MJ>* U*- L» U>J MÜMCHtfAÜStNjs-, MIJN neef Baron Goudknots vierde dezer dagen een van zijn vele herdenkingsfeesten. Wat hij herdacht kan ik mij niet meer precies herinne ren, het doet trouwens weinig ter zake. Op dat feest heb ik aan mijn neef een uitermate passend geschenk gege ven. Hij had er over geklaagd dat hij zoo slecht trappen kon loopen, en dat zijn schuilkelder hem daarom niet meer beviel. Wat was nu eenvoudiger voor mij dan hem een bovengrondschen schuilkelder te geven? Daarbij komt dat hij een hartstochtelijk kaas-kenner is; aan zijn ontbijt reeds moet hij de keus uit twintig soorten hebben, wil zijn verdere dag niet bedorven zijn. Want zijn maag kan niet meer bedor ven worden, dat heeft hij van mij ge leerd. Het verband tusschen schuil kelders en kaassoorten moge oogen schijnlijk zeer fictief zijn, maar op den feestdag bleek dit een aangename reali teit. Om te beginnen liet ik een van de vijvers op het landgoed van mijn neef leegpompen en vervolgens met melk vullen die ik van mijn veestapel betrok en met tankwagens had laten vervoe ren. Ik had mijn personeel een dag vrij gegeven opdat zij op den vijver konden roeien, wat zij met veel ambitie deden. Sommigen gingen zwemmen en speel den melk-polo. Tegen het vallen van den avond was de vijver gekarnd en kon met het kaasmaken begonnen worden, dat op een even snelle als ongewone wijze geschiedde. Op den feestdag was de kaas klaar, zij besloeg het heele weiland naast den vijver en had een hoogte van circa twaalf meter. Mijn neef Baron Goud knots was diep onder den indruk toen ik hem mijn geschenk toonde. En zijn verbazing steeg ten top toen ik hem door een kleine opening de kaas binnenvoerde. Want het was een Zwitsersche kaas met zeer groote gaten die stuk voor stuk uitmuntend als schuil kelder dienst konden doen, vooral om dat de kaas onmogelijk gebombardeerd zou kunnen worden. Want als een vliegenier de kaas in haar vollen om vang zou ontwaren moest hij wel met schrik veronderstellen dat hij slechts op enkele meters hoogte vloog, om dat hij haar zoo groot zag, en naar hoogere luchtlagen de wijk nemen. Terwijl ik dit alles aan mijn neef ver telde, liet ik hem andere gaten zien, die ik als weivoorziene wijnkelders had laten inrichten. Want kaas en wijn hooren bij elkaar. Mijn neef was het hier omtrent met mij eens, en weldra zaten wij samen genoegelijk te drinken en kaas te eten. Op weg naar den uitgang bleken wij hopeloos verdwaald te zijn. Mijn neef was de wanhoop nabij; ik echter niet. Hoewel het niet waar schijnlijk was dat we van honger en dorst zouden omkomen, was er iets anders dat ons bedreigde. Dat was de penetrante geur die ons de ademhaling bemoeilijkte. Er bleef ons n reddingsmogelijkheid over, en deze had ik voor zien. Ik haalde uit mijn binnenzak een fleschje Vieille Maison de Münich" te voorschijn, mijn voortreffelijk priv apéritif. Wij dronken samen het flesch je leeg en bespeurden beiden een ongewonen eetlust. We begonnen verwoed te eten en verloren elkaar zoodoende uit het oog. Tegen middernacht kwam ik buiten. Weldra kwam mijn neef uit de kaasresten te voorschijn. Toen we elkaar zagen, begonnen we hartelijk te lachen omdat we zagen hoe dik we geworden waren. Van de kaas was niets anders dan een paar korsten over. Mijn neef Baron Goudknots en ik waren zóó dik, dat wij niet in eikaars buurt konden komen met onze hoofden. We moesten dan ook luid schreeuwend met elkaar spreken, en gingen een weddenschap aan wie het eerst thuis zou zijn. Ik wist namelijk dat hij niet meer zou kunnen loopen, wegens zijn dikte. Ik heb de weddenschap met glans gewonnen, al heeft het me moeite ge kost. Nu eens liep ik op mijn voeten, dan weer op mijn handen; langs de lanen wist ik mij al rollende voort te bewegen door mij aan de boomen voort te trekken. Dat ik de weddenschap won, vond zijn oorzaak in het feit dat ik veel meer gaten dan mijn neef opgegeten had. De aanwezige gasten die zich over onze langdurige afwezigheid ernstig ongerust hadden gemaakt, verwelkom den mij van ganscher harte, zij het ook met eenige verbazing. Toen zij hoorden dat hun gastheer nog onderweg was, kwamen zij allen naar buiten teneinde hem tegenmoet te gaan. Zij vonden hem spoedig en rolden hem onder luid gejuich huiswaarts. Ondertusschen be vond ik mij voor de ingangspoort van zijn kasteel; wegens mijn dikte kon ik niet naar binnen en dat bevond ik als ietwat hinderlijk. Ik vroeg mijn neef's ouden huisknecht mij wat levende muizen te brengen. Dat kostte hem weinig moeite, want de muizen kwa men als vanzelf naar mij toe, aange trokken door de magnetisch werkende kaaslucht. Ik verorberde ze levend, met het resultaat dat ik weer mijn nor male proporties had toen mijn neef Baron Goudknots rollende arriveerde. Mijn neef was helaas niet te helpen, hij moest dagen lang buiten blijven. Hij is namelijk bang voor muizen. KLEINE PERIKELEN WIJ leden deze week aan een kleine inzinking, vanwege de krachtdadige hulp die wij aan Fin land gebracht hadden. Wij hebben gedanst en gedaan, concerten bij gewoond en naar voordrachten ge luisterd en geofferd aan jonge da mes in Finsch costume, enfin, het was met eenige ontmoediging dat wij nu moesten vernemen hoe Fin land in relaties getreden was met Rusland en blijkbaar met onze hulp niet tevreden was, of deze althans niet had kunnen afwachten. Zoo gaat het zoo dikwijls, men spant zich in, men offert zich op, men houdt zich gansche avonden onle dig te luisteren naar lieden die men anders op artistieke gronden ten sterkste zou veroordeelen en het slot is dat men eigenlijk op ondank bare manier behandeld wordt.... Bovendien", zei Gisse, blijkt nu wel uit de Fransche en Engelsche persstemmen dat de Finnen slechts om hulp aan de geallieerden behoe ven te vragen en de zaak komt in orde. Maar ja, als je niet vraagt, dan let ook niemand op je.. .." Wij verdiepten ons in dit raadsel achtige geval. Moet men, zoo po neerden wij de stelling, iemand ter hulp snellen die er niet om vraagt? Althans niet officieel. En als je nu eens geen hulp kunt roepen?" vroeg Gisse. Finland was zeer goed in staat te roepen", betoogde ik. Neen, men mag geen blaam werpen op de geallieerden. Toen Tsjecho-Slowakije in de benauwdheid zat, hebben de geallieerden wel degelijk met goeden raad geholpen en de Tsje chen bijgestaan, tot den laatsten duim grondgebied, die zij adviseer den prijs te geven, ten einde een oorlog te vermijden. En was niet het gevolg dat de oorlog vermeden werd? De vrede bleef gehandhaafd. De Tsjechische staat heeft slechts kort onder de moeilijkheden geleden, want hij bestaat niet meer. En wat is er geschied met Polen? Polen werd gegarandeerd en het hield zich strikt aan de aanwijzingen welis waar verloor het zijn gansche grondgebied, doch de regeering is intact en woont in Parijs, dat nog altijd aangenamer is dan Warschau. Wat deden echter de Finnen? Die begonnen zich te verzetten, alleen, en op hun eigen houtje, tegen agres sie. Goed. Maar men kan niet zonder meer ignoreeren dat er een wereld oorlog aan den gang is. Zij hadden zich aan de regels van het spel moeten houden en om hulp moeten vragen. Wij hebben het lijstje kun nen lezen wat Frankrijk al reeds zond zonder er om gevraagd te zijn wat zou men niet gestuurd heb ben indien Finland slechts over deze kleine vormkwestie ware heengestapt ! Genoeg om een half we relddeel voor vijf jaar tot een hel te maken. Nu willen beide partijen zich het liefst uit het avontuur te rug trekken en op dit oogenblik zullen wij al weten hoe het afgeloopen is. En of het muizengat in het Noorden groot genoeg zal wor den om de kat door te laten...." Intusschen heb ik nog altijd een blauwe plek op mijn scheen, van een Finsche dame die later uit Haarlem bleek te zijn en niet uit Finland, wat je dan óók weer ver drietig stemt, vooral omdat de kwaadheid van Gisse, die vond dat ik mij met de Finsche aanstelde, geografisch dus ook alweer een ver gissing is geweest. J. VAN HOORN. 40 jaar in minuten en seconden9 EEUWEN geleden hadden de klokken slechts n wijzer, en dat was ruim schoots voldoende, het hinderde niet of je een kwartiertje te vroeg of te laat kwam. Toen kwam de groote wijzer er bij, die onontbeerlijk bleek sinds het in zwang komen van de spoortreinen. En sinds het bestaan van de radioomroep willen de menschen op de se conde af kunnen weten hoe laat het is. En dank zij de radio-tijdseinen zijn ze hoogere eischen aan hun klokken en horloges gaan stellen. Daarom is het beroep van horlogemaker geenszins aan het tanen, althans niet dat van den goeden horlogemaker. De zaak van August Uilkema be staat 40 jaar. Hoeveel dagen, uren of minuten is dat? Ik heb er geen tijd voor om het uit te rekenen, het minutentellen is trouwens mijn vak niet. De heer Uilkema is zijn zaak be gonnen in de Tweede Nassaustraat, nadat hij drie jaar bij zijn oom was om het vak te leeren. Hij heeft het geleerd en het minutieus beoefend. De zaak floreerde en werd verplaatst naar de Haarlemmerstraat, en vervolgens (23 jaar geleden) naar de Reguliersbreestraat. De zaak loopt goed omdat de klokken goed loopen. En omdat de tijd meer waard is geworden, sinds iemand de spreuk Tijd is geld" heeft uitgevonden. Veertig jaar lang staat de heer Uil kema als pater familias tusschen de wanden vol levende individuutjes die bedaard, zelfbewust of snibbig tikken, slaan, galmen en koekoeken. En als goed paedagoog behandelt hij de ordi naire wekker met evenveel liefde als de majestueuze gangklok met sonoren gongslag. Veertig jaar heeft hij men schen aan den juisten tijd geholpen, vanaf den armen sukkel die alleen maar kwam vragen hoe laat het was, tot en met den millionair die niet wilde weten hoe laat het was. Zijn zaak ging goed, en hij heeft ook om zich heen goed gedaan. Hij beweegt zich in het vereenigingsleven, en heeft indertijd het initiatief genomen tot het maken van autotochten met ouden van dagen. Waaruit blijkt dat de heer Uilkema heel wat meer is dan een man van de klok in den ruimsten zin Het wekelij ksche scfaaakminiatuur Probleem van Albert Burmeister abcdefgh abcdefgh Mat in drie zet*en Stand : Wit: Kc3, Tfó, Lcz Zwart: Kei, 63. ip?I ip?I3JI Z3 £3 j.£p?98"] ?£ 41 J?9U '2 I 4i}?9J1 ^ II J-i}?9J1 'f Sq?z3-[ -z 93?ZD"i 'i Koop eerst een andere tandpasta en liefst de duurste die er is en probeer daarna Ivorol. Dan neemt U waar hoe Ivorol in reinigend-, witmakend- en schuimend vermogen alle andere verre overtreft. Tube f>0, 40 en 25et. PAG. 18 DE GROENE No. 3276