Baron Goudknots, mijn neef, is van oordeel dat men het Paaschfeest op geen gepastere wijze kan vieren dan door eieren te eten. Volgens hem is dat het heele eieren eten. Weliswaar is het zoeken van Paascheieren een aangename bezigheid voor degenen die ze verstopt hebben, maar het eten van zoovele harde eieren is een hard gelag voor lieden met subtiele maagzenuwen. Neen, er is een Paaschgerecht dat bet2r op zijn plaats is, en tevefis beter verteerbaar. Dat is het Jodenpaaschbrood. Daarom heb ik door mijn gezamelijke keukenpersoneel in mijn bakkerij een zeer groote matze laten bakken. Deze matze werd opgerold in den oven geschoven en er in deze vorm weer uitgehaald. Er bleken dertig mannen noodig te zijn om de lange rol op hun schouders naar buiten te dragen. Op het golfterrein werd het brood voor zichtig uitgerold en door de zon ge droogd. Om te voorkomen dat de vogels een aanval zouden doen op de koste lijke spijs, stelde ik een twaalftal gepensionneerde palfreniers van mijn neef Baron Goudknots rondom de matze op. Zij bleken uitnemend als vogelverschrikkers te fungeeren. Het besmeren met boter eischte extra zorg. Dit geschiedde met van verlengstukken voorziene roeispanen. Gezien het feit dat de suiker zoo schaars is, meende ik mijn gasten geen grooter pleizier te kunnen doen dan door de matze dik met suiker te bestrooien. Gedurende eenige uren Het ik mijn boschmeester zakjes suiker in de lucht gooien, hoog boven de matze. Met mijn jachtge weer schoot ik de hoog in de lucht geslingerde zakjes stuk, zoodat er een ware suikerregen op het onmetelijke baksel neerdaalde. De gepensionneerde palfreniers bleken nu ook niet meer noodig te zijn; zij stonden inhalig hun schouders en gegalonneerde jasmouwen af te likken. Ik liet hen verwijderen, opdat zij niet mijn gasten zouden afschrikken. De laatstgenoemden waren inmid dels gearriveerd. Zij stelden zich op mijn verzoek in een wijden kring om de matze op. De bedoeling was dat een ieder zich zoo snel mogelijk naar het midden toe at. In de verte zag ik mijn neef Baron Goudknots tegenover me. Zijn gelaatsuitdrukking was ietwat mismoedig; waarschijnlijk had hij kort te voren te zwaar geluncht. Nadat ik het startschot gelost had waarbij tevens het laatste zakje suiker neerregende, begonnen wij te eten, ambitieus en zwijgend. Langzaam zag ik mijn neef dich terbij komen, want ik lette slechts op hem omdat ik wist dat de wedstrijd onmogelijk door een van de andere gasten gewonnen zou kunnen worden. Slechts ik en mijn neef beschikken over een onbeperkte eet-ervaring. Af en toe zag ik zijn rood hoofd in een bobbel in de korst verdwijnen. Eigen lijk was het niet fair van hem dat hij zich zoo gemakzuchtig door de luchtblazen heenwerkte. Eenige gasten waren reeds spoedig genoopt uit te vallen, 'ze waren hun gebit kwijt geraakt. Ik hoopte vurig dat zulks mijn neef zou overkomen, maar hij bleek een half dozijn reserve gebitten bij zich gestoken te hebben. Naeenigen tijdbleef mijn neef steken; wegens zijn dikte moest hij een veel breedere gleuf uitknabbelen dan de andere gasten, en nu was zijn dikte wegens het eten dermate toegenomen, dat hij vast zat. Toen ik het midden bereikt had, at ik onder luide toejui chingen verder, zoodat ik mijn neef ontmoette. Op dat oogenblik brak de matze in tweeën en kon mijn neef weer ademhalen. De overige gasten bleken pas enkele meters gevorderd te zijn en staakten hun arbeid om mij op hun schouders mijn kasteel binnen te dragen. De resten van de matze list ik aan de wel willende zorgen van de palfreniers over. In de eïtzaal zetten wij ons aan tafel; mijn neef Baron Goudknots was zoo dik geworden dat hij een der lange kanten van de tafel voor zich alleen noodig had. En hij wreef zich vergenoegd de handen toen het eten opgediend werd, want praten kon hij niet meer. Brieven uit Loenen <XD Beste Vriend, Gedurende de Paaschweek heb ik weer mijn gebruikelijke serie Matthauspassionen beluisterd: het Concertge bouw, dïDom in Keulen, en Antwer pen. En toen het Caeciliakoor in laatst genoemde plaats gisteren weer zong: Zijn bliksems, zijn donders in wol ken verzwolgen" toen hebben we allen toch weer geglimlacht over zooveel vreemdsoortigheid. Zoo was dan alles bij het oude, en de vier vrije dagen rond Paschen, schijnen waarlijk voorbestemd te zijn om zonder emotie te verstrij ken. Onze timmerman, die met an dere nijvere Loenenaars staart naar de dingen, die door de lucht kunnen komen, had ons met zekerheid weten te zeggen, dat met Paschen déinval zou plaats hebben. Ik heb af en toe de muziek in de radio doen verstommen om ze voor nieuwsberichten plaats te laten maken, doch het was alles even saai, wat je hoorde. Al sedert Goeden Vrijdag. Misschien kan jij je ook nog herinneren, dat we eens op dien dag van meditatie opgeschrikt werden door het bericht, dat de Italiaansche vloot bezig was het kleine Albanië, te bom bardeeren. Wat is er sedert niet veranderd ! Is het nu niet de pacificator Mussolini, die in Italiëde teugels van het bewind in handen heeft? Ik wilde, dat ik zijn recept voor den vrede kende. Maar: wien is dat gegeven? Ik heb ijverig getracht het je te bezorgen, en ziet: in La nuova politica dell' Italia. Discorsi e dichiarazioni, daar heb ik het, meen ik, gevonden. Het was op 25 Juni 1923, het eerste lustrum van de overwinning der Piave, dat Mussolini den grooten dag herdacht, die het mogelijk maakte h'et imperium te vernietigen, hetwelk Italiëonafgebroken onder zijn gewapenden druk hield. Italiëhad den oorlog gewonnen, thans moest het ook den vrede winnen. Per vincere la pace", zoo heet deze rede. De vrede wordt gewonnen, zoo zeide Mussolini, door eendracht, door arbeid, door discipline. Dit mogen ongetwijfeld onmisbare voorwaarden voor vrede zijn, doch er is bovendien minstens nog eene. De redenaar had haar ook in zijn betoog betrokken, toen hij te voren woordelijk zeide: Niemand zal raken aan de vrijheid, die het Italiaansche volk heilig is". Zoo heeft Mussolini eens de levens ruimte afgebakend, de levensruimte van den vrede, wel te verstaan. Geef inderdaad den vrede de ruimte ! Allereerst die om zijn tegenvoeter te verslaan. Ik ben hem eens op het on verwachtst tegengekomen, toen ik, jaren geleden, de restanten van het door Italiëvernietigde imperium bezocht. Ik zat op een regenachtigen zomer avond op de binnenplaats van een bisschoppelijk paleis. Plots verscheen een spookachtig rood licht en een gelijkgestemde figuur werd zichtbaar. Hij stelde zich met de volgende woor den aan zijn hoorders voor: Ich bin der Geist, der stets verneint! Und das mit Recht; denn alles, was entsteht, Ist wert, dass es zagrande geht; Drum besser war's, dass nichts entstünde So ist denn alles, was ihr Sünde, Zerstörung, fcurz das Böse nennt, Mein eigentliches Element." Het lijkt wel, of deze griezel thans allerwege op de loer ligt. Hij is in zijn element. Maar daardoor zijn jij en ik er uitgeraakt. Hoe komen wij er weer in? Per vincere il pace. NICOLAAS C. Holland op z'n malst FINLAND. Deze naam zal altijd tragische herinneringen bij U op wekken. De Spar Bonte Avond" zal ook altijd in Uw herinnering blijven als de meest amusante en meest humoristische avond welke ooit door U is bijgewoond. (De Spar, Orgaan van de ,,SparCentrale") De Heere gebruike ons maar als slijk aan Zijn heilige vingeren om blinde zielsoogen te ontsluiten, ook in het verre Toradja-land. (Ingezonden stuk in Alle den Volcke", Maandblad van den Gerefor meerden Zendingsbond) Het probleem van de nieuwe wereld waarover we tobben, is veel eenvou diger dan het er uitziet: Eerlijke zelf kennis en eerlijke zelfverbetering. Vooral de laatste gaat diep. Wat hier buiten omgaat, zal niets uithalen. De groote Zischka zocht de oplossing in de synthetische stoffen die het natuur product bijv. benzine, rubber, ver vangen door het kunstproduct. Om te grijnslachen. Hij had nooit gehoord van ,,Quadragesimo Anno." (?Voor God". Paaschnurftmef) Thans, nu wij alle krachten moeten inspannen om het hoofd boven water te houden, vind ik de werkzaamheden van vereenigingen als Ned. Reisvereeniging, Pulmannclub enz. ten zeerste afkeurenswaardig. Daar komt nog bij, dat ik het nut van reizen, anders dan als amusement, niet zoo hoog aansla als dat gewoonlijk gedaan wordt. Spinoza reisde nooit verder dan Leiden?Utrecht en Kant kwam nooit buiten Koningsbergen. (Ingezonden Stuk in Het Vader land") Voor de beste Inzending voor \ deze rubriek stelt l>e «roene" \ elke week een bedrag van t *.50 'i beschikbaar. Ook n i et-a b o nné's mogen mededingen l>c knipsels moeten afkomstig zijn uit een In Nederland verschij nend dag-, week-, maandblad of ander periodiek. Men gelieve ze toe te zenden In het verband waarin ze staan. Op de enveloppe, te sturen aan de redactie De Groene" Keizersgracht 355 te Amster dam, vermelde men: Holland op z'n malst." De prijs voor de beste inzending is deze week toegekend aan E. Dorcnboscli te Boxtel. JONGENS: korte mouw vanaf lange mouw vanaf HEEREN: korie mouw vanaf lange mouw vanaf Dat staat keurig Tweka blouses zijn 'n ideale dracht voor uw jongens. Ze kunnen er gerust in stoeien en ravotten, want Tweka's zijn ijzersterk. Uw bengels behoeven hun Tweka's niet te ontzien, want al moeten ze heel wat verduren, ze kleeden toch altijd keurig. ?1.20 ?1.35 Voor lente en zomer het populaire Tropex & Fourteen Needles-Ondergoed vooi heeren en jongens. Alles in de bekende gegarandeerde Tweka-kwaliteiten! PAG.'IS DE GROENE No. 3778