an het oude Europa \ i' doen we. Ik voel het in m'n ooren. Ver is de tocht. .Koud is het en grijs vliegen de luchten over de heu vels. Vele plaatsjes passeeren wij; wachtposten zien nieuwsgierig in de bus. Daar is Vaals. De wind giert. Ik stap uit, op een pleintje, keer mij om: Heil Hitler !" Bloedrood, met het hakenkruis er midden in, wappert de Duitsche vlag mij vriendelijk tege moet: Douane", Halt! Zolll". Slagboomen: hier Holland, daar Duitschland. Er tusschen het nie mandsland der douaneposten. Ik geef mij echter met deze eene nationale tegenstelling niet tevreden. Fockingstube", Hollandischer Kaffee", Wohnung zu vermieten" in een stijgende dorpsstraat is mij niet voldoende. Ik ga de klimmende straat langs. Rechtsom. De wind huilt me tegemoet. De weg kron kelt. Ik kronkel mee en hijg tegen heuvel en storm. Na de laatste huizen en de kerk slaat het landschap wijd open: ver zie ik in het Duitsche land. Het is óók groen. Aken's kerken en fabrieksschoorsteenen stijgen er uit op. Mijn weg krijgt een sterkere hel ling. Voorbij Hotel Bellevue" verdwijn ik ( Fussweg zur deutschen Grenze") in het bosch, waar de wandelweg trapsgewijs stijgt, de autoweg met groote bochten zich slingert. Daar ligt een uitkijktoren. Buiten adem kom ik bij den toren en het onontbeer lijke café. Een monument voor twee gevallen vlie gers. Naar het Drielanden-punt ?" Volgt U het paadje. Acht minuten". Het ziet er hier uit naar touristenverkeer. Ik wandel over het boschpad. Het naderen van een grens raakt diepere dingen in mijn geest; een grens is zoo sterk verwant met déGrens. Trouwens in mijn geval zou het ook niet zoo veel verschil maken. Pas op ! Waar ben ik ? Is dit nog de grond waar eens mijn wieg op stond of zou ik reeds verdwaald zijn naar het land waar dan eens mijn graf zou zijn? De wind scheert de toppen van de denneboomen. Er is hier niemand. Eenzaam ben ik, ver weg van menschen, van Nederlanders. Ik ben toch niet verdwaald ? Neen ! Daar slingert zich een rustieke prikkeldraad versperring door het woud; het is als tot ijzeren prikkelt j es geworden afscheidingskruisjes op een landkaart. Hier is Nederland, daar is Duitschland. De Duitschers verliezen aan ons nog al wat bodem. Hun hekje staat wel een halven nieter van de chte grens, die met steenen in den grond is afgebakend. Hup! Nou ben ik in Duitschland!" En: Hup! Nou ben ik weer in Holland!" Dit is kinderlijk. Hemel! Niet schrikken. Doe, of j e niets ziet l Vlak naast mij, aan den anderen kant van het hekje staat een patrouille veldgroene of veldgrijze Duit sche soldaten naar mij te loeren. Ik doe misschien ook gek. Ze zullen toch niet schieten? Ontvoe ringen? Venlo? Doen of je het gewoon vindt, of je niets merkt. Ik loop door, langs het prikkel draad en het weggetje. Gelukkig, daar is een open plaats met een ververschingstentje ! Het is gesloten. Maar het is weer de civilisatie. Ik ben in Holland ! M.V. ARNHEMSCHE HYPOTHEEKBANK VOOR NEDERLAND HYPOTHECAIR KAPITAAL BESCHIKBAAR De Directie: Mr J. F. VERSTEEVEN?Mr. H. O. VAN EVEEDINGEN In den Wilhelminatoren" bij het Drielandenpunt" kan men prentbriefkaarten koopen. Links: represen tanten van Duitschland, Moresnet, Nederland en België. Rechts: Uitzicht von den Wilhelmina toren" af op het stadje Vaals; het weggetje rechts op de foto is de scheiding tusschen Nederland en Duitschland HIER is nu het Drielandenpunt". Vroeger waren het er vier; toen was er nog Moresnet, maar dat schijnt nu niet meer te bestaan. Het is na den vorigen.oorlog in Belgiëopgelost. jDaar is een steenen grenspaal. Dat is het" punt. Adieu, Europa van losse landen. Je gaat verdwijnen. Op den eenen zijkant van de paal staat: N", dat is Nederland, op gindschen kant een B", Belgiëen daar een.... Interessant, was?" Wat? Ach, de soldaten.De patrouille is mij gevolgd, het prikkeldraad langs. De luitenant, met z'n kijker en z'n stalen helm staat naast mij, aan zijn Duitschen kant van het prikkeldraad. Dat mag hij, op zijn kant, den derden, staat de D": Duitschland. Tja", zeg ik komisch ! Drei Grenzen ! Und eigentlich so berflussig!" Thema van dit Kerst nummer. Wat zegt Duitschland daarover? berflussig? Nein, mein Lieber (en dat alles met Berlijnsch accent), was zusammen jehört, jehört zusammen. Ihr Hollander, seit anstandije Leute, aber mit Negern zusammen.... Nee, das möchte ich denn doch lieber nich !" Dat neger" slaat natuurlijk op de Franschen. Ik probeer nog te sussen, opdat onze Pan-Europeesche plannen niet al in den kiem gestikt worden. Wer spricht von Negern? Aber Europa! Das ist doch eine Kultur!" Nee ! Was bodenstandig ist, jehört zusammen ! Schon von wejen der Sprache !" Maar zijn argwaan is gewekt. U spreekt toch goed Duitsch? Komt U uit Duitschland?" Ik zing den lof der goede Hollandsche scholen". En van het een komt het ander. Voor jullie is het niet makkelijk, nou, hè?" Das war schon einmal, in '14", stel ik hem ge rust. Hij is zoo'n braaf manneke, voorbeeldig opge voed door Dr. Goebbels, op wien hij ook een beetje lijkt. Nee, mooi is hij niet. Zijn mannen blijven eer biedig op een af stand j e staan, of ze dwalen als stomme woudloopers schuw door het natte bosch. Een beetje beangstigend vind ik het wel. Ik leun, in de kou, van m'n eene been in Holland, op m'n andere in België. Beurtelings roep ik zoo de bescherming in van Koningin Wilhelmina en van koning Leopold. Als U om de paal heenloopt, bent U in drie landen geweest, in n seconde." Maar ik denk er niet aan Duitsch grondgebied te schenden. Maar Holland heeft het nu extra moeilijk ! Met die blokkade. Het zal nu wel stil in Amsterdam zijn, hè?" Ik zeg, dat Rotterdam er erger onder lijdt. Maar hij moet zich vooral geen zorgen maken. Het komt echter al: Nou, jullie weten tenminste, aan wien je het te danken hebt!" Moet ik dat van Chamberlain laten zeggen ? Nee, als er op Chamberlain gescholden moet worden, zal ik het zelf doen. En dus verdedig ik Engeland. PAG. 7 DE GROENE No. 3263 Wieso? Jullie Führer verbreekt zijn verdragen! Als hij na München zijn woord gehouden had...." Unser Führer heeft zijn woord gehouden. Maar de Engelschen zetten de Tsjechen tegen de Duit schers op. En de Polen? Ik heb een jongen hier, die heeft zelf gezien, hoe ze vijfhonderd Duitschers den Kehl abjeschnitten und den Bauch aufjeschlitzt haben !" En dat wilt U verdedigen? Jullie Hollanders gelooft altijd iedereen anders maar nooit ons!" ,Dat komt, omdat jullie Propagandaministerium veel meer onwaarheid vertelt dan alle anderen bij elkaar." Maar onze woordenstrijd wordt wat te vurig en hij is goed gewapend en dus kom ik weer op de groote politiek. Rusland's opdringen naar Finland. Kenn' ich. War früher dabei als wir in Finland aufjeraumt! Maar ze hebben zich verkocht aan het Engelsche en Amerikaansche geld en ze hebben Duitschland's hand geweigerd." De wind waait verwoed over dit hoogste punt van Nederland; 322*/% Meter boven A.P. Regendruppels slaan uit de vliegende wolken. En ondanks koude en nattigheid sta ik hier een federatief Europa te bepleiten. Diesteen met drie landen is ook te gek. Maar die luitenant aan den anderen kant van de prikkeltjes ook. Inderdaad, dat prikkeldraad is symbolisch. We kunnen het niet eens worden. Maar ik blijf en praat over: Italiëals bondgenoot, Frankrijk (?dat doet maar zoo'n beetje mee. Die willen niet".) den Balkan, den oorlog ter zee, het doffe gebons en getik der kanonnen en mitrailleurs dat ik hoor (?dat komt niet van het front, dat zijn oefeningen"), over den zelfstandigheidszin van het Tsjechische volk (?dat is geen volk). Enhoewelmijn voeten koud worden, worden wij het niet eens. En dus scheiden wij, vóór de ruzie, als goede vrienden. Viel Verjnügen," zegt hij. En ik: Auf Wiedersehen !" IN den wereldberoemden Wilhelminatoren" van den dikken, maar ijdelen St. Stubach drink ik slappe koffie. Hij geeft me zijn gids", waarin ik veel schoons vind, o.a.: En 't Vaalser schoon, entour en kom Wat kan het elk bekoren, En trekt het telkens drom op drom Niet herwaarts, nieuwgeboren? Met nam' als zomerzonne lacht En 't blaae azaur komt prijken Als faunaweelde en zomerpracht Het toppunt hier bereiken.... Dan daal ik weer af. Ik dwaal door het stadje, stuit op prikkeldraad dat een straat in tweeën deelt, staar naar het hakenkruis, zie daar de militairen ijverig heen en weer loopen en kruip, koud, maar tevreden, weer in de blauwe bus. Maastricht in den avond. Een trein door nacht en regen. Drie uur ! En ik kom weer thuis, in Amsterdam, betrekkelijk ver van het Drielandenpunt. Maar hoe ver van een Vereenigd Europa?