rouwen en vrouwenleven Mevrouw Public Opinion53 Dr. Dorothy Thompson, journaliste en voorvechter der vrijheid IN Mei van dit jaar hield de Nazivereeniging in de Vereenigde Staten die onder den naam?German-American Bund" als een der sluwste spionnenorganisaties ter wereld in de annalen der historie opgeteekend zal worden, een demonstratie inNew-York's grootste vergadergelegenheid: Madison Square Garden. Men had zich in Duitschland kunnen wanen. Dezelfde provoceerende opschriften versierden de wanden van het reusachtige gebouw: dezelfde geest van stramme militant heid drukte den stempel op het geheel; en Herr Kuhn, de beruchte leider van den Bund" deed in luidruchtigheid niet onder voor Herr Hitler. Maar er was n verschil. Terwijl Herr Hitler het woord voerde voor een naar lichaam en geest ge niformeerd publiek, had Fritz Kuhn onafhankelijk toehoorders en -hoorde ressen onder de aanwezigen. Dat bleek al spoedig. Want juist was de spreker gekomen op het hoogtepunt van een zijner felste oraties, toen opeens luid gelach weerklonk. Gelach van een vrouw nog wel, schel doordringend en aanstekelijk. De verwekster van dit incident, dat een van Herr Kuhn's fraaiste effecten te niet deed, werd onmiddellijk gegrepen en buiten de zaal gewerkt. Zij heette Dorothy Thompson en was gehuwd met den bekenden Nobel prijswinnaar Sinclair Lewis. NAÏVITEIT, gezond verstand en een geniaal talent, zich vrienden te kunnen maken" waren behalve 150 dollars het kapitaal, waarmee de jonge domineesdochter Dorothy Thompson in 1920 van Amerika naar Londen kwam, om haar journalis tieke loopbaan te beginnen. Heden schrijft zij drie maal per week voor meer dan 1500 kranten, spreekt drie maal per week voor de radio en schrijft elke maand in het "Ladies Home Journal" een artikel met een uiteen zetting van haar meening. Deze meening is zeer precies. Zij geeft altijd haar heele persoonlijkheid. Daardoor heeft zij veel invloed, zooveel, dat slechts president Roosevelt haar nog evenaart. Zij lijken wel op elkaar, hoewel zij elkander vaak bestrijden. Beiden zijn typisch Amerikaansch in hun voelen en denken, beiden zijn vol energie en enthousiasme en beiden zijn onvermoeid strijdlustig. En zoo is het dan ook wel gebeurd, dat de journaliste den president overwon, zooals bij de propaganda voor en tegen de hervor ming van het Hoogste Gerechtshof, die Roosevelt wilde doorvoeren, maar die Dorothy Thompson deed mislukken. Een Turksch spreekwoord zegt: Het Geluk bemint den ijverige". Dit is volledig van toepassing op Dorothy Thompson. Min of meer toe vallig gelukten haar in het begin van haar carrière een paar sensationeele reportages in Ierland en Oostenrijk. Als gevolg daarvan kreeg zij, die tot nu toe slechts losse medewerkster ge weest was, een vaste betrekking bij een groote krant in Philadelphia. In 1925 stuurde deze haar als correspon dente naar Berlijn, een post, die iedere journalist graag gehad zou hebben. In Berlijn maakte zij bij een diner bij vrienden ook kennis met den beroem den auteur Sinclair Lewis, juist op den dag, dat haar huwelijk met een Hongaar ontbonden was. Zij wisselden slechts een paar woorden. Na afloop deed Lewis haar een huwelijksaanzoek dat zij als een grap beschouwde. Korten tijd later moest zij voor zaken naar Moscou. De Russische regeering rekende het zich tot een eer, den be roemden Lewis als gast te mogen be groeten toen hij in Moscou arriveerde en was zeer teleurgesteld toen hij op de vraag, wat hij wenschte te zien, ant woordde: Dorothy Thompson". Ten slotte trouwde zij in het daaropvolgende jaar met hem te Londen. Haar groote invloed in Amerika ver kreeg zij echter langzamerhand door haar artikelen, die zij sedert 1934 drie maal per week van Berlijn uit voor de New York Herald Tribune" schreef, totdat zij uitgewezen werd. Reeds 1931 had zij Hitler geinterviewd en toen had zij geschreven: Ik stond voor een kleine man met een volkomen onbelangrijk uiterlijk, en die op mij den indruk maakte, dat ik slechts HU"l had te roepen om hem als een varkensblaas in elkander te doen zakken." Toentertijd was zij van meening, dat hij nooit dictator zou worden. Dit nu was echter een ver gissing, maar doordat zij dat op haar bekende oprechte wijze direct in het publiek toegaf, heeft dit verkeerde oordeel haar nooit schade berokkend. DOROTHY Thompson ziet alles wat er op aarde gebeurt door den bril van haar oprechtheid en van de haar eigen zuiverheid van karakater. De wereld mist de eigen schap, dat zij in staat is verontwaar digd te zijn" verklaarde zij eenigen tijd geleden in een vergadering voor 3000 toehoorders. Zij is eere-doctor van een heele reeks van universiteiten. Vele van haar bewonderaars willen haar er toe brengen, een politieke loopbaan te beginnen; zelfs wordt zij als candidate voor de presidents-verkiezingen ge noemd als opvolgster van president Roosevelt. Vast staat, dat het district Vermont, waar zij woont, haar als eerste vrouwelijke Senator naar de Senaat zou sturen, als zij zich maar candidaat liet stellen.Toen haar onlangs een eeredoctoraat verleend werd, sprak de redenaar de wensch uit, haar als opvolgster van Cordell Huil als minister van buitenlandsche zaken te zien. Tegenover dit alles zet Dorothy Thomp son haar rustige gezond verstand, want zij weet, dat zij veel meer invloed uit kan oefenen als zij zich niet door de grenzen van een ambt laat binden. Het echtpaar Thompson-Lewis waarover allerlei grappige anecdotes in omloop zijn woont in een oude villa in Vermont een streek, die wat het landschap betreft veel op de Jura lijkt in een oud huis, dat zij zich zelf ingericht hebben. Zij reisden bij voorkeur in een woonwagen, en hebben een zoontje van zeven jaar, Michael. Dorothy wordt dit jaar 45 jaar oud. Op het oogenblik staat zij kracht dadig en deelnemend op de bres voor allen, die uit de dictatuurlanden ver dreven zijn, en daarin is zij het niet alleen met president Roosevelt, maar met het allergrootste deel der Amerikaansche publieke meening eens. Haar plan ligt gereed, want zij is geen fantaste. Omdat zij altijd concrete voorstellen heeft, verzekert zij zich het vertrouwen van de millioenen, wier meening zij beïnvloedt en bepaalt. Indien lust en liefde, indien oprechtheid en goede wil werkelijk de vleugels tot groote daden zijn, dan zal Dorothy Thompson in haar standvastigheid nog groote dingen tot stand brengen. JN Augustus heeft Parijs haar eens zoo bevelende stem laten hooren maar er zal dit jaar wel iets mankeeren aan de promptheid, waarmee wij vrouwen haar commando's plegen op te volgen. Eerlijk gezegd: wannér wij al aan onze kleeren voor den komenden winter denken maar heel dikwijls doen we dat op 't oogenblik niet zweven ons eerder overalls, leeren jassen, lange witte schorten enz. voor den geest; en bij een gasmasker kun je geen moderne hoed dragen.... Natuurlijk is dat overdreven. Naar menschelijke berekening zullen wij binnenkort behoefte hebben aan iets, waar we een oogenblik onze aandacht op kunnen richten zonder van afgrijzen vervuld te raken. Het leven gaat door; misschien zullen we zelf s wel iets extra's willen aanschaffen met het oog op eventueele latere schaarschte van sommige goederen. En er is feitelijk niet de minste reden waarom we er niet goed verzorgd en prettig zouden blijven uitzien, wat er ook gebeurt. Er zijn zelfs tientallen redenen om dat juist wél te doen. Het zullen misschien soberder kleeren zijn, die er gedragen worden, en het mantelcostuüm, in een of andere vorm, komt als altijd het eerst aan de beurt. Het pakje van de foto: lichtgrijze..wol, hel borduursel op de zakken, plissérok, kleurige sjaal, heeft alle eigenschappen die men, dit zachte najaar, maar van een costuum kan eischen. Er kan een regenjas overheen gedragen worden een fijn, dun blousje er onder ??en het beantwoordt aan onze behoefte aan sobere kleeding. PAG. 12 DE GROENE No. 3250