Een verhaal van De Groene D l OOR jou te laten komen heb ik een risico genomen", zei Jack Berners. Maar het is een kwestie waar je misschien toch iets van terecht kunt brengen". Hoewel Pat Hobby noch als mensch, noch als schrijver beleedigd werd, achtte hij een formeel protest op zijn plaats. Ik ben nu vijftien jaar in de industrie, Jack. Ik heb meer filmsuccessen dan een hond vlooien". Misschien heb ik me ook een beetje onhandig uitgedrukt," zei Jack. Ik wou alleen maar zeggen: dat is al weer zoo lang geleden. Wat geld aangaat, zullen we je betalen wat Republic Film je de vorige maand betaalde drie honderd vijftig per week. Maar goed, heb je ooit gehoord van de auteur RenéWilcox?" De naam kwam hem onbekend voor; Pat had in tien jaar bijna geen boek meer aangeraakt. Ik lees haar graag," probeerde hij. 't Is een man, een Engelsche tooneelschrijver. Hij is hier alleen maar heengekomen voor zijn gezondheid. Nou, we hebben nou al meer dan een jaar die Russische balletfilm in de lucht hangen; drie slechte scenario's er voor. En nou hebben we de vorige week een contract met RenéWilcox afgesloten; hij leek ons déman." Pat overwoog. Je bedoelt dat-ie. ..." Ik bedoel niks en 't kan me ook niets schelen," onderbrak Berners scherp. We gelooven dat we op het oogenblik de danseres Zorina kunnen leenen en daarom willen we dat gauw voor elkaar brengen; meteen een scenario inplaats van alleen maar een exposé. Wilcox heeft geen ervaring en daar hebben we aan jou gedacht. Vroeger was je sterk in structuur". Vroeger !" Nou wat, misschien ben je het nog", Jack lachte een beetje bemoedigend, zie dat je een werkkamer krijgt en stel je in verbinding met RenéWilcox." Toen Pat de deur uitging riep hij hem terug en drukte hem een biljet in de hand. En koop eerst een nieuwen hoed. In den ouden tijd was je het enfant chéri van de secretaresjes; laat nou niet los nou je negenenveertig bent." IN het gebouw van de scenarioschrijvers keek ? Pat naar de nummers op het bord in de hal en klopte aan de deur van 216. Geen antwoord, maar toen hij binnenkwam zat daar een blonde, buigzame, vijfentwintigjarige jongeman droomerig uit het raam te staren. Hallo, René!" zei Pat. Ik ben je partner." Wilcox' blik scheen zelfs zijn bestaan niet op te merken maar Pat ging hartelijk verder: Ik heb gehoord, dat we de boel samen op moeten knappen. Al 'ns eerder samengewerkt?" Ik heb nog nooit voor de filmproductie ge schreven." Hoewel dit voor Pat de kans op een succes gaf die hij zoo zeer behoefde, beteekende het tegelijk dat hij zou moeten werken. De gedachten alleen al maakte hem dorstig. Het is heel iets anders dan stukken schrijven" bracht hij in het midden. Ja, ik heb er een boek over gelezen." Pat had lust om te lachen. In 1928 hadden hij en een ander zoo'n ding voor idioten in elkaar geflanst: Hoe schrijf ik een film?" Er zou geld in gezeten hebben als de film toen niet was gaan spreken. Het lijkt niet zoo erg moeilijk", zei Wilcox. Plotseling nam hij zijn hoed van den kapstok: en nou moet ik heusch haast maken." Wil je niet over het manuscript praten?" vroeg Pat. Wat heb je er al aan gedaan?" Ik heb niets gedaan," zei Wilcox rustig. Die idioot van een Berners gaf me wat rommel en zei dat ik er maar mee verder moest gaan. Maar het is téontmoedigend." Zijn blauwe oogen werden nauwer, en wat is een vogelvluchie ?" Een vogelvluchie? Nou, dat is als de camera op een kraan is." Pat leunde over het bureau en pakte een in blauw gebonden Exposé". Op den omslag stond BALLET SCHOENEN Een exposédoor Consuela Martin Oorspronkelijk filmmanuscript naar een idee van Consuela Martin Pat keek naar het begin en daarna naar het eind. Toch zou ik er meer voor voelen als we ergens den oorlog in zouden kunnen halen", zei hij met een gefronsd voorhoofd. De danseres roode-kruisverpleegster laten worden en dan zou ze een nieuw leven kunnen beginnen. Begrijp je wat ik bedoel?" Er kwam geen antwoord. Pat keek om en zag de deur zachtjes dichtslaan. Wat nou? riep hij uit. Hoe kan je nou samenwer ken als hij er uit loopt ? De deur werd weer geopend en een lief meisjes gezichtje, een beetje geschrokken liet zich een oogenblik zien, zei Oh" en verdween. Toen kwam het weer terug. Ach, bent u het, meneer Hobby !" zei ze. Ik zocht meneer Wilcox." Hij peinsde over haar naam maar zij gaf hem dien al. Katherine Hodge. Ik ben uw secretaresse geweest toen ik hier drie jaar geleden werkte." Pat wist dat ze een keer met hem gewerkt had, maar op dat moment kon hij zich niet herinneren of er een diepere relatie was geweest. Hij dacht niet, dat er iets als een flirt geweest was, maar als hij nu naar haar keek vond hij dat toch te jammer. Ga zitten", zei Pat. Ben jij aan Wilcox toege wezen?" Ik dacht van wel, maar hij heeft me nog niets te doen gegeven." Ik vind hem niks", zei Pat somber. Hij vroeg mij wat een vogelvluchie was ! Misschien is hij wel niet gezond daarom is hij hier." Hij is nu in orde", zei Katherine. Zoo ziet hij er niet uit. Kom maar in mijn werkkamer. Vanmiddag kun je voor mij werken." Pat hing in zijn stoel terwijl Miss Katherine Hodge het manuscript van Ballet Schoenen" voorlas. Ongeveer midden in de tweede scène viel hij in slaap met zijn hoed op zijn borst. AFGEZIEN van den hoed was dat dezelfde positie waarin hij den volgenden dag om elf uur Renéontdekte. En zoo was het drie heele dagen lang. Op den vierden dag hadden ze een paar be sprekingen, waarin Pat nog eens zijn idee poneerde over den oorlog als veredelende invloed voor ballet danseressen. Zouden we niet niét over den oorlog kunnen praten?" stelde RenéWilcox voor, ik heb twee broers in de Guards". Dan heb jij geluk, dat je in Hollywood bent." Dat is maar hoe je het opvat." Nou, wat is jouw idee dan over het begin van de film?" Ik houd niet van het begin zooals het is. Het geeft mij een bijna physieke misselijkheid." Nou, net wat ik zeg, maar dan moeten we er ook iets voor in de plaats hebben. Daarom wil ik juist den oorlog er in. ..." Ik moet nu gaan koffiedrinken", zei RenéWilcox. Tot straks, M'ike". Pat klaagde zijn leed aan Katherine Hodge: Hij mag me noemen als hij wil, maar iemand moet die film schrijven. Ik zou het Jack Berners wel gaan vertellen, maar ik ben bang dat we er dan allebei uitliggen". Twee dagen kampeerde hij in René's kamer om hem tot actie te prikkelen maar zonder resultaat. Den volgenden dag, toen de schrijver zelfs niet eens naar de studio gekomen was, nam Pat wanhopig een cola-tablet en deed in zijn eentje een aanval op het verhaal. Door zijn kamer ijsbeerend met het exposéin zijn hand dicteerde hij aan Katherine. 's Avonds had hij twee bladzijden van het scenario. De volgende week was de zwaarste in zijn leven, zelfs geen oogenblik om toenadering te zoeken tot Katherine Hodge. Langzamerhand, met veel ge knars, kwam het gedeukte fregat van zijn verbeel ding op gang. Cola en groote slokken koffie maakten hem 's ochtends wakker, whiskey bracht hem 's nachts rust. Maar het was te veel. Pat was al te ver heen. Hij stortte in elkaar toen hij halverwege was en ging er een etmaal tusschenuit en bleef onder water en toen hij den volgenden morgen weer in de studio kwam kreeg hij de boodschap dat Meneer Berners het manuscript om vier uur wilde zien. Pat voelde zich ziek en in de war toen zijn deur geopend werd en RenéWilcox binnenkwam met een getypt manuscript in zijn eene en een copie van Berners brief in zijn andere hand. Het is in orde" ,zei Wilcox, ik ben er mee klaar". Wat? Heb je gewerkt?" Ik werk altijd 's nachts." Wat heb je gemaakt? Een expoié?" Nee, een scenario. Eerst werd ik erg geremd door privémoeilijkheden, maar toen ik eenmaal bezig was, was het erg eenvoudig." Pat stond geschrokken op. Maar we hadden toch f amen moeten werken? Jack zal woedend zijn". Ik heb altijd alleen gewerkt", zei Wilcox vrien delijk. Ik zal het Berners vanmiddag wel uitleggen." Pat zat verslagen. Als Wilcox' script goed was maar hoe zou het goed kunnen zijn? Wilcox had met hem moeten samenwerken, dan zouden zij echt iets gehad hebben. Vrees begon in zijn gemoed te werken. Hij kreeg de eerste origineele idee sinds hij aan dit werk bezig was. Hij telefoneerde naar de scenario-afdeeling om Katherine Hodge en toen ze kwam, vertelde hij haar, wat hij wilde. Katherine aarzelde. Ik wil het alleen rraar lézen", zei Pat haastig. Als Wilcox in zijn kaner is kam je het natuurlijk niet wegnemen. Maar hij kan best weg zijn." Hij wachtte zenuwachtig. Na vijf minuten kwam ze terug met het scenario. Hij ging aan zijn machine zitten, terwijl hij bevend met twee vingers een brief tikte. Mag ik U helpen?" vroeg zij. Zoek een blanco envelop en een gebruikte post zegel en wat gom". Pat sloot de brief zelf en gaf aanwijzingen. Luister aan de deur van Wilcox' kamer. Als hij binnen is moet je het onder zijn deur doorschuiven. Als hij er niet is moet je het door een jongen laten afgeven. Zeg dat het van de postafdeeling komt." Toen ze weg ging wou Pat maar, dat hij een copie van den brief had gemaakt. Hij was er trots op, er was een element van feitelijke waa-achtigheid in die maar te vaak in zijn werk ontbrak ; Zeer geachte Heer Wilcox, Het doet mij oprecht leed, U te mozten melden dat Uw beide broeders heden sneuvelden in het gevecht door het lange-afstand geschut. Uw over komst naar Engeland is thans terstond gewenscht. John Smyth, Britsch Consulaat, New York". Maar Pat was er zich van bewust, dat dit niet het oogenblik was voor eigen roem. Hij opende Wilcox' scenario. Tot zijn immense verbazing was het technisch volkomen in orde, camera-instellingen, overgangen, montaje-aanwijzingen waren precies goed tangegeven. Dat maakte alles veel eenvoudiger. Hij sloeg de eerste bladzijde weer op en schreef bovenaan BALLET SSCHOENEN Eerste versie Door Pat Hobby en RenéWilcox, wat hij veran derde in: Door RenéWilcox en Pat Hobby. Toen ging hij ijverig aan het werk; hij bracht een aantal veranderingetjes aan. Inplaats van: Ga uit mijn oogen !" schreef hij: Schiet op;" hij schreef: Wat een sof !" inplaats van Hoe vervelend." Toen telefoneerde hij de scenario-afdeeling: Hier Pat Hobby. Ik heb aan een scenario gewerkt met Ren Wilcox en meneer Berners wou het graag om half vier gestencild hebben." Dat zou hem een uur voorsprong geven op zijn niets-vermoedenden medewerker. Pat bleef er aan werken tot de jongen kwam. Hij wilde zijn oorlogsidee er nog inbrengen maar de tijd was kort maar toch zei hij dat de ongen maar even moest gaan zitten terwijl PAG. 16 DE GROENE No. 3282