot in lengte van dagen zoo blij ven. De Macht van het Recht heeft als zoodanig nooit bestaan. Om de eenvoudige reden, dat het Recht bij zooveel verwarring en misverstand on vindbaar was. Het Recht van de Macht legt ons nog dagelijks zijn geboden op. Zullen wij in strijd met de onloochenbare tendenties van 's werelds ge beuren den kop in het zand steken en veinzen niet te zien? Hopende op het psychologische wonder, dat niet geschieden zal? Propageerende het evangelie der verdraagzaamheid, dat door alle anderen als het evangelie der zelfgenoegzaamheid wordt verketterd? Het zou van een levenshouding getuigen, die... niet van deze aarde is. In deze samenleving, die helaas geen samenleving is, heeft men te kiezen tusschen aanpassen of ondergaan. Laat ons liever de waarheid in de oogen zien. Er is geen volkerengemeenschap. Er is slechts volkeren,?,?-* *£«-VuW 'NV W U 3"» l 3 M/A i i N3J.30A N3Q3H OON XHOSVM HET LIJFBLAD VAN DENKENDE MENSCHEN DE GROENE Abonnement tot 31 Dec 1936: ? 4.- ? Zie blz,48 strijd. Wie zich niet verdedigt, wie voor zijn natio nale cultuur geen offers brengt, wie niet bereid is het hoogste goed, waarover de mensch op aarde be schikt: het leven, in de waagschaal te werpen, krijgt de onvermijdelijke consequenties te dragen. Met minder dan prestigeverlies wordt deze houding niet bestraft. Maar in den regel luidt het vonnis oneindig zwaarder. ? s Nederland zich van dit alles bewust? Beseffen wij, dat deze periode met haar ontzaglijke verschui vingen op politiek en economisch gebied ook over ónze rol in het internationale gebeuren zal beslissen? Zijn wij gereed? Kent iedereen zijn plaats in het gelid? Is het nationale apparaat moreel, econo misch, militair op zijn maximum van efficiency" getoetst? Wij weten wel beter! De honderd jaren van vrede en voorspoed, die ons volk achter den rug heeft, heb ben een geest van verfoeilijke slapheid gekweekt. Zelfs de term Nederlandsen volk" is nauwelijks Juist! Want een volk" onderstelt eensgezindheid, saamhoorigheid, liefde voor de eigen geschiedenis, eerbied voor de nationale waarden. De anorganische massa, die binnen de Nederlandsche grenzen woont. aanvaardt het godsgeschenk der onafhankelijkheid en der eigen cultuur als iets vanzelfsprekends, als iets, dat nu eenmaal zoo behoort, als iets, waarop men geabonneerd is! Hoe weinigen geven er zich rekenschap van. dat die zelfstandigheid, wil zij be- ? houden blijven, lederen dag opnieuw bevochten moet worden! Bevochten met den inzet van onze gansche persoonlijkheid en van al onze krachten! Er bestaan ; in deze wereld geen erfenissen, waarvan het bezit voor eeuwig aan de nakomelingschap gegarandeerd ? is. Niemand heeft het beter dan Goethe gezegd: Wat gij van de vaderen hebt geërfd verwerf het opnieuw om het te bezitten!" Tot welke conclusies deze in de ooren van velen ongetwijfeld pessimistisch klinkende over wegingen met betrekking tot onze nationale defensie leiden, is duidelijk. Wij hebben deze defensie ge durende vele Jaren op schromelijke wijze verwaar loosd. Wij hebben ten onrechte vertrouwd op een bedriegelijk weefsel van internationale verdragen, waaraan iedere innerlijke waarde ontbrak en tege lijkertijd toegelaten, dat ook de moreele weerbaar heid van ons volk van alle zijden werd ondermijnd. Wij hebben aan de spits van het internationale paci fisme gemarcheerd. Maar wij hebben vergeten van '" tijd tot tijd achterom te zien. Met het gevolg, dat wij bleven doormarcheeren, toen de anderen al lang i de plaat gepoetst hadden en aan den gezichts- j einder verdwenen waren. Dat alles moet nu gerepareerd worden. ; Wij zullen ons volk er van moeten overtuigen dat een krachtige defensie geen gril, geen overbodige ; weelde, geen dwaasheid, geen bevordering van de ; particuliere wapenindustrie" beteekent, maar een i onontkoombare noodzakelijkheid, een premie, aan welker non-betaling het verlies van alle nationale waarden verbonden kan zijn. ' Wij zullen de massa opnieuw moeten leeren in- ! zien, dat vrede een kostelijk goed is, maar dat er M daarnaast goederen zijn. die nóg kostelijker zijn en !' welker behoud het zwaarste offer waard is. Wij zullen !?? de geestelijke structuur van ons volk van den grond '? af opnieuw moeten opbouwen om de zekerheid te !?; verwerven, dat het in den komenden machtsstrijd ,, zich zal kunnen handhaven. ! Het behoeft nauwelijks gezegd. Ook mét een sterke defensie zal ons land nog stormen genoeg te trotseeren hebben. Aan moeilijkheden zal het niet ont breken. Maar een volk, dat den wil tot leven heeft, zal zich tegen die moeilijkheden opgewassen toonen. Een volk, dat den wil tot leven heeft! Dat wil zeggen: -»en Nederlandsen volk, dat zichzelf den spiegel heeft voorgehouden en tot bezinning is ge komen. Er is geen andere uitweg: Nederland zal anders zijn of het zal niet zijn! 24 DE GROENE NIZ30 30I1SVT 13H f jupyuajmy udp itvn t^h t»» XMVHM axaaix aa vrf JIQ DE KLEINE KRANT AVONDBLAD B Traditioneele n-«ifftlffei>spolitiek en zelfstandigheid*. politiek binnen het kader van den Volkenbond l j n overeenstemming: met den toenmaligen minister van Buitenlandsche Zaken, Jhr. Mr. van Karnebeek, die de uitdrukking zelfstandigheidspolitiek" op den voorgrond stelde, heeft wijlen Prof. Mr. Struycken in zijn boekje Hoofdtrekken van Nederlands buitenlandse!! beleid" kort na het toe treden van Nederland, tot den Volkenbond, aan Nederland's staatkundige positie binnen het kader van den bond een duidelijke bespreking gewijd. De huidige omstandigheden, met name de toe nemende Internationale spanningen, mede veroor zaakt door den nieuwen bewapeningswedloop, zoo wel als de daarmee samenhangende machtsver schuivingen, waarbij ook Nederland ten nauwste Is betrokken, doen velen op nieuw de vraag stellen: welke Is Nederlands bultenlandsche positie thans? Bij het beantwoorden van die vraag hoede men zich voor de fout bij het Ko ninkrijk der Nederlanden alleen of in de eerste plaats te denken aan het Rijk in Europa. Nederland toch, welks grondgebied in meer dere werelddeelen is ge legen en waarvan een be langrijk gedeelte in andere werelddeelen dan Europa ligt, is grootelijks blootge steld aan gevaar, temeer daar de oevers van den Grooten Oceaan worden be woond door twee volken, die geen van beiden lid van den Volkenbond zijn. Reeds uit dit laatste blijkt, dat uitsluitend Volkenbondspolitiek, In dien zin, dat een politiek van zelfstandige neutraliteit uitgesloten zou zijn, onvolledig is. Echter ook voor het Rijk in Europa, Is zelfstandige neutraliteitspolitiek zeer wel mogelijk niet alleen, maar ook zeer gewenscht. Zeer wel mogelijk, omdat, gelijk nog dezer dagen de minister-president In de Eerste Kamer heeft uit eengezet, de Nederlandsche Regeering steeds het standpunt heeft ingenomen, dat voor het intreden van de verplichting tot het toestaan van een door tocht (dus het opgeven van de neutraliteitspositie) noodzakelijk is, dat het bondslid, waar de doortocht wordt gevraagd, zelf overtuigd zij, dat de staat, tegen wien de bond optreedt, inderdaad de aan valler is. Zou de Nederlandsche Regeering bij een eventueel optreden ex art. 16 van het Volkenbonds pact ook bij een eenstemmig Raadsbesluit van de schuld van den staat, die als aanvaller is aange wezen, niet overtuigd zijn, dan zou zij rechtens den doortocht kunnen weigeren. Indien de Raad niet eenstemmig zou zijn omtrent het aanwijzen van den aanvaller en alleen bij meerderheidsbesluit een staat tot aanvaller zou verklaren, dan zou de staat, aan wien een doortochtsverleening wordt gevraagd met een beroep op de woorden van art. 16 derde lid eveneens doortocht kunnen weigeren. En dat zelfde geldt a fortiori voor het geval, waarin de Raad zich in het geheel niet zou hebben uitgespro ken met betrekking tot de vraag wie de aanvaller is, en waarin een aantal staten geheel zelfstandig, dus zonder dat de Raad heeft gesproken, hun militair optreden motiveeren met de verklaring. dat zij sancties willen toepassen en dan met het oog op dit optreden doortocht vragen. Ook Indien III 2 Mr. R. POLLEMA In zoodanig geval de Nederlandsche Regeering ge neigd mocht zijn met de aldus optredende staten den staat tegen wien wordt opgetreden, Inderdaad als aanvaller te beschouwen, dan nog zou in een zoodanig geval de Nederlandsche Regeering den doortocht kunnen weigeren". Het eenige geval ten aanzien waarvan met recht van Nederland door tocht zou kunnen worden verlangd, /zou zijn het geval, waarin de Raad eenstemmig den staat tot aanvaller in den zin van art. 16 zou hebben ver klaard en bovendien de Nederlandsche Regeering deze opvatting van den Raad deelt". (Handelingen.), Ik geef hier met opzet weer de officlëele uiteen zetting van het standpunt der Nederlandsche Regee ring, omdat juist op dit punt zooveel misverstand h eer sent. Duidelijk blijkt hieruit, dat geheel theo retisch gesteld, zelfstandige neutraliteit van Neder land ook binnen het kader van den Volkenbond zeer wel mogelijk is. Niet dat ik voor mij aan dit theore tisch standpunt veel waarde hecht, want, naar mijn stellige overtuiging stort de Volkenbond ineen, zoo dra over Europa de hel van een nieuwen verwoes tenden oorlog uitbreekt. Meent men in ernst", zoo vraagt ook Jhr. Mr. O. van Nispen tot Sevenaer in zijn brochure: Is do Volkenbond nog een vredesinstrument?", dat als de brandbommen talrijk als hagelsteenen zullen vallen op de hoofdsteden van Centraal en West Europa, als ministerieel» departementen en stationsgebouwen in vlammen opgaan, als bruggen en spoorweg tunnels in elkaar storten, als het verkeer door de lucht in het bijzonder gevaar zal opleveren, dat dan de staatslieden van de landen, die uitermate be dreigd zijn, naar Genève zullen reizen om daar ge zapig te gaan redekavelen over de vraag, welke staat voor het uitbreken van het conflict aansprakelijk is en te overleggen, welKe sancties men zal toepassen?/1 eze laatste opmerking brengt mij reeds op het terrein van het zeer gewenschte eener zelfstandige neutraliteitspolitiek. De Volkenbond toch als systeem van collectieve veiligheid is in zijn tegenwoordigen .vorm voor de individueele leden van dien bond nog geenszins een voldoende practische veilig heidsgarantie, zoodanig, dat het overweging zou verdienen de eigen middelen tot zelfverdediging, ook maar eenigszins te verwaarloozen. Zonder daarop thans nader in te gaan, zij vastgesteld, dat verwaarloozing van 's lands defensie dikwijls goedgepraat is met de z.g. collectieve veiligheidsgarantie van den Volkenbond. Deze collectieve veiligheidsgarantie is niet voldoende. Reeds blijkt dit uit het feit dat Europa op dit oogenblik als het ware overdekt is met tal van verdragen tusschen verschillende landen, ook Volkenbondsleden, waarin wederzijdsche ver plichtingen zijn neergelegd. Onmiddellijk zij vastgesteld, dat het in strijd zou «ij n niet Nederland's traditioneele neutraliteits politiek, indien ons land aan dit verdragenstelsel meedeed. Nederland is steeds afkeerig geweest, aldus onlangs minister Colijn in de Eerste Kamer, van politieke verdragen, die verplichtingen tot het verleenen van bijstand aan andere staten Inhielden en onze bultenlandsche politiek zal In dat opzicht ook voor de toekomst zichzelf wel gelijk blijven. (Hande lingen blz. 635.) Voor ieder is het verschil duidelijk, wanneer men even een vergelijking trekt tusschen de nog huidige Belgische en Nederlandsche internationale positie. Zelfstandige neutraliteit van België, hoezeer daar op ORQENI . 25 w O* i ^ - ^ l DE VLUGT MEER WERK-ACTIE IN DE HOOFDSTAD Burgemeester De Vlugt c.s.: Niet toekijken, allemaal meehelpen!" DE MIRANDA 1.1