Een man staat in den weg PAT HOBBY kon altijd de studioterreinen opkomen. Hij had er vijftien jaar los of vast gewerkt de laatste vijf jaar meestal los en de meesten van de studiopolitie kenden hem. Als lastige dienstkloppers hem om zijn studiokaart vroegen, kon hij er in komen door Lau, den personeelchef, op te bellen. Pat was negenenveertig. Hij was een scenario schrijver, maar hij had nooit veel geschreven, zelfs niet alle oorspronkelijke romans" gelezen, waaruit hij zijn scenario's bewerkte, omdat hij pijn aan zijn hoofd kreeg van veel lezen. Maar in den goeden, ouden, zwijgenden tijd, kreeg je van iemand wel een intrigue en een prettige secreta resse en dan stortte je zes of acht uur per week Filmmateriaal" over haar uit. Ik heb een staat van dienst als de beste," zei hij tegen Jack Berners. Al wat ik noodig heb is een idee en met iemand te werken, die eenige notie heeft." Hij had Jack te pakken gekregen buiten het productiekantoor toen Jack ging lunchen en ze liepen samen naar het hoofdkantoor. Breng mij een idee," zei Jack Berners. We kunnen niet met geld smijten. We kunnen iemand geen vast salaris geven als hij geen idee heeft." Hoe kan je ideeën hebbenals j e geen vast salaris hebt?" vroeg Pat en toen voegde hij er snel aan toe: Nou ja, ik heb de kiem van een idee waarover ik je bij de lunch alles zou kunnen vertellen." Onder de lunch zou hij toch wel iets kunnen be denken. Maar Jack zei vroolijk: Ik heb al een afspraak voor den lunch, Pat. Werk het uit en stuur het, hè?" Hij vond het wreed van zich zelf, omdat hij wist dat Pat niets uit kon werken, maar hij had zelf ge zeur met scenario's. De oorlog was juist uitgebro ken en elke producent wilde zijn loopende films laten eindigen met een held, die naar den oorlog gaat. En Jack Berners vond, dat hij daar het eerst aan gedacht had voor zijn eigen film. Werk het dus maar uit!" Toen Pat niet antwoordde keek Jack naar hem hij zag een soort geslagen ellende inPat's oogen, die hem deed denken aan zijn eigen vader. Pat had geld gehad voor Jack nog afgestudeerd was, met drie auto's en een liefje tegenover elke garage. En nu zagen zijn kleeren er uit, alsof hij ze drie jaar geleden tweedehands gekocht had. Neus eens rond en praat wat met een paar van de scenarioschrijvers hier," zei hij. Als je een van hen voor je idee kunt interesseeren, stuur hem dan maar naar mij toe." Ik heb het land er aan een idee weg te geven zonder vaste betaling," bepeinsde Pat pessimistisch. Die jonge broekies halen je je hemd van je lijf." Ze waren bij de deur van het hoofdkantoor. Veel succes, Pat. En we zijn tenminste niet in Finland." Wees jij vooral maar blij," mompelde Pat. Ze zouden je harakiriën." MAAR wat nu? Hij liep verder en dwaalde door het gebouw met de auteurskamers. Bijna ieder was gaan koffiedrinken en zij die er waren kende hij niet. Er waren aldoor meer onbe kende gezichten gekomen. De laatste deur in de gang was van een man waar hij het land aan had. Maar hij wilde ergens even kunnen zitten en dus deed hij de deur open met een klop. De man was er niet alleen zat er een erg knap, teer meisje, te lezen. Ik geloof, dat hij niet meer in Hollywood is", zei ze in antwoord op zijn vraag. ,,Ik kreeg zijn bureau maar ze vergaten mijn naam op de deur te zetten." Schrijf je hier scenario's?" vroeg Pat verbaasd Ik probeer het." Je moet zien, dat ze je een proefopname geven." Wat lees je?" Ze liet het hem zien. Mag ik je een tip geven," zei hij. Zoo krijg je nooit de ziel uit een boek." Oh." Ik ben hier al jaren. Ik ben Pat Hobby?ik heb er verstand van. Geef dat boek aan vier of vijf ken nissen te lezen. Laat ze je vertellen wat ze er van over gehouden hebben. Schrijf het op en je hebt een film, begrijp je?" Het meisje lachte. Nou, dat is een heel, heel oorspronkelijk advies meneer Hobby." Pat Hobby," zei hij Mag ik hier een minuutje wachten? De vent dien ik zoek is gaan lunchen." Hij ging tegenover haar zitten en nam een geillustreerd tijdschrift op. Oh, dat moet ik aanstrepen," zei ze ineens. Hij keek naar de bladzijde,die zij aangeteekend had. Het liet zien het inpakken en verzenden van schil derijen van een of ander museum in Europa. Wat wil je daarmee beginnen?" vroeg hij. Nou, ik geloof dat het dramatisch zou zijn als er een oude man bij stond, terwijl ze die schilderijen inpakken. Een arme, ouwe man, die probeert een baantje te krijgen. Maar ze kunnen hem daarbij niet gebruiken, hij staat ze in den weg, zelfs geen gced kanonnenvleesch. Ze hebben sterke jonge menschen noodig in de wereld. En dan komt uit, dat hij de man is, die jaren geleden de schilderijen maakte." Pat overwoog. Het is goed, maar ik heb er niets aan," zei hij. 't Is ook niet zoo belangrijk, misschien een goede short." Heb je geen goede filmideeën? Ik heb hier overal mijn relaties." Maar ik heb hier een contract." Gebruik een andere naam." Haar tdefoon girg. Ja, Priscilla Smith," zei het meisje. Na een oogenblik keerde zij zich om naar Pat. Wilt U mij excuseeren. Het is een priv gesprek." Hij begreep het en ging naar buiten en liep de gang door. En toen hij een kantoor vond, waar geen naam op stond ging hij naar binnen en viel in slaap op de canapé. LATER op den middag ging hij naar de wacht kamer van Jack Berners. Hij had een idee van een man die een meisje ontmoet in een kantoor en hij denkt dat ze een steno-typiste is, maar het blijkt, dat ze een schrijfster is. Maar hij engageert haar toch als steno-typiste en ze reizen naar de Zuidzee. Het was een beginnetje, het was iets om Jack te vertellen, dacht hij, en, Priscilla Smith beschrijvend kon hij een oud gegeven op poetsen dat hij al jaren niet meer gezien had. Ja, hij wist wel, hoe hij met die jongens moest omgaan, als hij ze maar te pakken kon krijgen met iets om ze te vertellen. Meneer Berners nog bezig?" vroeg hij al voor de vijfde maal. Ja meneer Hobby. Meneer Bill Costello en meneer Bach zijn bij hem." Hij dacht snel na. Het was halfzes. Vroeger was hij vaak zoo maar naar binnen geloopen en had hij een idee verkocht, een idee, goed voor een paar dui zend, omdat het juist het goede oogenblik was als ze moe waren van wat ze net aan het doen waren. Hij liep ongeduldig naar buiten en naar een andere deur in de hal. Hij wist, dat die door een badkamer recht in het kantoor van Jack Berners uitkwam. Hij nam een kort besluit een waagde het. ....En dat is nu mijn idee," concludeerde hij vijf minuten later. Het is alleen maar een flits niet iets echt uitgewerkts, maar als je me een bureau en een secretaresse geeft zou ik in drie dagen iets voor je op papier kunnen hebben." Berners, Costello en Bach hoefden elkaar niet eens aan te kijken. Berners sprak voor allemaal toen hij duidelijk en vriendelijk zei: Dat is gén idee, Pat. Ik kan je daarvoor geen vast salaris geven." Waarom werk je het voor je zelf niet uit," stelde Bill Costello voor. En laat het ons dan zien. We zoeken ideeën vooral over den oorlog." Je kan nu eenmaal beter denken als je betaald wordt," zei Pat. Het was stil. Costello en Bach hadden met hem geborreld, gepokerd, gefuifd. Ze gunden hem wer kelijk graag vast werk. De oorlcg, hè?" zei Pat peinzend. Alles is nou oorlog, het doet er niet toe wat iemand vroeger al gepresteerd heeft. Weet je waar het me aan doet denken? Het doet me denken aan een bekenden schilder die voorbij is, een man, die in den weg staat." Hij liep warm over zijn eigen opvattirg van zich zelf, ...maar al dien tijd zijn ze bezig zij n eigen schilderijen weg te ruimen als de dingen, die het waardevolst zijn om te redden. En ze willen hem niet eens laten helpen. Daar doet het me aan denken". Dat is niet zoo'n kwaad idee," zei Bach in ge dachten. Hij keek de anderen aan, Vind je niet? Op zichzelf?" Bill Costello knikte. Heelemaal niet slecht. En ik weet ook, waar we het in zouden kunnen gebruiken. Precies aan het eind van de vierde scène. We hoeven dan den ouden Ames alleen maar in een schilder te veranderen." Ik zal je er twee weken op engageeren," zei Berners tegen Pat. Tegen twee-honderd-vijf tig." Twee-honderd-vijftig !" zei Pat verontwaardigd. Weet je wel, dat er een tijd was, dat je me tien maal zooveel betaalde !" Dat was tien jaar geleden," herinnerde Jack hem. 't Spijt me wel. Dat is het beste wat ik nu voor je kan doen." Je laat het me net zoo voelen als die oude schilder...." Maak het niet te tragisch," zei Jack, terwijl hij glimlachend opstond. Je bent in vasten dienst!" Pat ging vlug de kamer uit met zelfvertrouwen in zijn oogen. Twee-honderd-vijftig dollar dat zou een maand lang den druk van hem afnemen en van twee weken kon je er drie maken, soms vier. Hij verliet de studio trotsch door den hoofdingang, terwijl hij even stopte bij de drankwinkel voor een halfmaatje om mee naar zijn kamer te nemen. Om zeven uur was alles zelfs nog prettiger. Morgen zou hij een uitstapje maken als hij een voorschot kon krijgen. En vanavond, vanavond moest er iets f eestelijks gaan gebeuren. Met een plotseling gevoel van plezier ging hij naar de tele foon in de hal beneden, belde de studio op en infor meerde naar het t?lefoonnummer van juffrouw Priscilla Smith. Hij had in jaren niet iemand ont moet, die zoo knap was. In haar flatje sprak Priscilla Smith nog al kortaf in de telefoon. Het spijt me heel erg," zei ze. Maar het is me volkomen onmogelijk. Nee, de heele rest van de week ben ik ook bezet." TOEN ze ophing zei Jack Berners vanaf de canapéWie was dat?" Oh, een man die mijn kantoor binnenkwam" ze lachte, en hij raadde me om nooit het boek te lezen, dat ik aan het uitwerken was." Moet ik je gelooven?" Natuurlijk! Ik kan me zelfs direct zijn naam herinneren. Maar eerst wil ik je een idee vertellen, dat ik van morgen gehad heb. Ik keek naar een foto in een tijdschrift waarop ze kunstwerken aan het inpakken waren in de Tate Gallery in Londen. En toen dacht ik...." F. SCOTT FITZGERALD LITTHAUER? MAGENBITTER ? PAG. 16 DE^GROENE No. 3275