Historisch Archief 1877-1940
gr,
-';.*
'<v.
UITH'UlllGH.EDEN
Als je de kans maar krijgt...
(Rika Hopper Theater)
HET Gezelschap De Schakel"
heeft vermakelijke en voortref
felijke voorstellingen gehad. Deze was
dat niet. Als je de kans maar krijgt..."
moest je er toch niet heengaan. Want
het rammelde.
Zonder dat had deze klucht zijn ko
mische werking zonder voorbehoud
gekregen. Dan had men kunnen
lachen om den ex-geleerde, thans hotel
directeur van Anton Ruys, om den
braven kassier van Pierre Myin, dan
zou men sympathie voelen voor de
sympathieke vrouw, die Tilly Lus uit
beeldt, zich kostelijk amuseeren om
de lieve imbeciele oude dame, die Marie
van Westerhoven speelde. De natuur
getrouwe slager van Folkert Kramer,
benevens een over-natuurgetrouwe
viveur van Constant van Kerckhoven
behoorden dan verder tot de belang
rijkste ingrediënten van deze slecht
geschudde cocktail. Maar het gezel
schap vond het zelf ook niet prachtig.
En dus 'spelen ze nu het stuk niet
verder maar geven ze het amusante
Gilbert en zijn moeders".
Film
Trois Valses
BIJ het begrip operette denkt men
vrijwel onmiddellijk aan Kitsch".
Een operette zonder Kitsch is als
druiven zonder pitten of een gebakken
tongetje zonder graat. Een zuiver
genoegen. Ludwig Berger's Fransche
film Trois valses", die nu al weer in
andere steden dan de hoofdstad draait,
is uitsluitend samengesteld uit zuivere
ingrediënten, zonder ersatz", zonder
valsche kleuren, zonder truc of dubbe
len bodem. En wat meer is: hij verheft
een prachtige actrice, een liefelijke
vrouw, Yvonne Printemps tot de
heldin van de geschiedenis, die in drie
afgesloten episodes haar voortgang
vindt. Drie walsen, drie kleine liefdes
geschiedenissen, van de grootmoeder
de danseres, de moeder de zangeres en
de dochter de filmactrice, met de drie
generaties van een adellijk geslacht.
Drie maal Yvonne Printemps,
mees
*t,
r
,1
sleepend, temperamentvol, vol warmte
en eenvoud; en drie maal het correcte
tegenspel van Pierre Fresnay.
Drie maal is de atmosfeer echt en
overtuigend. Vermakelijk en
vlak-bijhuis wordt het verhaal, als de door
twee geslachten afgebroken avon
turen hun bekroning vinden bij de
première van de film, waarin klein
dochter en kleinzoon den liefdesroman
van de grootmoede/ en grootvader
uitgebeeld hebben. Bij die première
zien wij de beide hoofdpersonen naast
elkaar in de loge zitten. Op het doek
(in de film; dus een doek op ons doek)
speelt zich de scène af tusschen de
grootouders, die wij eerst echt (in de
film) gezien hebben, en toen als op
name in de filmstudio (in de film). En
tot overmaat van ramp zaten bij de
echte Hollandsche première (dus niet
in de film) de hoofdpersonen in een
echte loge van Tuschinski's theater.
Het duurde twee uur voor ik me
eenigermate kon realiseer en, hoe het
nu ook weer precies in elkaar zat!
Het begon in China
MEN kan een film maken over de
avonturen van een
nieuws-fotograaf in denChineescb-Japanschen oor
log, men kan dit ook doen over een
verdwaalden ontdekkingsreiziger, die
door moed, beleid en trouw van zijn zus
ter tenslotte gered wordt, en men kan
nog een iets minder origineele rolprent
samenstellen over de moeilijkheden,
welke een verliefd paar moet over
winnen om tot een happy ending te
geraken. Maar men kan ook doen,
wat de Metro-Goldwyn deed, die een
film vervaardigde, waarin deze drie
onderwerpen tegelijk behandeld wor
den en die haar Too hot to handle"
doopte, terwijl ze tézwaar om te
verteren is. In een razend tempo
passeeren Clark Gable en Myrna Loy
de ontelbare avonturen, die een te
fantastische scenarioschrijver hun in
den weg legde vóór zij, onder het knallen
van een vuurgevecht tusschen gang
sters en politie, gelukkig vereenigd
worden. En tegenover het voordeel
van de groote hoeveelheid waar, die men
dan voor z'n geld gekregen heeft, wint
de bittere waarheid, dat overdrijving
ten allen tijde schaadt.
Cabaret
Nelson-Revue
Gaïté)
(Cabaret La
HET is eigenlijk onbegonnen werk,
de premières te bespreken van een
gezelschap, dat elke veertien dagen
met een nieuw revueprogramma komt.
Hoe onbegonnen is het werk dan wel
voor den schrijver van de revue en
voor den schepper der muziek, voor
de acteurs en actrices? Twee dagen
rusten na nachtenlange repetities en
weer begint het opnieuw !
Wij, het publiek, de prettig uitgaande
bezoekers van het feestelijke zaaltje
boven bij Tuschinski, hebben van al
Otaosscliouwburg
N.V. HET NEDERLANDSCH TOONEEL - Directeur Cor Tap der Lugt Melsert
20e voorstelling
Menschen van onzen Stand
gewone prijzen
Zaterdag 21 fanuari 8.15 uur
Zondagmiddag 22 Januari 2 uur
BOEFJE
Populaire prijzen van Fl. l .46 (ot Fl. 0.46 alle r. inbegr.
die zorgen niet te lijden. Wij drinken
onzen lievelingsdrank, kijken, lachen,
bewonderen geest en schoonheid en
komen in goed humeur.
Karl Farkas confereert. Ik geef toe,
dat hij minder schoonheid bezit dan
de ondeugende Claire Eiselmeyer.
Maar hij heeft meer humor en is
vindingrijk. De schoone Claire bezit
wellicht minder esprit": maar zij
heeft weer, om het zoo maar uit te
drukken, esprit de corps"....
Geest en schoonheid beide bezit
Fritzi Schadl: en wat voor avondjurken!
Dora Paulsen, statige kunstenares,
heeft de ernstige chansons die zij voor
draagt met waardige gratie. Kurt Lilien
is de dwaze onredelijkheid in elke revue.
Elke veertien dagen....
Cabaret
Louis Davids' KurhausCabaret
(Centraal Theater)
LOUIS DAVIDS is iets kostbaars.
Hij is geestig, zonder opdringerig
te zijn, hij zingt, zonder te zingen, hij
praat Jordaansch plat zonder plat te
praten, hij overwint ons, zonder ons te
overrompelen. Als hij confereert of
zelf optreedt is er zoo veel warmte
om hem en in ons, dat het voor een
ieder een warme vreugde is. Louis
Davids is de hoofdschotel van het pro
gramma, dat op het oogenblik in het
Centraal Theater is. Verder staat het
niet op een zoo hoog peil. Er is de
Weensche conferencier Jozef Baar,
die, hoewel niet onvermakelijk, toch
aan familiefeestjes herinnert, er is
Margie Morris, die knap en vriende
lijk Engelsche en Hollandsche liedjes
zingt, er is Christl Giampietro, een
joviale vrouw, die vlotweg paro
dieert en zingt, en er is de allerliefst
en met veel vrouwelijk schoon dan
sende Anny Zador.
Verder twee heeren, die men eerder
tot variétédan tot cabaret kan reke
nen: de Engelsche imitator Allister,
die alle levende en doode groote man
nen met pruiken en jassen in een oog
opslag voor u doet leven; en ook
een Hongaarsche heer, Lord geheeten,
die een griezelige telephathische o
wat ook voor séance houdt.
De bar van Carlton
Klein tikje uithuizigheid, zeer
geachte Heer der Schepping,
zal Mevrouw U onder bepaalde om
standigheden kunnen vergeven. Uit
huizigheid met mate, met oordeel en
met tact rekent zij niet zwaar en zeker
niet, wanneer ge haar waar zulks
'n keer mogelijk is medewerkend
deelgenoote van Uw uithuizigheid
maakt.
U bent Zaterdag 1.1. natuurlijk in de
nieuw ingerichte bar van Carlton
geweest. U hadt gehoor gegeven aan de
geestig gestelde uitnoodiging en hebt
hetgeen jammer is de charmante
inrichting, ontworpen door Mevrouw
Roozen en uitgevoerd door de firma
Reens, natuurlijk nauwelijks gezien.
Noch het harmonieerende blauw en
rood, noch de fraaie spiegels, noch de
zeer coquette verlichting het was er
te vol. Immers, half modern Amster
dam was aanwezig. U hebt ze gespro
ken: den bekenden paardenliefhebber,
keurmeester op zoo menig elegant
concours-hippique; den sportieven
bankdirecteur, juist terug van de
Zwitsersche ski-velden; den uitgever
redacteur, vermaard om zijn redevoe
ringen en zijn telefoonnummers; den
Doctor, ICA-voorzitter; de journalis
ten; de Meesters in de Rechten; de
reclame-experts; de
oud-gemeenteraadsleden; de autohandelaren; den
heer met de normale provisie; den
bekenden litterator; den populairen
dirigent, U hebt ze vluchtig toegeknikt
en toegekeuveld en daardoor de her
boren, verjongde bar niet kunnen
opmerken.
Zulks was zeer jammer en het lag
ook niet in de bedoeling van den heer
Roozen.
Ga er daarom 'n anderen keer eens
heen en tusschen ons gezegd en
gezwegen neem Mevrouw mee !
Deze uithuizigheid zal Mevrouw weten
te waardeeren en U bij voorbaat reeds
vergeven ....
MIJN VRIEND: DE THUISZITTER
/K begrijp niet," zei mijn vriend
,, de thuiszitter, waarom ze zoo'n
drukte maken van dat
midden-Damterrein. Het Paleis op den Dam is na
tuurlijk mooi," vervolgde mijn vriend,
terwijl hij zijn kamerjas recht schikte en
een slok van zijn warme grocje nam,
maar het Czaar Peter Huisje in Zaan
dam is ook mooi en oud. En hindert het
iemand, dat er zelfs een heel steenen
huis overheen gebouwd is f Wat klagen
ze dan over den Dam. Nee, " ging mijn
vriend voort, als ze mijn zin deden,
dan bebouwden ze het nog heel anders.
Dan zouden ze op het Damplein zelf,
waar anders toch maar lawaaiige
kinderhuldes zijn of muziektenten, of schoen
poetsers, of snelteekenaars, kortom daar
waar het volksvermogen in de open lucht
noodeloos verspild wordt, dan moesten
ze daar een gebouw van tien verdiepin
gen laten zetten, bijvoorbeeld door archi
tect Gulden, met bovenin uit
Neonletters het jaartal 1939, en dan zouden
ze het gebouw moeten noemen, De
Nederlanden van 1939". Er zou dan
een verzekeringsmaatschappij gevestigd
kunnen worden. Die zouden al prachtig
kunnen verdienen met een polis voor
Tegengevallen Bebouwingen en de Ge
meente Amsterdam kon een geweldige
verzekering sluiten tegen het bederven
van openbare pleinen en lastige pers
campagnes. Is dat niet een prachtig
idee?" vroeg mijn vriend.
En dan," ging mijn vriend opgewekt
verder, dan waren er nog ongeveer
negen verdiepingen over. Daar was dan
meteen plaats om het nieuwe Raadhuis
te stichten. De plannen zijn toch nog
niet klaar. En op het Frederiksplein,
dat vrij kwam, kon dan Dudok zijn
gebouw zetten. Op die manier bleef het
midden-Damterrein gespaard en had
den de gasten van Krasnapolsky en van
Polmans Eethuis het prachtigste uit
zicht op Gulden's schepping, met een
piquant doorkijkje nog net naar Peek
en Cloppenburg, waardoor het mondaine
aspect van de hoofdstad in ieder geval
gewaarborgd werd.
Je zou der verder zeker van kunnen
zijn, dat die negen verdiepingen meer
dan genoeg zouden zijn voor het stads
bestuur. Acht is al heel veel, vooral als
de raad kon vergaderen op den daktuin,
dien Gulden er natuurlijk plat op zou
maken. Die daktuin zou de sfeer
verfrisschen en de verhitte hoofden steeds
weer afkoelen.
En hoeveel serener zouden de de
batten worden, als de besprekingen zich
op een zoo hoog plan, zoo hoog verheven
boven het bekende Amsterdamsche peil
zouden bewegen. Is daar niet iets voor
te zeggen?
Als we alles optellen," zei mijn
vriend, en hij schonk zich een
cognacgroc in, hebben we nog een heele ver
dieping over. Die leggen wij op dei
beganen grond. En wat kunnen we
daar niet alles maken! Een dancing,
een theater voor seriestukken, een bios
coop, een kunstijsbaan, een zaaltje voor
de poppenkast, de Vereenigde Studios
van de Damfotografen, een expositie
ruimte voor den snelteekenaar, een
luxueuze inrichting voor pedicure en
schoenpoetserij van de gezamenlijke
schoenpoetsers en een permanente ten
toonstelling: hoe primitief de Dam vóór
het iaar 1939 nog was.
Ik begrijp het niet," zei mijn vriend
de thuiszitter, iij gaat zoo veel uit.
Waarom moet die idee nu weer van mij
komen?"
PAG. M DE GROENE No. 3216