[t Ik f 'f ' i" UITHU1ZIGHEDEN Tooneel Strop om den nek (Leidscheplein Theater) WAT deed u tusschen 5 en 6 uur vanmiddag ?" Onschuldige vraag en misschien ook gemakkelijk te beantwoorden. Maar als Kurt Gerron haar u stelt, quasi vroolijk, maar met een achtergrond van dreiging en u weet geen onmiddel lijk antwoord, u hebt een vinger geBradley een even vlotte en spannende opvoering bracht. Film Gibraltar (City Theater) ERICH von Stroheim is in deze film voor de zooveelste maal een duistere en internationale schurk, die een complot leidt om Engelsche booten te laten verongelukken in de Middellandsche Zee. Namen worden niet genoemd en in dien zin is de film zoo neutraal als van Staveren momenteel maar kan wenschen. Verder is de film nogal oud, want zij zinspeelt op be paalde ongevallen, die reeds lang door andere en ernstiger ongevallen achter haald zijn. Maar Viviane Romance is niet verouderd, zij is de vleesch ge worden verleidster, danst in het Spaansch en geeft met haar castag netten boodschappen door in morseGerron hang t den strop om den nek van Gobau wond en u vindt hiervoor geen aannemelijke verklaring en bovendien is er tusschen 5 en 6 uur 's middags een vrouw vermoord, die u o, heel oppervlakkig ! vroeger gekend hebt, dan gaat u zich ongetwijfeld even onbe hagelijk voelen als John Gobau, die toch als Officier van Justitie het geheele gerechtelijke vraag-en-antwoordspelletje op zijn duimpje kende en niette min zóó in het nauw gedreven werd, dat hij zijn koffers voor een overhaaste vlucht wilde gaan pakken. In een dynamische opvoering onder regie van Kurt Gerron heeft een nieuw hoofdstedelijk tooneelgezelschapje zijn bekwaamheden in dit stuk gedemon streerd. Gerron was een, met zijn tong, watervlugge Chef van de Recherche. John Coban een meedogenlooze offi cier van Justitie, Marie Sophie Teulings een nerveuze vrouw van deze laatste, Matthieu van Eysden een drankzuchtige Sir en Hilde Alexander een oogen schijnlijk vermoorde actrice, waarvan wij zelfs het dienstbodenrelletje van Shaw niet zouden willen zien. Een nieuw gezelschap, nieuwe en oude ge zichten, maar een sluitend geheel, als waren zij reeds jaren samen, dat van het vlotte en spannende stuk van V/'v/one Romance en von Stroheim teekenen, zoodat zij sterft, zooals dat soort intriganten altijd sterft.... in de film. Stroheim is een genre op zich zelf, dat ophoudt te bestaan als Frankrijk de door hem aangeboden diensten zal accepteeren. Dan zal het genre en dus ook dit soort films uitsterven wat ons voor een film als Gibraltar niet zou spijten. Buiten de stad De Utrechtsche Jaarbeurs UTRECHT'S jaarbeurs, in oorlogsen vredestijd paraat, vereenigt thans weer duizenden zakenlieden. Zij komen er om de nieuwe uitvin dingen, nieuwe modellen en nieuwe stijlen en kwaliteiten te vinden. En zoo is die jaarbeurs het vernieuwende centrum van het Nederlandsche Za kenleven; het hart, dat de krachten toevoert aan alle takken van handel en bedrijf. MIIIIIIIIIIIIIIIHIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIl lllllllllllllllllllllllllllllllli:illlllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIU MIJN VRIEND, DE THUISZITTER over: EIGENWIJSHEID ER zijn wel menschen", aldus mijn vriend, de Thuiszitter, en hij stak zijn duimen achter zijn vest en trok met welbehagen aan zijn manillasigaar, er zijn menschen, die beweren, dat ik eigenwijs ben. Alleen, omdat ik niet gewend ben, klakkeloos na te praten, wat anderen zeggen, die het ook niet weten. Goed, als dat eigenwijs is, ben ik liever eigenwijs dan anderdom. Want wie moet je tegenwoordig gelooven? De menschen kunnen niet meer denken, want bij denken hoort zwijgen en zwijgen schijnt de moderne mensch onder alle omstandigheden te willen vermijden. En dus praten ze en denken ze niet meer. Hoe meer ze praten, hoe minder ze denken. Als ik dus iemand hoor praten, loop ik gauw voorbij. En als ik ergens iemand lees, die het zoo erg goed weet, sla ik dat gauw over. Want ik mag dan eigenwijs zijn, zij zijn eigendom. Daar mocht jij ook wel eens aan denken", aldus mijn vriend en hij liet zijn sigaar op nieuw aanvlammen, die door zijn gepraat uitgegaan was. Want hoe zouden anderen weten wat ik niet weet? Misschien, omdat ze sneller denken? Maar hoe sneller ze denken, hoe gauwer ze vergissingen maken. Misschien, omdat ze sneller praten? Maar hoe gauwer ze praten, des te eerder zullen ze zich verspreken. Misschien, omdat ze vlugger schrijven ? Maar hoe vlugger ze schrijven, des te meer schrijffouten zullen er ontstaan. Ik mag dan" aldus mijn vriend, langzaam denken, weinig praten en heelemaal niet schrijven, maar ik vertrouw tenminste op mij zelf. De wereld zou er heel wat beter uitzien, als iedereen dat zou doen. Er zou minder gezegd worden, minder geschreven en meer gedacht. En dus zou men minder onzin hooren, minder waanzin lezen en verstan diger gedachten hebben. Daarom raad ik jou, om den eerst volgenden tijd niet te praten, noch te schrijven, maar te denken. Er is genoeg. En dan zul je misschien een verstandig mensch worden, al moest ik je dan op die idee brengen." Kleine perikelen OOK in ons gezin is de gods vrede afgekondigd. We spre ken niet meer over politiek en houden ons strikt neutraal, wat niet altijd even gemakkelijk is, met het oog op de kinderen en op je vrienden, die je neutrale sfeer af en toe komen verstoren. En thans hebben wij ook de radio afgezet. Het was zoo dat wij op een gegeven oogenblik zaten te luisteren naar een rede en in de stem van den redenaar ontdekten wij tot onze verbazing dien van een heer die onlangs bezwoer zijn costume niet te zullen uittrekken alvorens hij bereikt had wat hij bereiken wilde.... Dat kan frisch worden, zei Gisse, doch ik wees er haar ver manend op dat dit natuurlijk overdrachtelijk bedoeld is en dat men ten slotte respect hebben moet voor iemand die vastberaden een gooi doet naar een hoog doel. Er zijn menschen die wikken en wegen, vooral als het om het belang gaat van millioenen men schen. Zij draaien in hun bed, stel ik me voor, en krijgen gebogen schouders vanwege hun verant woordelijkheid. Ze zeuren en zanikken, praten en schrijven, sturen telegrammen en afgezan ten, spelen met hun monocle of met hun parapluie en kunnen er maar niet toe besluiten den grooten worp te doen die hun volk roem en eer, zij het met wat minder dikke buikjes en een ontzaggelijk aantal leege plaatsen in de fa milies, gaat bezorgen. Stel u voor zoo'n aanvoerder van millioenen zich eerst alle leed, alle verdriet, alle tranen, alle pijn en jammer moet gaan indenken die zijn beslissing aan millioenen men schen gaat veroorzaken? Op die manier zou nooit iemand tot een oorlog kunnen besluiten die zoo erg in het belang van de natie is... Zoo sprak ik en luisterde verder naar de stem, die over de vriend schap met een bepaalde natie sprak; vanwege de neutraliteit laat ik de aanduidingen weg.... Wij begrepen er niets van, want op dit oogenblik waren die naties toch met elkander in oorlog. En toen ontdekten wij dat de rede van dien heer ongeveer een jaar verouderd was en uitgezonden werd door de tegenpartij, den vijand, zal ik maar zeggen. Daarop besloot ik geen radio uitzendingen te beluisteren van vreemde stations, om niet nog meer in de war te geraken. En daar er voor de rest ook al niet veel bijzonders komt, hebben wij de radio gansch buiten gebruik gesteld en volgen zelfs niet de hm.. bewegingen van bepaalde vervoermiddelen, die zich bezig houden met de distributie van drukwerken en bij deze distributie soms uit het oog verliezen dat hun route behoort te gaan om het hoekje van de neutrale luchtkolom die zich boven Nederland verheft tot aan de sterretjes.... Ik hoop dat ik mij neutraal heb uitgedrukt. J. VAN HOORN VREEDZAME IMPRESSIES Het Amsterdamsche Vondelpark PAG. 14 DE GROENE No. 3250