Historisch Archief 1877-1940
lapje, lubbekens, craeghkens, beffen,
hoedekens en candegens, voor- en
onderlueren, waarmee 't kynd
manierlyck en deftigh werd gehouden", voor
namelijk om vrienden, magen en bu
ren de deurzichters, die alles met
een linkschen oog konden begluren"
zooals men zich eertijds placht uit te
drukken te imponeeren. En aange
zien de kleedij van de iets oudere kin
deren zich slechts door het formaat
van het costuum der volwassenen on
derscheidde, maakten jongens en meis
jes reeds in hun prille jeugd alle com
plicaties door, die op dit gebied waren
te beleven. De driejarige miniatuur
dametjes van omstreeks 1875 droegen
precies dezelfde tournures en drape
rieën als mama, de kleine meisjes van
de 16de eeuw torsten zwaarwichtige,
zwarte tabbaarden en wijd uitstaande
rokken, geschraagd door een -karkas
van wilgenteen en met paardenhaar
gestopte wrongen; in een I7de
eeuwsche kinderkamer waren de wuivende
pluimen, niet van de lucht; er ruischte
zware zijde en er knisterde damast.
Kort tevoren hadden kleine jongens
evenals hun vader de omvangrijke
pofbroeken gedragen, die, vanwege de
stofverspilling, in sommige streken ver
boden werden. Keurvorst Joachim II
van Brandenburg wierp de aldus
uitgedosten in het gevang, en Andreas
Musculus, stadspredikant te Frankfurt
a. d. Oder, liet de dragers van de z.g.
Pluderhose brandmerken met de woor
den: zerluderter zucht- und
ehrverwegener pluderichter Hosenteufel". '
De martelingen, welke de
Rococodames ten bate van haar soms meer dan
een meter hoog en met een klein
panopticum gestoffeerd kapsel doorstonden,
zijn bekend. Voor feestelijke gelegen
heden lieten zij zich daags tevoren,
door een der vindingrijke Figaro's
met behulp van een ladder, een passer,
een sextant en tal van andere werktui
gen kappen, een behandeling, die
vele uren duurde; den nacht brachten
zij, rechtop gezeten door, teneinde haar
hoofdtooi te sparen. Minder onschuldig
dan een niet gering aantal slapelooze
nachten waren de gevolgen van som
mige soorten schoeisel, die de ernstig
ste misvormingen teweegbrachten, en
van de keurzen en corsetten, die men
in verschillende costuumperiodes nood
zakelijk achtte, als basis van een in
onze oogen nogal buitensporige
silhouette. Natuurlijk werd hiertegen zij
het ook zonder veel succes bij tijd
en wijle heftig geageerd. Een Ameri
kaan, O. S. Fowler genaamd, ging zelfs
een kleine honderd jaar geleden, zoo
ver, te beweren, dat de stijf geregen
kleeding op den duur een soort
hersenverweeking veroorzaakte, willoosheid
en verdooving, waardoor de draagster
licht aan verleiding ten prooi viel.
Ook het costuum, waarin men sport
en spel placht te bedrijven, was in het
algemeen verre van toepasselijk. Van
geheel anderen aard waren de folte
ringen, welke vorsten en edelen zich
van tijd tot tijd veroorloofden. Zij be
zweken bijna onder hun pracht en praal.
Van Gabrielle d'Estrées bijvoorbeeld,
de schoone vriendin van Frankrijk's
koning Hendrik IV, wordt verhaald, dat
haar atlaszijden staatsiegewaden zoo
zeer overladen waren met edelsteenen,
dat de overigens zoo gracieuze gravin
zich zonder hulp van anderen nauwe
lijks staande kon houden. En Lodewijk
XIV ging op hoogtijdagen letterlijk ge
bukt onder den last zijner juweelen, tot
een gezamenlijke waarde van 15
millioen franken. Ook geschiedde het niet
zelden, dat een betrekkelijk berooid
edelman zich geroepen voelde, een heel
dorp te verkoopen, ten einde zich een
fluweelen tabbaard te kunnen aan
schaffen. En gezien al deze en vele
dergelijke excessen, zijn onze
hedendaagsche mode-torturen van
watergolfkappen, boordenknoopjes en moeizaam
in het evenwicht te houden hoeden,
slechts uiterst bescheiden
beproevinkjes.
COLOMBINA
Het geheim van de omelette
PNE omelette is een eiergerecht,
L/ vrijwel in alle landen bekend !
Maar er bestaat een hemelsbreed
verschil tusschen de omelette, die men
u in Londen of die men u in Madrid
opdient! De ras-echte Fransche ome
lette, waarover Brillat-Savarin in zijn
tijd al in verrukking geraakte, heeft
weinig gemeen met de omelette uit
Balkansteden. En toch: de ingrediënten
zijn overal grootendeels hetzelfde.
Steeds luidt het omelette-recept, om
te beginnen, dat men n ei en plm.
15 gram boter per persoon er voor
gebruiken moet. De geklopte, gezouten
en gepeperde eieren worden in de
heete boter gebraden, waarna men de
aan n kant gebakken koek zachtjes
op een warme schaal laat glijden en
dubbel vouwt. Nu komt nog de
garneering. Peterselie, zeggen sommigen;
geraspte kaas zeggen anderen; ge
hakte kruiden, oordeelen derden; jam,
meenen vierden.
Maar er zijn omeletten n
omeletten ! Velen hebben wij reeds gegeten,
weinigen bleven in ons geheugen. Tot
de enkele, die dat gelukte behoorde
een, toevallig Engelsche Omelette
masquée." Men heeft wel eens opge
merkt dat de gemiddelde Engelsche
huisvrouw niet zoo bijster smakelijk
kookt. Haar groenten zijn zouteloos,
haar aardappelen papperig, haar pie
is loodzwaar, haar puddingen zijn
eentonig. Maar wordt hier niet gegene
raliseerd? De Engelsche Omelette
masqué" was een standbeeld waard.
En toch had de bakster niet anders
gedaan dan op de gewone wijze haar
eierspijs bereid en de omelette op de
schaal een eenigszins
langwerpigovalen vorm gegeven. Toen had ze
voorzichtig een lang smal mes in het
midden van de omelette geplaatst, in
de lengte. Rechts van dat mes kwam
een roomkaassausje, links een
tomatensausje. Het mes werd weggenomen en
het resultaat was betooverend en ver
rukkelijk.
De tweede omelette, die nooit ver
geten werd, was eveneens Engelsch
van origine. Ze was ook op de bekende
wijze gebakken, maar daarna dik
besmeerd met een champignonsaus en
vervolgens dichtgevouwen. Die cham
pignonsaus was gemaakt van een
kwart pond fijngehakte champignons,
gesmoord in 15 gram boter en ver
mengd met twee eetlepels pittige ge
raspte kaas. Hiervan smulden zes
menschen !
In Parijs ontstond de derde omelette,
die behoort tot de nooit-verbleekende
herinneringen. De kok die nooit
anders bakte dan deze omelettes ge
durende al zijn levensjaren, zei met
bescheidenheid dat zijn succes te
danken was aan een koperen pannetje
met een dikke binnenbekleeding. Hij
maakte er eenige honderden per dag,
die allemaal even lekker waren en
zullen zijn, zoolang hij zijn koperen
pan hanteert.
Bestelt men in Spanje een omelette,
dan diene men te beseffen dat ze daar
niet in boter, maar in olie wordt ge
bakken en dat de pan vooraf met
knoflook wordt ingewreven. Knoflook
is een voortreffelijk kruid, mits met
de uiterste discretie toegepast en men
zegt dat de meeste Spaansche
omelettebereiders deze discretie wel betrachten.
Door het eiermengsel heen worden
wat gehakte groene pepers, dito olijven
en kruiden gemengd, een en ander
veroorzaakt, dat de Spaansche ome
lette meer op een kruidig pannekoekje
lijkt en ook wat zwaarder is.
In Roemeniëis de omelette als regel
vermengd met kaas, die door de ge
klopte eieren is heengedaan, maar ook
met geraspte kaas overstrooid. Wijlen
koning Ferdinand hield er een speciaal
omelette-recept op na, dat hij aan
sommige goede vrienden welwillend
verstrekte en dat door hen nog steeds
in hooge eere wordt gehouden. Volgens
dit recept werden eerst drie of vier
eierpannekoeken gebakken; men
maakte nu voor elk een vulling, die
bestond uit fijngehakt kippenvleesch,
fijngehakte geblancheerde en gekookte
kalfshersens en dito kalfstong, ver
mengd met wat ham. Deze drie vul
lingen werden alle met wat room
aangemengd. De pannekoeken werden
hiermee gevuld, opgerold en in stukjes
van plm. 5 c.M. gesneden, waarna men
ze op een verwarmde schaal plaatste.
Hieromheen kwam een krans van
gekookte paddestoeltjes en het geheel
werd met een smakelijke, dikke bruine
Sauce Espagnole overgoten. Daar
overheen gingen weer vier eetlepels
dikken room, geraspte kaas, en ver
volgens verhuisde de schotel voor
enkele minuten in den oven om zeer
heet te worden voorgediend.
De Russische omelette of eierkoekjes,
die steeds daar te lande de kaviaar be
geleiden, heeten blinis" en worden
gegeten met zuren room.
'p weg
naar
7~\E vraag naar wat het najaar
?*-* brengen zal op modegebied werd
vervangen door een andere vraag: hoe
kom ik uit met mijn textielkaart?"
Dit te betreuren ('s ten eerste nutteloos,
maar ten tweede ook onverstandig.
Een seizoentje zonder wereldschokkend
modenieuws zal niemand schaden; en
het oefenen van vingers en vernuft
ten bate van het gezin och, eigenlijk
heeft dat ook zijn goede kanten. De
moeilijkheid wordt vooral déze: hoe
handhaaf ik mijn légance ondanks de
verschillende voetangels en klemmen?
en hoe blijven de kinderen er aardig en
wélverzorgd uitzien in vermaakte
Meeren ?
Het vaststellen van de onontbeerlijke
aankoopen, die dus punten kosten,
vereischt een ietwat vérzienden blik tot
l Februari op zijn minst. Maar d
jaarlijksche nieuwe jurk zelfs zal
misschien niet onontbeerlijk blijken. Wat
een genoegen, overigens, om na rijp
beraad tot de conclusie te komen,
dat er wel een jurk gekocht kan worden !
En wat zullen de breisters verwoed
aan den slag gaan want de
zelfgebreide jurk of tailleur wordt steeds
populairder.
De japon van de foto is een voorbeeld
van de beroemde Weensche
jersymodellen : zwart op den rug, van voren
zilvergrijs. Dit combineeren van twee
tinten over de heele lengte van een japon
is een nieuwtje, dat met groeiend succes
wordt toegepast, en mogelijkheden biedt
voor de slanke lijn.
PAG. 13 DE GROENE No. 3296