Hoe Finland zich verdedigt Een militaire balans door een Amerikaansch t ooggetuige } HET is nu al meer dan twee maanden geleden, dat Sowjet-Rusland Finland binnenviel. Het was zonder twijfel de bedoeling van de Sowjet-Unie om Finland in een Blitzkrieg" te verpletteren. Dit is niet gelukt. De Russen zijn enkele km. op de Karelische landengte gevorderd naar zij worden aan gene zijde van Viipuri (Viborg) tegengehouden. Hier wordt dagelijks hevig gevochten, maar het Roode Leger heeft tot 'dusver de Mannerheim-linie niet weten te forceeren. De Russen zijn het hooge Noorden binnengevallen, maar ze hebben er geen groote militaire successen geboekt en het schijnt dat hun offensief vastgevroren is door de strenge koude. Op de wespentaille" van Finland hebben ze een maand geleden n der grootste nederlagen van de geschiedenis geleden en ze kunnen hier voorloopig geen aanval meer ondernemen. Meer naar het Zuiden, maar nog benoorden het Ladogameer, hebben de Finnen eenigen tijd den oorlog op Sowjet-gebied overgebracht, en ondanks eenige recente tegenslagen is er van een doorbreken van hun linies geen sprake. DE Russen brengen dus zeer weinig tot stand in vergelijking met wat men van hen verwacht had, en de Finnen blijken een verbazingwekkende weerstand te bieden. Maar niettegenstaande men een groot vertrouwen in de toekomst in alle rangen van het Finsche leger ontmoet, verkeert het land in doodsgevaar. Officieren en manschappen uit de eerste frontlinies achten op basis van wat de Russen tot nog toe gepresteerd hebben, n Fin gelijk aan tien Russen, en ze schatten, misschien een weinig overdreven, dat de verliezen van beide partijen zich verhouden als i : 20. Het is een moedig leger dat op de bevroren vlakten tegenover de Russen staat, maar ook een vermoeid leger. Wat de Finnen het hardst noodig hebben, zijn mannen om hen te vervangen. Het meerendeel van de Finsche troepen is al meer dan twee maanden onafgebroken aan het front. Er zijn eenheden waarvan de mannen reeds zestig dagen actieven dienst hebben onder zeer moeilijke omstandigheden en bijna zonder slaap. Toch kunnen de Finsche legerleiders deze mannen uit de eerste linies niet terug laten gaan met verlof om uit te rusten. Er zijn er te weinig. Zooveel mogelijk rust wordt gegeven, door de mannen die reeds langen tijd in de eerste linies hebben gevochten over te plaatsen naar rustiger sectoren en ze te vervangen door anderen wier taak minder zwaar is geweest. Maar de troepen aan het front hebben meer dan dat noodig. Vrijwilligers uit Zweden komen nu aan. Hoevelen weten we niet. Er zal echter plaats voor allen zijn die gezonden worden. Of het Finsche leger op deze wijze verlost zal worden uit zijn grootste moeilijkheden, staat echter te bezien. De Finnen hebben ook meer munitie noodig, speciaal vliegmachines (ook piloten zijn zeer gewenscht) en artillerie. Na twee maanden oorlog houden zij met bewonderenswaardige energie en hardnekkigheid stand, maar men hoopt dat hulp zal worden geboden voordat zij door de overmacht zullen worden verpletterd. W \A/AT is nu de oorzaak van het Russische falen ? * V V Hoe komt het dat het Roode Leger met ander,f half millioen soldaten, een reserve van meerdere ? millioenen, met zijn groote hoeveelheden materiaal, geen voortgang maakt tegen een land dat slechts een vlek is vergeleken bij de kaart van SowjetRusland? Zooals zoovele anderen die het FinschRussische front bezocht hebben, heb ook ik alle parades in Moscou gezien, en gedurende de laatste vijf of zes jaren vormde het militair machtsvertoon het hoogtepunt van. Tienduizenden soldaten trokken voorbij, terwijl een vloot van bommenwerpers boven hen donderde en honderden tanks en ander oorlogs materiaal voorbijsnelde. Van de troepen die voorbijmarcheerden, realiseerde men zich dat zij de keurtroe pen van de Sowjet-Unie waren. Deze jonge mannen, leden van de Communistische partij, zagen er voor treffelijk uit. De tanks, van kleine wagentjes tot gigantische land-slagschepen, maakten den indruk, onoverwinlijk te zijn. De vliegtuigen verduister den den hemel. De Sowjetregeering beroemde zich er op dat haar leger het meest gemechaniseerde in de wereld was. De geheeleSowjet-pers juichte over de onover winlijkheid van het Russische leger. Stalin ver klaarde, en zijn hoogwaardigheidsbekleders en journalisten herhaalden het jaren lang, dat de Sowjet-Unie geen meter buitenlandsch grondgebied begeerde, maar dat het tot in den dood zou vechten wanneer iemand het zou wagen een voet op Sowjetgrondgebied te zetten. De indruk van buitenlandsche waarnemers in Moscou was, dat dit gemeend was, gedeeltelijk hierom, omdat Rusland met zoo groote binnenlandsche moeilijkheden te kampen had, dat het nooit een aanvalsoorlog tegen een andere mogendheid zou kunnen voeren, en gedeel telijk ook omdat Rusland zelf nog nooit met succes was aangevallen. Het kwam nooit in ons op, dat Rus land Finland of welk ander klein Baltisch land den oorlog zou verklaren; en toch heeft het dat gedaan, en heeft het tot dusver op alle hoofdpunten verliezen geboekt. Wat zijn de oorzaken van deze neder lagen? Een hiervan is natuurlijk de onverwacht groote tegenstand van de Finnen. Een tweede reden is het fantastisch-chaotische distributiesysteem van het Sowjet-regime. Een derde reden is de kinderlijke eerbied van de Sowjets voor alles wat gemechaniseerd is, en bovenal is in dit verband van groot balang het effect van de zuivering" van 1937, die in het Roode Leger en in het geheele Sowjet-systeem plaats vond. M ;t andere woor den: het bestaande tekort aan kundige leiders ver klaart de tegenslagen van het Roode Leger. OM op deze laatste woorden verder te gaan: de zuivering in het Roode Leger vernietigde het geheele opperbevel met aan het hoofd maar schalk Toechatjewski, vice-volkscommissaris tran defensie, en vernietigde bovendien 80 %, zoo niet meer, van alle officieren. Terzelfder tijd werd het leger onder Stalin's directe politieke contról; gebracht door de herinvoering van het leger commissarissen-systeem, waardoor de legercom mandanten overgeleverd werden aan de genade van partijleden, die ofschoon ze geen leden waren van Gepoe, precies hetzelfde werk deden. J.l. Augustus was de toestand van de Russische burgerbevolking, in vredestijd, die van de bevolking van een verslagen land aan het einde van een langen en uitputtenden oorlog. En een maand later, toen het Roode Leger gemobiliseerd werd om het sterven de Polen binnen te trekken, liep het voedseldistributiesysteem in Moscou volkomen spaak. Dat het reeds een probleem was om te voorzien f BIJ DE AFBEELDINGEN 'j [ Links: Een Finsche skipatrouille komt op een pleister- i | plaats aan. \ Rechts: Geëvacueerde boerenvrouwen op een pauze \ tijdens hun tocht. in de dagelijksche behoeften van het volk in vredes tijd, blijkt wel daaruit dat het land een angstigen tijd tegemoet gaat nu het leger tijdens een veldtocht moet worden voorzien, zelfs al opereert het zoo dicht bij huis als in Finland. Dit voorzienings probleem en de vrees dat Finlands minieme lucht macht misschien Leningrad zou bombardeeren, wanneer de Sowjetvliegtuigen door zouden gaan met het bombardeeren van Helsinki, geven mis schien een verklaring voor het feit dat de Sowjetluchtmacht niet en masse de Finsche hoofdstad is komen bombardeeren. De Sowjet-Unie heeft altijd een belangrijk tekort gehad aan speciale benzine voor vliegtuigen, en het Roode Leger moet zeer spaarzaam met de waardevolle benzine omgaan. Wat de tanks betreft, deze zagen er zoo onover winlijk uit op het Roode Plein te Moscou, en de Russen zelf dachten ook dat ze dat waren. Nu blijken ze zeer kwetsbaar te zijn voor een vijand die besloten heeft zijn grondgebied te verdedigen. Het Finsche front is letterlijk bezaaid met deze moderne jaggernauten, en wanneer men hun deuren opent, grijnzen u de geraamten van de verbrande bemanning tegen. HET is aan geen twijfel onderhevig dat Stalin de Finnen heeft onderschat toen hij de opmarsch in hun land beval. En zoodoende waren de eerste Russische troepen waar de Finnen tegen over kwamen te staan, koloniale soldaten, mannen uit Centraal Azië. Sindsdien zijn betere troepen ingezet. Ik heb met enkele mannen van deze betere troe pen gesproken, gevangen genomen door de Finnen, aan het Karelische front. Uit hun verhalen kon men opmaken dat zij met tegenzin opgerukt waren tegen een vijand waarvan men hen verteld had, dat hij hen zou folteren als hij hen gevangen genomen had; zij waren tot den aanval overgegaan onder de bedreigingen van officieren die hen neer mochten schieten als ze geen vorderingen maakten. Deze mannen hebben niets weg van het zelfbewuste leger dat we in Moscou zagen. Hun moreel is zoo slecht en de brieven die man op hen gevonden heeit, geven zoo'n droevig beeld van ontevredenheid, dat men zich afvraagt hoe Stalin dit avontuur kan voortzetten zonder dat een instorting zal volgen. Niemand echter die Rusland in het verleden heeft gekend, gelooft dat het geheel en al zal instorten, om de eenvoudige reden, dat het reeds jaren aan zeer groote spanningen blootstaat. En nog is er niets gebeurd. De Finnen weten dit beter dan welk volk in de wereld ook. Vandaar dat zij bevreesd zijn dat zij het op den duur toch te;en den kolos moet n opgeven. De Finn°n mogen zoo dapper zijn als David, de Russen zoo log als Goliath, slingerst:en:n heb ben veel aan militaire waarde ing' boet.... HAROLD DENNY PAG. 5 DE GROENE No.3272