rouwen en vrouwenleven TEGENWOORDIG behoort bij een zomervacantie de lange, kortere of hél korte broek even onverbrekelijk als boter bij de visch, of een verloving bij een tennisclub. Deze mode is de laatste jaren zelfs zóó ingeburgerd, dat pessi misten en zwartkijkers begonnen te voorspellen, dat er over honderd jaar geen verschil in kleeding tusschen man en vrouw meer zou zijn te bespeuren. Nu is het altijd gemakkelijk om voorspellingen te doen, die pas over honderd jaar aan de werkelijkheid getoetst zullen kunnen worden, aangezien niemand u dan meer ter verantwoording zal roepen en bovendien ziet het er voorloopig niet naar uit of het zulk een vaart zal loopen. Stellig: er zijn zeer ernstige voorstandsters van de zomersche broeken-mode: zij laten zich bij een kleermaker een pantalon van heerenstof aanmeten, waarvan de snit aan de allerstrengste eischen moet voldoen maar laat ons eerlijk zijn: er zullen altijd heel wat meer vrouwen rondloopen, die zulk een broek niet als die ze wél kunnen dragen om figuurlijke" redenen! Men kan de zaak trouwens ook minder au sérieux nemen, zooals het meisje van de foto, die een echt zomersche, gebloemde pan talon koos, en daarbij een effen wollen jasje draagt. Het staat haar uitstekend U misschien ook, maar als U korte beenen hebt, zie dan maar liever van het bloempatroon af! Hier wordt mijn vader... EEN vreemd manneke was hij door zijn sterke reacties, die hij steeds hevig onderging. De emoties werkten lang bij hem na. Wij, leer krachten, zijn zoo gewend om met vaste hand dergelijke kinderen in het gareel van een klas te dwingen. Wat zul je je druk maken, als zoo'n exem plaar 's morgens thuis eens stevig de mantel is uitgeveegd, terecht of ten onrechte, en zoo'n jongmensch nog gedurende uren de onrust en den strijd en de daardoor opgewekte emoties in al zijn bewegingen wereldkundig maakt ? Je moet je maar liever niet verdiepen in gissingen en vragen, maar hem kalmweg en kortbondig de duimschroeven aanzetten, want dat is het eenvoudigste en voor jezelf als leerkracht de minst vermoeiende manier. Even een stevigen angst aanjagen voor straf en alle gevolgen van dien, zoodat de golven van emotie wel gedwongen worden te bedaren. Wel ja, natuurlijk, de klassen zijn groot en waarom zou je je overdadig ver moeien? Werkelijk, dergelijke theorieën begin je te huldigen, als er in een eivolle klas altijd weer iets met zoo'n ventje te doen is. Den eenen keer heeft zijn vriend Wim vlak voor school een beetje met hem gestoeid, hij Kees kon dit stoeien niet zoo gauw laten en gaat er mee door in de klas. Soms was er werkelijk reden voor zijn oneven wichtigheid, zijn onaangename emo ties waren dan echter te begrijpen, maar het feit, dat hij de rem miste om ze tijdig te beheerschen, ja, dat was zijn gebrek, dat zeer hinderlijk in een klassikaal verband kan zijn. Zoo kwam hij laatst weer eens de klas binnen. Maar was het wel binnen komen? Het was een botsen, eerst tegen den eenen deurpost, dan tegen den anderen; natuurlijk stommelden zijn beenen en armen bij het loopen naar zijn plaats tegen allerlei voorwerpen aan, en ook een paar jongens kregen een duw. Dat beloofde weer wat ! Maar eens even goed in de gaten houden. Geheel tegen mijn verwach ting in, kwam hij echter na wat heen en weer douwen en hevig zoeken in zijn tasch tot rust. Warempel, hij zat met alle aandacht voorovergebogen over zijn lessenaar. Zoo'n geconcen treerde aandacht had ik nog nooit bij dit mannetje beleefd. Het leek te mooi om waar te zijn, en arglistig als wij, leerkrachten, nu eenmaal zijn, ging ik eens kijken. Wat lag daar vóór hem op zijn bank? Niet zijn werk van dit uur, maar ook geen jongensboek met het een of ander spannend verhaal, het was een plant- en dierkunde boek met een groote, gekleurde, openklapbare plaat van den mensch met mooie, griezelig rood getinte spieren, zoodat je het inwendige van den mensch zeer demonstratief kon bestudeeren. Daar zat hij nu met die plaat vóór zich open geslagen ! Hij hoor de niet, dat ik naast hem was gaan staan en bleef zitten turen, een en al spanning en aandacht voor den inwendigen mensch. Wat bezielde nu zoo'n kind, was dit abnormale, on gezonde en ongewenschte aandacht? In ieder geval deed hij niet, wat dit uur zijn plicht was, dus berispen en straffen ? Of toch maar even vragen ?. . . je kunt nooit weten, en Freud spookt door je hoofd van volwassen mensch. Wel Kees, wat zoek je nu?" Hier wordt mijn Vader vanmorgen aan geopereerd", een verre van schoone vinger wijst de maag aan. Weg dus met Freudiaansche motieven. Zoo Kees, dat is leelijk. Was je Vader erg ziek?" Ja, we dachten, dat hij hardstikke doodging." Ja, wat nu doen? Je kon toch moeilijk zoo'n jongen daar zoo laten zitten en berispen.... dat was nu onder deze omstandigheden onmenschelijk. Als er niet ingegrepen werd, zou dit turen van Kees naar de plaat van den inwendigen mensch nog ruim veertig minuten kunnen duren, dan was dit lesuur om. Neen, dat was te zot ! Veertig minuten lang Kees te laten staren naar deze bloederige plaat ! Zeg Kees, hoe laat zou je Vader geopereerd worden?" Om negen uur." Wel Kees, het is nu half elf. Als je Vader om negen uur geopereerd is, dan is het nu afgeloopen. Je kunt dus (dat dus" was prachtig) je boek wel dicht doen en gaan werken." Ja, eigenlijk wel," vond Kees met een dankbaren blik en ineens alle aandacht voor zijn schoolwerk. CLASCA OZINGA HET GROWE Voor Uw leegstaande ragout-potjes" of kommetjes ? ? ET is geen tijd voor geraffi?L ?* neerde en ingewikkelde ragoutjes en voor dergelijke zaken werden deze kommetjes toch gebruikt. Maar er is toch wel een andere bestemming aan te geven en wel een koude. Begin met allereerst 20 gr. gelatine te laten weken en laat daarna 2 bouillonblokjes in 2 d.L. water op lossen. Maak dan gepocheerde eieren. Als U niet weet hoe het moet? Het is in ieder kookboek te vinden. Ik behoor tot de ongeduldige mensen en ontdekte dat men best 2 eieren tegelijk in het water van een flinke wijde pan kan laten glijden. Maar zo min mogelijk met uw lepel in het water naar het slierende eiwit waaieren! En vooral bij het koken een niet te fel vuur geven. Neem gerust de tijd wat langer b.v. 6 d 7 minuten en het vuur wat zachter en bedenk onderwijl dat het eigelijk wel een grappig werkje is. Nu worden met de schuimspaan Uw gepocheerde eieren in de potjes, of als U ze niet hebt, in de kommetjes gelegd, i ei per potje. Maak verder voor 8 potjes aspic. Hiervoor ver dwijnt uw geweekte gelatine in de blokjesbouillon. Plak verder op ieder ei een stukje ham of bacon met een paar schijfjes augurk, een stukje tomaat en wat fijngehakte pieterselie. Stort nu ieder potje vol met de gelatine-bouillon. Verder alleen maar laten afkoelen en stijf worden (dat duurt nogal lang, dus in de ochtend maken). Als U niet voldoende moed bezit voor de gepocheerde eieren-geschiedenis, kunt U inplaats daarvan een paar plakjes hardgekookt ei nemen de rest blijft hetzelfde. PAG. 11 DE GROENE No 3193