Kok'querelles IN dékookkunst zijn er altijd dilet tanten en beginnelingen geweest en zelfs in de kunst om iets te vervaar. digen dat eetbaar is en daarom nog geen kookkunst genoemd kan worden. Het zijn vooral deze lieden die des , morgens in hun of haar bed zuchtend ontwaken en met een zwaar hoofd den ? nieuwen dag beginnen met slechts deze gedachte: wat zal ik nu vandaag* weer koken? Mijn tante Geraldine, die van Hugenootsche afkomst was, werd des nachts menigmaal in angstzweet badend wak. ker, .wijl zij in haar droom gekweld werd door een slager die haar steeds het verkeerde stuk vleesch bezorgde. Zij maakte drie mannen en een Psychoanalytiker" volslagen ongelukkig de laatste schreef een dik boek over: De vrouw en het kookcomplex'\ maar omdat het geen recepten bevatte, maakte', het ook den uitgever ramp. zalig. Toen werd hij rauwkost-eter en ., dat was het einde. Niet echter voor hij ? tot de erkenning gekomen was dat het kookcomplex tot het gebied der ongeie psychosen behoort. Mogen e existenties hun leven rustig als mislukt beschouwen wij schenken hun ons medelijden en zullen ons hier niet verder met hen bezig houden. De strategie van het koken mag een mensch niet meer dan een half uur per dag in beslag nemen. Ik bedoel de voorbereidingen. In een half uur weet ifc wat ik eten wil ??de tijd ongeveer die het u kost in een restaurant uw menu samen te stellen , ik weet ook waar en hoe en hoe lang het duren zal en wanneer ik er mee aanvangen moet, opdat ik op tijd met de voedering' der roofdieren beginnen kan. Verwacht ik critische bezoekers, mijn schoon. moeder b.v., dan kook ik iets nieuws, om het argument: Weet je liefste, ik zou het toch liever doen zooals mevrouw Van den Berg, die doet het zóó..." voorgoed den hals af te snijden. .. . Ziehier een goed gerecht. Koop eenige runderlappen, liefst zonder vet. Snijd een paar uien in groote schijven en houd wat peperkorrels, laurier bladen en boter in gereedheid. Men neemt een groote ijzeren pan. Leg op den den bodem een schijf rundvleesch, strooi er zout op, vervolgens eenige schijven ui, een peperkorrel, een lau rierblad en twee kleine stukjes boter. Vervolgens hetzelfde: een schijf rund vleesch enz. Tot ge vier of vijf zulke .appartementjes hebt opgebouwd spannend is dat maar de schijven rundvleesch mogen niet dikker zijn dan een centimeter. Men begiet het geheel met vier lepels azijn en doet er water bij tot het vleesch door het vocht gansch bedekt is. Deze compositie kookt men nu op een laag vuurtje ongeveer anderhalf uur en de deksel op de pan, als 't u blieft. En een deksel die sluit. Niet die kromme deksels die aan alle kanten de heerlijkheid laten ontsnappen. Als het vleesch gaar is, maakt men in een pannetje wat boter en meel en giet vervolgens langzaam de vleeschbouillon er bij, tot men een dikke crème heeft. Doe niet wat vele huisvrouwen doen in een kopje wat meel aanlengen en in de bouillon gieten. Zij denken: het is hetzelfde, doch hetzelfde is nooit twee keer hetzelfde. Er zijn zelfs huisvrouwen die zich op deze manier aan onschuldige groenten vergrijpen. Zwijgen wij van zulke wezens. Mijn gerecht zal u bevallen. Dien het op met de onvermijdelijke aardap pelen waaronder ons geslacht gebukt gaat het is nog beter met drooggekookte rijst, die ge tóch zeker geham sterd hebt. De hoorn des overvloeds IN onze moderne woningen streven ,wij de eenvoud na. Dat zeggen we tenminste, maar wat komt er van dat streven terecht? Hoe vaak ben ik niet jaloersch geweest op Robinson Cruso omdat hij niets bezat, en omdat hij zich alleen maar de allernoodzakelijk ste dingen verwierf ? Inderdaad moet Robinson Crusoëte benijden zijn ge weest. Hij hoefde geen glazenwasschers te laten komen, hij werd niet lastig gevallen door den man die de electriciteitsmeter kwam lichten. Zijn stof zuiger raakte nooit defect omdat hij er geen had, hij had geen onafzienbare zorgen over een groote schoonmaak, incomplete theeserviezen of rafelende matjes die nergens voor dienen. Van het boek van Robinson Crusoëhebben de menschen niets geleerd, integendeel. Hoewel eenvoud" en soberheid" woorden zijn die door de tegenwoodige binnenhuisarchitecten en huis houdingadviseurs om de haverklap ge bezigd worden, merken wij er weinig van. De mensch schijnt altijd weer het gecompliceerde en het onmogelijke op te willen zoeken. Als ik alleen maar denk aan de huwelijkscadeaus die de menschen elkaar geven. Piet heeft van zijn chef een rookmeubel gekregen ter gelegenheid van ons huwelijk. Ik weet niet of U een rookmeubel kent; het is een speciaal ontworpen meubel om het rooken zooveel mogelijk te ver aangenamen. Het is een zwaar verchroomd kunstsmeedwerk waar aan alle kanten van alles aanhangt, zooals aschbak, lucifersstandaard, schemer lamp, courantenhanger, enz. enz., te veel om op te noemen. Het is natuur lijk extra voordeelig om zooveel cadeaux tegelijk te krijgen, en Piet was er ook erg dankbaar voor en zette het ding op zolder nadat de baas op PAG. IS DE GROENE No^JMO bezoek bij ons was geweest. En er staat mér op zolder, hoewel dat uit luchtbeschermingsoogpunt minder gewenscht is. Er staat een groen gebaksstel dat qua kleur overal bij vloekt. Er staat een smaakvolle paraplubak; er liggen twee presenteerblaadjes, acht vazen en por tretlijstjes, een suikertang, een vleeschmolen, een radiotafel, enz. enz. De andere helft van de huwelijkscadeaux hebben we op discrete wijze in de diverse winkels geruild in zoo verre dat mogelijk was. En nu schaam ik me te moeten bekennen dat er nog veel te veel overbodige dingen in onze kamers staan, niet alleen cadeautjes van dierbare vrienden of familieleden, maar ook souvenirs aan vrijwel ver geten reizen. Ik vraag me af wat Robinson Crusoëmet al die dingen ge daan zou hebben. Natuurlijk zou hij geen souvenirs van zijn reis noodig hebben zoolang hij op zijn eiland zat maar zoolang hij op zijn eiland zat moet hij wel de ideale huishouding gehad hebben. Al die pulletjes en prulle tjes en snuisterijen, die elke dag maar weer afgestoft moeten worden, al die uiterst gespecialiseerde huishoude lijke voorwerpen die elk misschien drie maal per jaar gebruikt worden en die maar in de weg staan, ik wou dat ik ze kwijt was. Ik ga er nog van droomen: van een augurkjesmolen, een suiker weger, een bouillonthermometer, een linkerschoenveterkoelkastje, een eierlepelaf droogdoekhisjesvanger, een zich zelf oprollende zoldertraplooper, een indirect verlichte druivenschaar met pitjessorteerder, een bruinbroodrooster met verstelbare lunchmuziek. Ik ga er van droomen, en ik ga er van droo men dat ik al die dingen moet afwasschen, afstoffen, oppoetsen, tot in het oneindige. BARBARA WE ZOUOEN NOOIT ZO GELUKKIG GEWORDEN ZIJN We maakten samen. altijd lange wandelingen, maar Frans bleef slechts een vriend voor me. . . . Tooi vertelde Elly mij, dat ik een. "vermoeide huid had. . . . en raadde mij TOILET ZEEP aan als het beste schoonlieidsmiddel. , vr Frans merkte cd g&uw, dat ik er aantrekkelijker ging uitzien -en. ..hij begon van mij te houden. Nu lijn we al jaren gelukkig getrouwd ! Een aantrekkelijk meisje maar een teint, dat ze heeft!" Toch zijn juist die vermoeide gelaatstrekken en vlekjes die haar charme bederven, gemakkelijk te verhelpen. Een' vermoeide huid" vraagt om dagelijkse verzorging met Lux Toilet Zeep. Het zachte, blanke schuim van deze zuivere zeep dringt diep in de poriën van de huid en wekt deze op tot nieuwe werkzaamheid. Lux Toilet Zeep eeeft U nieuwe jeugd en schoonheid! tegen MMOIIDC HUID TOILET ZEEP LTZ 170-075 , Nicolaas rijdt lang dit jaar! Tenminste... Uw St. Nicolaas, wanneer Uw geschenk een Boldoot-geschenk is. Een Óacon Eau de Cologne of béter nog, zoo'n mooi Boldoot-étui met heerlijke zeep n (natuurlijk) Eau de Cologne erin... dat is een Sinterklaasgeschenk, dat heel lang duurt! Waar voor men U maanden later nog, extra dankbaar zal zijn! Ons St. Nicolaas-feest is cht Hollandsen ... Iaat Uw geschenken het óók zijn! Geef iets van Boldoot! IMPÉRIALE vanaf 35 ct. - VÉRITABLE vanaf 25 et. Eau de Cologne NEDERLANDSCH FABRIKAAT.