UITHUIZIGHEDEN Stadsinventaris Draaiorgels ER zijn belangrijke verschillen tusschen een concertpianist en een draaiorgel. De eerste is zoo individueel als hij' kan, hij geeft de muziek met een zeer persoonlijk cachet. Het draai orgel geeft de muziek bot mechanisch, en juist daarom gaat het nooit ver velen. Het is jammer dat het pierement" niet meer op de Amsterdamsche grachten mag spelen. Maar ze mogen niet omdat de hun dagen op kantoor slijtende lieden niet minder ernstig zijn dan de vroegere bewoners van de tot kantoorgebouwen gedegradeerde patri ciërshuizen. Is het dan noodig om zoo vréselijk ernstig te zijn op kantoor? Veroorzaakt muziek geen goed humeur, en is een goed humeur niet conditie sine qua non voor goed werken? De orgelmannen, meestal zijn ze met z'n drieën, duwen hun orgels in de Jordaan en in de buitenwijken. In de oude Jordaan dansen de menschen op het nieuwe asfalt, een betere dansvloer kunnen ze niet wenschen. Zoo is het pierement een rijdende openluchtdancing tegen geringe vergoeding; het rammelende koperen bakje is met een paar centen al gauw tevreden. Er zijn hypochondrische lieden die den orgelman het kapitaal van een dubbeltje aanbieden, als ze een blokje verder gaan spelen. Dat zijn meestal die menschen die zoo muzikaal zijn dat ze hun radio keihard laten spelen voor hun doof gewaande buren. Maar de radio is geen concurrent van het straatorgel dat van het Am sterdamsche straatbeeld onafscheidelijk is met zijn kermisachtige gestucadoorde roomtaarterigheid en de aandoenlijke en grappige gorgelgeluidjes van het straat in straat uit klassiek geworden . opera- en schlagerrepertoire van Schubert's Standchen tot de Penny Serenade. Film De f ideële student (City theater) DE zucht naar vroolijke, attractieve titels heeft de exploitant ertoe verleid deze film aan te kondigen als was hier sprake van een kruising tusschen Der fidele Bauer" en Der Bettelstudent", of op z'n minst van een vroolijke operette met Wein, Weib und Gesang in een universiteitsstad. Niets is minder waar. De film begint als de ietwat zorgelooze en onverantwoordelijke Duke Richard Dix en Richard Green Allen verlaten wordt door zijn vrouw die met het zoontje een veiliger en welgestelder dak boven haar hoofd verkiest, zoo niet voor zichzelf dan toch voor den kleinen David. David wordt nu zonder vader, maar met veel geld opgevoed, belandt uiteindelijk op een universiteit en vindt dan uit, waar zijn vader leeft. Kunt u zich drama tischer scène voorstellen: 19 Jaar later. Boy meets Father! Richard Greene ontmoet Richard Dix ! De vader is nog steeds een rare zwerver, maar de fideele student maakt van hem een beter en ijveriger mensen en men verwacht een algeheele verzoening, als daar niet een auto-ongeval met complicaties aan het verhaal een geheel andere wending kwam geven. Laat het voldoende zijn, dat vader en zoon, de stam 'en de appel, bij elkaar blijven en dat dus ditmaal de weinig op den voorgrond tredende vaderliefde overwint. Men moet van Richard Greene als jeune premier houden, maar het is een vreugde Richard Dix als vader te zien na zijn vroegere cowboy-prestaties. Hoewel uit die vooropleiding komen de beste acteurs voort; zie William Powell en Gary Cooper. Mag dat wel . . . Erica?" (Rembrandt Theater) DE titel reeds plaatst deze film in de categorie ondeugende films", dat zijn de films met de misverstanden, waarin de gebeurtenissen erger schij nen, dan zij de facto blijken te zijn. Als Erica flirt met Fritz doet ze Karin Hardt in ,,/Hog dat wel. Erica ?" dit, omdat zij Fritz aanziet voor den adjunctdirecteur van een be drijf, waarbij haar verloofde Werner solliciteert en als Erica den nacht niet doorbrengt in het afgesproken hotel in München beteekent dit geen echte lijke ontrouw, maar kortweg het mis verstand, waarom deze film draait. Het zijn dezelfde misverstanden, waarmee Werner te kampen heeft als hij aan het solliciteeren is en men moet steeds weer de fantasie bewonderen, waarmee uit al die misverstanden en al die elkaar-verkeerd-begrijpen's toch nog een gelukkig slot gesmeed wordt. En als men weet, dat deze Erica niemand minder is dan de lieftallige Karin Hardt, dan is men al dadelijk geneigd op de in den titel gestelde vraag bij voorbaat bevestigend te antwoorden. Gevaarlijke schoonheid. (Alhambra) U kunt na afloop van de film uit maken of de gevaarlijke schoon heid sloeg op de talrijke bathing beauties, die als een soort levend decor door deze film gaan of op de zeer aparte persoonlijkheid van Ann Sothern, waar mee wij al kort geleden kennis konden maken in Maisie". Ann en Franchot Tone vormen in deze film een detectivepaar (zooals wij dat al kennen uit de combinaties Powell?Myrna Loy en Melvyn Douglas Joan Blondell) en samen speuren zij naar den moor denaar van Eric Bartell. Niet zoozeer uit sympathie voor dezen weinig scrupuleuzen revue-manager, als wel uit medelijden met hun vriend Mike Stevens, die valschelijk beschuldigd wordt van dezen moord. Tusschen de bedrijven van dit opspeuringswerk door spelen zich de komische scènes af tusschen Franchot Tone, die een open oog blijft houden voor de gevaarlijke schoonheid der rond paradeerende badnimphen en de jaloersche Ann Sothern, die meer gevaarlijke schoon heid bezit dan al deze figuranten bij elkaar en zeker meer geestigheid. Een en ander gebeurt in vlot tempo en in een rake dialoog, zoodat de oorspronkelijke titel, die ,,Fast and Furious" luidt volkomen van pas blijkt. Verpoozing Het ronde theehuisje IN het ronde theepaviljoen in het Vondelpark hoeft men geen thee te drinken, evenmin als het noodig is om in het oude melkhuisje oude melk te drinken. Wat er gedronken wordt, doet er minder toe, maar het is prettig midden in de stad midden in de vrije natuur te zitten. Een beetje fantasie is daarvoor natuurlijk wel noodig. Ge moet lui achterover in een stoel gaan leunen en tusschen uw oogharen door kijken. Dan ziet ge de huizen verder af. Als ge die fantasie niet hebt, dan komen de huizen juist dichter bij, wat natuurlijk jammer is. Als ge een vacantie goed besteedt, hoeft ze niet lang te duren. Een uur vacantie kan reeds een weldaad zijn temidden van het welige zomersene groen van het gras en de boomen, en de bloemen van ons mooie Vondelpark. Losse nummers van De Groene : 20 cent. Toezending uitsluitend na ontvangst van het bedrag. De Administratie Menschen in het zwembad MEN zegt dat kleeren den man maken. Men zegt ook dat ieder groot man in de oogen van zijn kamerdienaar tot een onbeteekenend meeningsmenschje ineenschrompelt. Maar men zegt zooveel. Als het waar was van die kleeren-die-de-man-maken en zoo, als deze scheurkalenderwijsheden een schijn van waarachtigheid bezaten, dan zou de mensen in het zwem bad een abstract wezen zijn. Het tegendeel is waar, want het zwembad, in deze dagen van uur tot uur door honder den gefrequenteerd, is het eenig-echte lustoord voor wat ik den absoluten mensch wil noemen. Wie zijn boordje losknoopt, dit sierlijke martelwerktuig van dezen geciviliseerden tijd, onderneemt een bevrijdingsdaad van verheven allure, om van het lospeuteren der bretels, broekriemen, en schoenveters maar te zwijgen. Dit alles en nog veel meer gebeurt in het zwembad, de nige plaats waar de mensch van heden zich tijdelijk verlost gevoelt van de knellende banden zonder welke het maatschappelijk leven ondenkbaar is. Ou il y a de gêne, il n'y a pas de plaisir", heeft een Franschman met een onfeilbaar instinct voor het goed in dit leven eens verzucht en in deze simpele woorden ligt de gansche weldadige kracht en de volledige nobelheid van het zwembad besloten. Daar is vooreerst de oprechte, eerlijke, zuivere en onmis kenbare naaktheid der habitué's en toevallige bezoekers. Laten we wel zijn. Maatschappelijke welstand, eerbied en ontzag, achting en geringschatting, zij zijn alleen denkbaar in een wereld van stijve en halfstijve boorden, gouden horlogekettingen en confectie-pakken van edele stof. Maar niet zoodra vertoont de mensch zijn blooten buik, zijn tien teenen, zijn pukkeltjes en mallotige kuitbeenhaartjes of het nivelleeringsproces is al begonnen. Alle Menschen sind Brüder in het zwembad. Herkent gij ginds bij de lage plank in dat grappige manneke met zijn dunne beentjes en zijn gerimpeld hangbuikje den procuratiehouder van Jansen- en Jansenin-effecten, die zich iederen morgen zoo geaffaireerd over het Damrak beweegt? Vindt gij in dien langen heer rnet dat Gandhi-broekje om zijn lendenen den veredelden meester-doctor die linea recta op een professoraat afstevent terug? Zie, deze beide onderhouden zich met een robusten knaap hij is haler-en-brenger bij de Kattenbakcentrale over de geheugenissen van de perfecte snoekduik. Die drie zijn het, misschien voor het eerst van hun leven, volmaakt eens. En dat alleen op grond van de gelijkmakende blooterigheid van het Ideale Oord der Sociale Gelijkschakeling dat zwembad heet. Ge moet daar niet geringschattend over denken. Wie, zonder mededoogen en onaantastbaar, de verrukkelijkheden en de bekoringen van het zwembad weer staat, mist een der meest rustige, nobele en verfrisschende genoegens die het leven te bieden heeft. Menschen in het zwembad zijn tijdelijk gespeend van gezag en bevrijd van zorgen, zoodra ze mét hun onder- en bovenkleeren, hun conventioneele concessies en alle overige maatschappelijke misverstanden aan den kapstok in hun kleedkamertje hebben opgehangen. Frisch, onbevangen, zonder vooroordeelen, principes of broeierige gedachten, openen zij hart en ziel voor het intiem pleizier en het kleine geluk van het zwembad. In het zwembad wordt gezwommen. Jawel, Maar er wordt ook heerlijk luidruchtig gezongen, gefloten, er wordt verheven en brutaal geschreeuwd, er wordt luid keels en oprecht gelachen. Zooals alleen halfnaakte bevrijde menschen bevrijd van stippeltjesdassen en pantalons met scherpe vouwen dat vermogen te doen. We moeten het zwembad dankbaar zijn. Want het is een wereld, een andere en een betere wereld, waarin iedereen zich op zijn gemak voelt en alles op ons genoegen be rekend is. En dan te bedenken dat je er tegenwoordig voor vijftien cent met handdoek en zeep terecht kunt Gijs PAG. M DE GROENE No. 3287